Poezi nga Dritëro Agolli...

Dritero Agolli - HESHTJA ...


Cigaria u dogj gjer ne fund
Mbi tryeze gjumi me mori
Ne xham era perdet i tund
Dhe hesht koridori.

Me koke ne tryeze te flesh
Te shohesh enderra te blerta
Sa ndot!…Te zgjohesh e prap te gjesh
Ne qoshe te vjellat e lena nga jeta.

Dritero Agolli - Nje Shkrepese


Ndizmë, vëlla një shkrepese
nën qiellin e zi,
Një shkrepese të brishtë shprese
në errësirën me shi.

Në errësirën e dhjamur si pelte,
Kur ndihet të zbresë acar.
E dini ç'do të thote një shkrepëse,
Një fije e hollë si bar ?

Dritero Agolli- Nje Mendim Vetetimthi

I humba te gjitha, po lypes s'u ktheva,
S'ia zgjata doren askujt dhe veten e mbajta.
C'u bene vajzat me te bukura Drita, Maria dhe Eva?
Atyre doren me gaz mund t'ua mbaja.

Po te gjitha ato u plaken si une
Dhe bukurine e dikurshme s'e kane,
Megjithate drejt tyre synoj nganjehere me shume
Sesa drejt guhakerve me qyrk e fame.

I humba te gjitha, me mbeten vetem kujtimet dhe kockat,
Me mbeti lekura dhe bebja e syrit tok me shkendijat.
Tani perballe shtepise sime kendojne bretkosat,
Gezohem se jane te gjitha te mijat

Dritero Agolli - Në Vendin Tim E Në Vendin Tënd

Në vendin tim e në vendin tënd
Në vendin tim e në vendin tënd
E shpojnë lakren, i hedhin mënd.

Në vendin tim e në vendin tënd
Ty te kruhet, tjetrit i dhëmb.

Në vendin tim e në vendin tënd
Hënën si petull e pjekin në shkëmb.

Në vendin tim e në vendin tënd
Një i çmendur, një vend e çmënd

Dritero Agolli - KUR NJË MËNGJES

Do te jete mengjes e une do te vi patjeter.
Mbi xhaketen time do te kene rene petale
Nga lulet e kumbulles se vjeter,
Nga lulet e thanes se tharet.

Ahere ti s'do te jesh zgjuar akoma.
Une do te them emrin tend ne xhame
Dhe do te vershellej te dashuren kengen tone:
"Ti cele heret, moj bajame!"

Do vershellej ngadale-ngadale
E s'do prish gjumin tend te bukur.
Do bien mbi mua petale
E do ulet ne sup nje flutur...

E, kur syte te hapesh, do te shohesh
Romantikun e perjetshem ne xhame
Dhe kengen e dashur do njohesh:
"Ti cele heret, moj bajame!"

Dritero Agolli - KËSAJ NATE ME HËNË TË VJESHTËS

Kësaj nate me hënë të vjeshtës
Dola fushës të bredh kuturu.
Retë shtohen me vrap pa reshtur,
Hëna duket aty-këtu.
Porsi vetë mendimet e mia
Po me shtyhen ndër mend më shpesh
dhe pas tyre gjithnjë gjendesh ti
si kjo hënë që duket mes resh.
Hëna shpejt do të zhduket dhe netët
do të mbeten pa të, kurse ti
në ëndërrimet e mia pa jetë
perëndim s'do të kesh kurrsesi.

Dritero Agolli - MJEGULLI I DASHURISË

kur ikja larg drejt teje vija
kur vija afër ikja larg
për dreq më trembte largësia
dhe afërsia behej çark

as e kuptoja si të desha
një mjegull pus një çmenduri
si një poet që shkruan vjersha
dhe ndez një shkrepse dhe i bën hi

dhe ndoshta kjo ish dashuria
e çakërdisur kuturu...
për dreq me trembte largësia
dhe afërsia gjithashtu

Dritero Agolli - MË MIRË TË KUJTOSH TË BUKURËN

Të mori malli për mua një ditë në paqe?
Ah, lëre mallin e varfër të qetë!
Të vjen në mend në qytet ajo kafè
Ku hynin artistë e poetë.

Ti kishe këmbë të bukura shumë
Nga këmbët e tua poetët lajthitnin
S'do mend që lajthitja dhe unë
Si gjithë ata që të pritnin

Vërtet të mori malli për mua
Mos eja!....Lëre mallin të fjetur
Tani unë u plaka dhe kafet e vjetëra s'i dua më
Pastaj as e di se nga këmbët e tua ç'ka mbetur...

