Poezi nga Dritëro Agolli...

Përshëndetje të gjithëve.

Në këtë temë do të keni rastin dhe kënaqësinë
që të lexoni disa nga poezitë e poetit Dritëro Agolli...

Shpresoj që të argëtoheni sadoapk nën shoqërinë
e vargjeve të këtij poeti...


Sinqerishtë:
Saimiri...

SIKUR S'JETOJ NE VENDIN TIM


Me ndodh sikur s'jetoj ne vendin tim
Po ne nje vend te huaj dhe te larget
Ne nje qyetet me buba dhe me minj
Mes mureve te rrjepur dhe te laget.

Cuditem pse keshtu me duket shpesh
Kur s'ka njeri shtepia, kur jam vetem
Kur shiu ne dimer flluska ngre ne shesh
Dhe mua flluska flluska ma ben jeten

me ngjan sikur dhe strehet derdhin helm
Helmohemi Ado cast me njeri tjetrin
s'e di nga vjen ky helm se s'kam c'te them
Vec shoh se rrobat tona helm na rrjedhin

Ky vend me duket do helmohet krejt
Nga helmi rrjedhur vrimah ne themelet
Pastaj do tundet toka ne termet
Dhe Djalli i Madh do qesh e do zgerdheshet

I huaj jam ne vendin tim mjerisht
Dhe kur rreth meje ka me dhjetra njerez
Kjo me lendon dhe shpirtin ma gervish
me ben te qaj si nxenes prapa deres.

PELEGRIN

Une jam prej kohesh pelegrin
Udhetar ne vendin e shpreses se thyer
Jam ndare padashur nga karvani im
Mes shtigjeve nga vapa e shirat gerryer

kerkoj karvanin tim ne rere e ne shpat
karvanin qe e ka nderruar drejtimin me kohe
Ndaj ne udhe jam krejt i humbur, jam fillikat
Me shami te grisur lidhur ne koke

Per uje buza ime u be zhur
Dhe syte me shpojne nga shterrja e lotit
Me duhet te arrije karvanin e tretur qekur
Capitur mes vapes, mes shiut e te fothtit

Une jam prej kohesh pelegrin
Shtegtar i karvanit te humbur
Dhe bart ne kurriz nje premtim
Te dhene ne hirin e gjysherve te mundur.

FTOHJA

U ftoha nga shume gjera
Disa i harrova e disa i lashe
Disa i humba si nje unaze
Ne cezme a govate

Vertete e humba te rite
Por zemer marr kur ende i dua grate
Sikur te ftohem prej tyre nje dite
Thoni per mua: ndjese paste!...

ELEGJI PER QENIN

Me dhimsesh qen i vogel! s'pate fat,
Te ktheheshe ne oborrin e shtepise
U shtrive i pergjakur mbi asfalt
Nga nje makine e eger e pashpirt

E c'deshe ti qe dole shpejt e shpejt
Ne mes te rruges nga nje dushk a ferre?
Njeriu shtyp mikun rrugen kur ia pret
Dhe jo me pastaj nje qen qyqar te mjere!

TRISHTIMI

Po iki me trishtim i zhgenjyer nga miqte
E mbylla dhe deren qe rrinte e hapur
Per lajkataret, per rrenacaket e smirezinjte
Qe shtireshin engjej te dashur.

Ku vete s'e di , vec s'dua te kthehem
Serishme ne rrenat e jetes
Diku ne nje skaj te larget do prehem
me qafen e futur ne jaken gri te xhaketes.

HESHTJA

Cigaria u dogj gjer ne fund
Mbi tryeze gjumi me mori
Ne xham era perdet i tund
Dhe hesht koridori.

Me koke ne tryeze te flesh
Te shohesh enderra te blerta
Sa ndot!...Te zgjohesh e prap te gjesh
Ne qoshe te vjellat e lena nga jeta.

SIRENA E LUMIT

Ajo u vertit lakuriq
Si pata e bardhe ne lume;
Kendonte hutini ne vidh,
Bretkocka ferkohej me shkume.

Me humbi nga syte pastaj,
Sic humbin sirenat e lumit,
Me mbeten vec hiret e saj
Dhe nazet e kurmit.

U zhvesha dhe lumit me not
I rash tri here;
Ju them se notoja aq kot,
Sa dukesha fare i mjere.

Madje dhe bretkocka u lig,
Sa s`donte aspak te me shihte,
Ne vend te hutinit ne vidh
Vec hena fytyren e griste.

KUR KTHEHESHA NGA DETI

Katermbedhjetevjecar
Detin per heren e pare e pashe.
Riheshin valet ne shesh me topuz,
Hena varej me spango mes ujit te trashe
Dhe peshqit nxitonin si krushq.

Ne kthim im ate te heshtur me gjeti
Dhe pyeti:
-Si t`u duk deti?

Veshtrova nga malet e zinj me samare
Dhe plot trishtim i thashe tim eti:
-Atje dhe kripa dhe peshku jane pa pare,
Eshte i te varferve deti,
S`lerojne mdi te si nder ugare...

NJERIU DHE KOHA

Vertitet nje re e zeze mbi bote
e zeze si une
leh naten nje qen i terbuar nen porte
terbuar si une

zvarritet nje gjarper nga rruge e vithisur
nje gjarper si une
kalojne ne shtigje plot njerez te krisur
te krisur si une

lekunden ne qoshe te rrugeve kurvat
lekunden si une
bertasin lypsaret si kafshet ne guvat
ne guvat si une

kercejne majmunet ne pyjet e xhunglat
majmunce dhe une
jeton bote e cmendur me vallet dhe plumbat
e cmendur si une

tmerrohet njeriu kur lind mbinjeriu
tmerrohem dhe une
kur vdes mbinjeriu merr zemer fatziu
marr zemer dhe une

TË BËHEM PËLLUMB


A doni te behem pellumb mbi pellumba,
Me kini pellumb qe tani;
Hedh rrobat nga trupi e vishem me pupla
dhe kthehem pellumb nga njeri.

Filloj te gugas si pellumbat gugasin
Andej e ketej kuturu:
Gu-gu mbi ballkonin, gu-gu mbi pullazin,
gu-gu ne dritaret, nen strehet gu-gu.

A doni te behem pellumb mbi pellumba,
Me kini pellumb me gjithe mend,
T'ju cmende gu-guja nga gusha me pupla,
Pastaj ne merzi te me vrisni ne vend.

KOHË MË VONË


Kohe me vone e ndofta me shume,
Kur te kete bleruar nje dardhe
Dhe kur lumi ne prill te zbrese me shkume,
Une e di, do vij me kalin e bardhe,

Para jush do shfaqem,-qe s'patet fat te me njihni,
Se disa nga ju vertet u linden me vone
Dhe te tjeret mbase s'e dinin
Qe mes tyre jetoja diku ne nje dhome

Dhe shkruaja librin e fundit
Te veshtirin, korrigjuar radhe me radhe.-
Une e di, do vij kur ju te notoni mes gjumit,
Mos harroni, do vij me kalin e bardhe.

MOS DIL NË BALLKON


Perse po kendon i nemuri gjon
Ne plepat e gjate?
mos dil ne ballkon,
Nuk dihet se c'vjen nga kjo nate.

Ky gjon i vetmuar dicka te hidhur po ndjell,
Dicka te fshehte e te turbullt.
E sheh ate plak qe po vjell
Nen shtyllen e drites se purpurt?

S'e dime nga erdhi ky plak fillikat,
peshtetur ne shtylle si konke.
Po mbase perhumbur ne nje restorant
ka ngrene nje veze a cironke.

Cironka ka qene ndofta me helm,
Me helm nga fermenti.
mos dil ne ballkon po te them,
Sjell eren e prishur qyteti.