Dritero Agolli - MOS MA KUJTO

E shkuara ka çaste dhe orë të hidhura, mos ma kujto
për shembull, më pe me duar të lidhura, mos ma kujto!
Për shembull më pe në rrugë të pirë, mos ma kujto,
Të pirë e të humbur, të sharë e të grirë, mos ma kujto!
Për shembull më rrahën dy-tre vagabondë, mos ma kujto,
Tek shihja një grerëz tek rrinte mbi gonxhe, mos ma kujto!
Për shembull pësova diku një disfate, mos ma kujto,
Dhe gjumi s'më zinte me ditë e me natë, mos ma kujto!
Për shembull më pe duke ecur e qarë, mos ma kujto,
Mbështetur pas murit me zemër të vrarë, mos ma kujto!
Për shembull më pe duke ngrënë e gënjyer, mos ma kujto,
Të prishur, të shthurur, të rënë e të thyer, mos ma kujto!
Për shembull në shtrat s'u bëra për burrë, mos ma kujto,
I turpshëm i drodha si qengj nen lëkurë, mos ma kujto!
E shkuara ka ore dhe çaste të hidhura, mos ma kujto,
Ka drojtje dhe heshtje kur lipsen të thirrura, mos ma kujto!

Dritero Agolli - TRISHTIMI

Po iki me trishtim i zhgënjyer nga miqtë
E mbylla dhe derën që rrinte e hapur
Për lajkatarët, për rrenacakët e smirëzinjtë
Që shtireshin engjëj të dashur.

Ku vete s'e di , veç s'dua të kthehem
Sërish më në rrenat e jetës
Diku në një skaj të largët do prehem
me qafën e futur në jakën gri të xhaketës.

Dritero Agolli - TURKESHA

1.
Dikur kam njohur një turkeshë
Nga vend i largët Adana
Me sy të zez e vetullzezë,
Me flokët lyer me këna.

Ajo në vesh më pëshpëriste
Si fërfërima në zabel,
Po fërfërima ishte turqishte
Si varg divani: “Çok gyzel!”.

Çudira pranë saj mendoja,
Çudirat merrnin rrugën vrap,
Këtë turkeshë tek pushtoja
Unë Anadollin bëja zap.

Nga buzët rridhte një turqishte,
Siç rridhnin rimat në gazel;
Turkesha këngë pëshpëriste:
“Ah, arnaut, gjyzel, gjyzel!”.

2.
Turkeshë e dashur, kjo që ndodhi
Të kishte ndodhur atëherë,
Kur Krujën digjte Anadolli,
Ç’do kishim bërë moj e mjerë?

S’do mend që kokën Skënderbeu
Ma kishte prerë si karpuz:
“Tani kur flakë digjet dheu,
Ti puth turkeshën, mor domuz?”

Dhe ti mbi trupin tim do bije,
Do shaje Krisht e Muhamet,
Mes kujës faqet do t’i çirrje;
“Ah, arnaut, medet, medet!”

…por gjer këtu s’do kisha rënë,
S’do kisha kohë për sevda,
Pusi diku do kisha zënë,
Atje mbi muret në kala.

3.
Kjo histori është e trilluar,
Kur isha larg në Adana,
Betohem, hiç s’kam dashuruar
Ndonjë turkeshë me këna!

E ku ta lija një lanete,
Një xhinde Shkodre, një kaproll,
Ajo me not do çante dete
Dhe do më gjente në Anadoll.

Po kjo s’do të thotë që s’i dua
Syzeskat turke si gazel,
Kur çel si bahçe, rrjedh si krua
Nga buzët verbi “Çok gyzel!”

(1982)

Dritero Agolli - U cmend një plak

Pardje u cmend një plak në mëhallë
Dhe mund t'ju thosha se s'paska më keq!
Vërtet kjo ngjarje s'është aq e rrallë,
Në botë cmenden me mijëra pleq.

Ah, ndofta era e ditëve që vijnë
Të shkretët i tund dhe i cmend,
A mbase cmenden se mbajnë mërzinë
Të lodhur nga mbetja në vend.

Kali i tim eti u cmend dhe vdic se nuk ecte,
Vdic ditën që pela polli një mëz.
C't'i thuash kësaj? të flasësh me vete?
C'të bësh?...

Dritero Agolli - NJE CAST I PAGJUME

Cdo gje ngarkohet-shkarkohet ne jete,
Ngarkohet-shkarkohet toka e madhe
Mbushet qielli nga rete e shkarkohet nga rete,
Mbushen pemet me flete e shkarkohen ne vjeshte.