ZOTRIT


Triumf i madherishem mengjesi...
Nga minareja si gisht perendie
Hoxha zotin e tij e therret pas Kuranit,
Kendon per zotin e vet symbyllur kendezi
Nga maja e gardhit.

Per zotin e tij hingellin dhe kali ne porte,
Laraska kraket per zotin e vet ne lajthishte.
Sa zoter ka nxjerre
Per kafshe e per njerez kjo bote!-
Kendojne per zotrit e tyre te gjithe,

Vec une s'kendoj, eshte e kote!

ANKIME

Ankime nga miqte, ankime nga rruga
Ankime nga gruaja ime
Veriu fshikullon, ngre pluhurin rruga
Ankime, ankime, ankime

Ankime ne leter, ankime ne gjelle
Ankime ne lopet ne fushe.
U cmenda! Do te iki te fshihem ne shpelle
Te fle pa ankime me nje ujk a arushe...

DO TË MË KUJTOSH

Une do shkruaj nje liber me vjersha
Dhe ti do ta lexosh si relike
Dhe duke qeruar patate te ardhura nga vjeshta
Gishtin do presesh me thike

Duke e vene gishtin ne goje
Mua do me kujtosh ne kuzhine
Dhe do te thuash para dollapit te lyer me boje
"Per pak e harrova ditezine!"

PO TI NUK JE

Nuk je kurrkund. Kjo dite e nxehte e gjate
Mbuloi me pluhur rrugen gjer ne fund.
Veshtroj ne zheg ne pluhurin e thate,
Po ti nuk je kurrkund.

Dhe me gishtrinj mbuloj fytyren time,
pastaj kemishen e renduar shkund,
Nga pluhuri perdhè rrezohen therrime,
po ti nuk je kurrkund.

Jam gati te kerkoj cdo kokeer pluhuri
Dhe ne kerkim si arkeolog te humb,
Vec te te gjej, e humbura qekuri,
Po ti nuk je kurrkund.

KUJDES ME FJALEN

Kujdes me fjalen zonjes me cante,
kudes me fjalen dhe ti zoteri
pushteti i fjales eshte i vecante
gatuan male dhe kakerdhi

Me fjalen rrjedhin perrenj me mjalte
pikojne cezma me helm te zi
Kujdes me fjalen ,zonjez me cante
kujdes me fjalen edhe ti zoteri

Kur fjala nxirret nga buzet jashte
si dallendyshja s'vjen ne shtepi .
Kujdes me fjalen , zonjez me cante,
kujdes me fjalen edhe ti zoteri.

QEPA

Une qepen e dua kur kam te ftohte
dhe pa e prere e ve ne pjate .
E prek me dore e kthej nga nje gote
Ia xhvesh xhaketen e kemishen e bardhe .

Dhe qepa lakuriqe si balerine
ne tryeze e vetmuar me mua mbetet ;
atehere lotet nga syte ne faqe me vijne
dhe larg veshtrimi me tretet

Degjoj si qepa nudo me thote :
" Ti qan per mua qe petkat m'i zhveshe
dhe krejt lakuriqe me le neper bote ,
krejt lakuriqe sic deshe "!

MOS MA KUJTO

E shkuara ka caste dhe ore te hidhura, mos ma kujto
per shembull, me pe me duar te lidhura, mos ma kujto!

Per shembull me pe ne rruge te pire, mos ma kujto,
Te pire e te humbur, te share e te grire, mos ma kujto!

Per shembull me rrahen dy-tre vagabonde, mos ma kujto,
Tek shihja nje grerez tek rrinte mbi gonxhe, mos ma kujto!

Per shembull pesova diku nje disfate, mos ma kujto,
Dhe gjumi s'me zinte me dite e me nate, mos ma kujto!

Per shembull me pe duke ecur e qare, mos ma kujto,
Mbeshtetur pas murit me zemer te vrare, mos ma kujto!

Per shembull me pe duke ngrene e genjyer, mos ma kujto,
Te prishur, te shturur, te rene e te thyer, mos ma kujto!

Per shembull ne shtrat s'u bera per burre, mos ma kujto,
I turpshem i drodha si qengj nen lekure, mos ma kujto!

E shkuara ka ore dhe caste te hidhura, mos ma kujto,
Ka drojtje dhe heshtje kur lipsen te thirrura, mos ma kujto

KUR NJE MENGJES

Do te jete mengjes e une do te vi patjeter.
Mbi xhaketen time do te kene rene petale
Nga lulet e kumbulles se vjeter,
Nga lulet e thanes se tharet.

Ahere ti s'do te jesh zgjuar akoma.
Une do te them emrin tend ne xhame
Dhe do te vershellej te dashuren kengen tone:
"Ti cele heret, moj bajame!"

Do vershellej ngadale-ngadale
E s'do prish gjumin tend te bukur.
Do bien mbi mua petale
E do ulet ne sup nje flutur...

E, kur syte te hapesh, do te shohesh
Romantikun e perjetshem ne xhame
Dhe kengen e dashur do njohesh:
"Ti cele heret, moj bajame!"

NJE MENDIM VETETIMTHI

I humba te gjitha, po lypes s'u ktheva,
S'ia zgjata doren askujt dhe veten e mbajta.
C'u bene vajzat me te bukura Drita, Maria dhe Eva?
Atyre doren me gaz mund t'ua mbaja.

Po te gjitha ato u plaken si une
Dhe bukurine e dikurshme s'e kane,
Megjithate drejt tyre synoj nganjehere me shume
Sesa drejt guhakerve me qyrk e fame.

I humba te gjitha, me mbeten vetem kujtimet dhe kockat,
Me mbeti lekura dhe bebja e syrit tok me shkendijat.
Tani perballe shtepise sime kendojne bretkosat,
Gezohem se jane te gjitha te mijat

PERTACI I MENGJESIT

Kur ngrihem nuk di se c'te bej ne mengjes,
Nga endrrat ende s'jam shkundur aq mire.
Ne lagje e kam zili nje kendes,
Ai eshte i zoti dhe merret me punen e pagdhire:
Ia thote nje kenge dhe pulat i ndez.

Po une i shkreti vertitem andej e ketej
Dhe ngathet se koti veshtroj ne pasqyre,
Ne balle me teper te dendura rrudha ze gjej
Dhe rrjepje lekure zbuloj ne fytyre,
ne koke shoh qime te rena, me shume se dje.

Po fjalen e kam, se s'bej dot asgje ne mengjes
dhe sillem,-pertac i pandreqshem, i kote,-
Prandaj une e kam aq zili nje kendes,
Se merret me pune e nje kenge ia thote,
Te pakten e zgjon nje lagje dhe pulat i ndez.

LETRAT


Kur dashuroheshim ne kohen tone,
Kur tretesha dhe digjesha per ty,
Nga njeri-tjetri letrat vinin vone,
Kalonte dhe nje muaj apo dy.

Po ndofta dashuria mbahej gjalle,
Se zjarrin mbanin letrat ne udhetim
Me biciklete a mushke apo me kale
Ne vape e shi, debore dhe thellim.

Kur dashuroheshim ne kohen tone
Me zor na vinin letrat fshat-qytet
Nuk kishim neper dhome telefone
Dhe ne enderr s'kishte faks dhe internet.

Megjithate me mire qe nuk kishte
As telefon, as internet, as faks,
Se fjale e nisur shpejt dhe mund ta vriste
Nje dashuri te vjeter per nje cast.

NJERIU NE GARE ME GOMARE

Nje ditez te diel
Njeriu me gomare
U futen ne gare:

Gomari ne diell
Filloi te pellase,
Njeriu te bertase.

Gjykonte juria:
Kush bente me shume
potere dhe zhurme.

Dhe tha Perendia:
"Njeriu nga kjo gare
Fiton mbi gomare."