Ngarkohen me bore malet e larte
E bora shkrihet ne vere,
Ngarkohet ajri me tym e me vape
E vapa shkarkohet ne dimer prape.

Ngarkohen lumenjte me uje nga shirat,
Lumenjte zbrazen ne motin e thate,
Ngarkohen arat me grure e vijne shirat
Dhe zbrazen e mbeten te lira.

E prape ngarkohen te gjitha, te gjitha,
Te gjitha c'jane mbi toke
Shkarkohen me gaz, me dhimbje e britma,
nga rrapi e madh e deri te hithra.

Ngarkohet njeriu me dhimbjen e rralle,
Nga dhimbja e rralle shkarkohet,
Por ndryshe cdo gjeje, mundohet, mundohet
Por ndryshe cdo gjeje shkarkohet ngadale
Dhe mbeten rrudhat e thella ne balle.

Dritero Agolli - DESHIRE PER HESHTJE

Të heshtësh fillikat diku në kafe,
Të ndjekësh shushuritjet në filxhanet
Pa një mendim të keq, pa zhurmë e llafe,
Të shohësh shiun tek kërcen në xhamet;

Të heshtësh në ëndërrim për diçka tjetër
Diçka të largët mjegullit mbuluar
Si dorëshkrim a testament i vjetër
Diku i fshehur, tretur e harruar;

Të ngrihesh e të ikësh përsëri i heshtur
Në trotuarin ku pështyjnë retë,
Nën sqetull çantën viteve të rrjepur,
Ku mban një laps me dy-tri-katër fletë;

Ti lutesh vetes rrugës duke ecur:
"Ah, mjaft fjalosëm, s'kemi ç'themi prapë!...'
Një çredhe zogu në ballkon ka mbetur
Nga verë e shkuar plot me ankth e vapë.

Dritero Agolli - Një Vajzë

Duke të puthur, pa të dashur
Në shpirt ai ty të plagoi
Buzëpërgjakur nga të kuqtë e tu,
si vrasës tinëz shkoi

Krenar që ty "të shtiu në dorë"
Gjith' shokëve emrin tënd ua tha.
Pranë gotës së birrës për ty folën
në park, të dielave ata.

Dhe ti e vetme mbete, bosh
mbenë sytë e ty në net bilbilash
Si sheshi i shkretë, ku posa ndodhi
Një katastrofë automobilash.

Tani kur shkon Rrugës së Dibrës
Ata me sy të ndjekin pas
Pataj me bërryl i bien shokut
"E sheh filanen? E ka pas..."

Dhe ti ul kokën shpejton hapin
T'arrish tek shoqja sa më shpejt
Të përsërisësh fjalët standart:
"Ah, njëlloj janë të tërë djemtë"

Të dyja t'ulura pranë radios
Do ndizni heshtur një cigare
tek supi i saj, nën fjalë lajmesh
një çast dremitja do të t'marrë

Dhe do të të çojë tek një rrugë tjetër
M'e gjerë, m'e bukur dhe më e re
Atje në sfond fabrikash, njerëzit
Nga kembët s'do të të venë re.

Atje ku t'ecësh midis turmash
Në një grup djemsh, ndoshta midis
Dikush me brryl do t'i bjerë shokut:
"E sheh filanen? Ishim miq..."

Dritero Agolli - Kesaj nate me hene te vjeshtes

Kesaj nate me hene te vjeshtes
Dola fushes te bredh kuturu.
Rete shtohen me vrap pa reshtur,
Hena duket aty-ketu.

Porsi vete mendimet e mia
Po me shtyhen nder mend me shpesh
dhe pas tyre gjithnje gjendesh ti
si kjo hene qe duket mes resh.

Hena shpejt do te zhduket dhe netet
do te mbeten pa te, kurse ti
ne enderrimet e mia pa jete
perendim s’do te kesh kurrsesi.

Dritero Agolli - Profet i nëmur


Mallkoni dhe shani dhe çirrni turinjtë,
jam shpirti i një guri, ku falen qirinjtë…

Mbllaçisni proverbat dhe tirrni gënjeshtrat,
më kthehen-ikona dhe strofat, dhe vjershat…

Lëshoni blasfema, përcillmëni dhimbje,
nënqesh se në male më pret dhe një lindje…

Qëlloni m fjalë e goditni me hekur,
unë jam i pavdekshëm përgjersa s’kam vdekur…

Dritero Agolli - Lirikat e vjeshtës

Lirikat e vona, burimet e vjeshtës,
me ngjyrat e fletës, me lëngun e vreshtës…

Dikur jua kam shkruar në luspat e plepit,
trapezë kam pasur kurrizin e shkrepit…

Tani jam rënduar, s’iu ndjek dot në gurë,
s’ju ndjek dot në këmbë, iu ndjek me veturë…

Ndaj s’jeni me vesë, ndaj s’jeni të brishta,
të shkretat motive, të gjorat lirika…

Të thyej veturën dhe dreqi ta marrë,
më jepni veç lëngun që kisha më parë…

Dhe thoni: e pamë diku Dritëronë,
që thyente veturën mbi barin e njomë…

Dhe thoni se kish lajthitur i shkreti,
lirikat e lanë, lirikat s’i gjeti…

Dritero Agolli - Ëndrra e prerë

Mos vdis, se pas shirave arën e mbushi bari,
ka rënë në ullishte mizë e ullirit
hardhia duhet spërkatur shpejt me gurkali
dhe ende s’ka dalë nga plisi kërcelli i misrit….

Ne ëndërronim të bënim një anije,
kurrkush s’e mendonte me ç’dru do ta ngrinim
kishim ndërmend ta ndërtonim me degë hardhie
dhe vela t’i vinim,

Bodrumet e saj t’i mbushnim me poçe me verë
dhe të lundronim në ishujt e Havajës
të pinim verën me vajzat e ishujve në belvedere,
zezaku të bënte fresk me fletën e palmës.

2
Mos vdis, se kalit i ra në vrapim një patkua
dhe nisi ta ngrejë nga dhembja këmbën e parë,
kërkojmë patkonj e s’na jep njeri hua.
s’e gjejmë as nallbanin e marrë.

Ne ëndërronim të shkonim në hipodrome
në vende të lumtur, ku munden me kuaj,
tani dhe kali çalon dhe s’e ha barin e njomë;
me sytë si gota na sheh si të huaj.

3
Mos vdis, se dielli në oborr e ka shtruar sofrën e madhe
dhe presim të vijnë vajzat të gjitha,
të gjitha ato që ti u thoshe “sorkadhe”
kur grisnin fustanet në driza…

Mos vdis në dhomën e heshtur i shtrirë,
është turp kaq shpejt të rrish e të vdesësh,
ne ëndërronim një vdekje pak me të mirë;
duke vdekur fytyrat tona t’i shihnim në pikën e vesës…

Dritero Agolli - Atdheut

I bëra për ty shërbëtorë
çdo muskul, çdo kockë e çdo gisht…
Krah teje, s’njoh kishë e shenjtorë,
nuk njoh Muhamet apo Krisht.

Nëse më kërkon, do të thotë,
të duhem prandaj më kërkon,
rabeckë të jem nëpër botë,
dragua do vij kur më fton…

Dritero Agolli - Monumenti

Asnjë polic s’e ruan Skënderbenë
në bronc, në skaj të sheshit “Skënderbe”.
Kusarët, broncit, mina nuk i venë
dhe kurvat, brekët, s’nxjerrin dot atje…

I shenjtëruar hesht mes njerëzisë
e mposht me heshtjen, shpejt, çdo parlament.
Dhe s’mbrohet me dekret të qeverisë,
ndaj, veç këtij i themi monument.

Dritero Agolli - Lisat

Qëndrojnë lisat me pallto të gjelbra të gjithë,
armatosur me degë e gdhij gjer në dhëmbë
dhe kur vdekja iu kanoset një ditë
dinë të vdesin në këmbë…

Ju mua më njihni, vdekjen nga herë e kam sharë
dhe kurë s’jam fshehur prej saj nëpër drizat,
në qoftë se vjen dëshiroj të më marrë në këmbë,
si lisat.

Dritero Agolli - Lisat

Qëndrojnë lisat me pallto të gjelbra të gjithë,
armatosur me degë e gdhij gjer në dhëmbë
dhe kur vdekja iu kanoset një ditë
dinë të vdesin në këmbë…

Ju mua më njihni, vdekjen nga herë e kam sharë
dhe kurë s’jam fshehur prej saj nëpër drizat,
në qoftë se vjen dëshiroj të më marrë në këmbë,
si lisat.

Dritero Agolli - Tani duhet të mësoj



Erdhi koha të mësoj diçka tjetër.
Mësova të pi sisë e të ngrihem në këmbë,
mësova të bëhem i ri e i vjetër,
mësova të plakem, të heq e vë dhëmbë…

Tani më duhet të mësoj edhe shkopin mirë,
për t’u mbështetur kur të dal në mëngjes,
pastaj më pret një mësim pak më i vështirë,
të mësoj dhe të vdes…