Vargje qe rrjedhin nga zemra - Poezi te miat personale...

Do të bëhem...

Dëborë do të bëhem, të biej majë malit.
Të freskoj afshin tënd, netëve pranë zjarrit.
E kur ethet e ftohta të vetmisë, ty të të zënë.
Rreze dielli do të behëm, të ngroh trupin tënd.

© S. Murati… Shtator – 2011

Si kërcu në oxhak...

Teksa vështroj shiun, nga dritarja e avulluar.
Shpresat më shuhen si yjet, në prag agimi.
Si kërcu në oxhak, digjet zemra e përmalluar.
Ndërsa kujtimet vishen me kostume pikëllimi.

© S. Murati... Dhjetor – 2010

Mos qaj...

Mos qaj, lotët ruaji për ditët e gëzimit.
As edhe një pikë loti, vuajtjes mos j’a fal.
Mos qaj, mos ju nënshtro aspak mjerimit.
Se loti është xhevahir, prej shpirtit i dalë.

© S. Murati… Tetor – 2011

E shkuara...

Sonte kjo nate, me zgjon kujtime te vjetra.
Te cilat koha i humbi, nder vitet e shkuara, pa kthim.
Ndersa malli, me rremben, me mberthen ne kthetra.
E nuk ka aspak te ngopur me gjakun e shpirtin tim.

© S. Murati... Mars – 2011

Ndjenjën e pastër të shpirtit...

Ende pa marrë fund dita, natës j’u trembe.
Të paharruarat çaste që përjetuam, mohove.
Kështjellën e ëndërrave që thurëm, shembe.
Ndjenjën e pastër të shpirtit, vrave, rrënove.

© S. Murati... Janar – 2011

Atëherë kur ti, një ditë…

Atëherë kur ti një ditë, do t’a kuptosh qartë.
Se vërtet të desha, me gjithë forcën e shpirtit tim.
Buza do të të ndjejë mall, për një puthje të zjarrtë.
E zemra do të kërkojë flatra, të ngrihet në fluturim.

© S. Murati… Shtator – 2011

Do të bëhem...

Dëborë do të bëhem, të biej majë malit.
Të freskoj afshin tënd, netëve pranë zjarrit.
E kur ethet e ftohta të vetmisë, ty të të zënë.
Rreze dielli do të behëm, të ngroh trupin tënd.

© S. Murati… Shtator – 2011

Kam...

Në shpirt kam mall, por nuk mundem t’a shuaj.
Është një mall i zjarrtë që ndër vite, për ty ruaj.
Në sy kam veç lot, por nuk mundem t’i ndaloj.
Janë lotët që rrjedhin varg, kur ty nuk të shikoj.

© S. Murati… Tetor – 2011

Ditëlindjen kam sot...
(Dedikim vetvehtes.)

Dergjem në ankthe, kur shohë sot datën, tek kalendari në murë.
I etur jam, se gota e jetës në dorë, më ka mbetur e zbrazur.
Trishtimin, mundohem t’iua fsheh lotëve, duke i thënë vetes.
Është një ditë tepër e veçantë sot për ty, o njeri i pafat.
Largoje dhimbjen e hidhërimin nga shpirti, gëzohu sadopak.
I‘a them këto fjalë vetes, por t’i zbatoj jo nuk mundem dot.
Në zemër më djeg malli që, rritur është ndër vite me radhë.
Dridhet fort ky shpirt, si gjethja para se të këputët prej peme.
Jetoj në vetmi, larg të gjithëve atyre që i dua e më duan.
Endem si lypsar i pashpresë, rrugëve të botës në mërgim.
Ndërsa vitet një nga një, vijnë dhe ikin drejt udhës pa kthim.

Kam humbur udhën time, drejt të huajës udhë kur u nisa.
Ashtu edhe ëndërrat e thurura, si xhaketë të arnuar i grisa.
Me lotë në sy dhe i vetmuar, festoj ditëlindjen që sot kisha.

Sa shumë më dridhet shpirti, i huaj këtu në tokë të huaj.
Ora këtu ngjan sa një ditë, ndërsa dita aq sa një muaj.
Trishtimin, dhimbjen dhe mallin, mes urimesh i bluaj.

© S. Murati
01.Nëntor.2010

Fshatit tim të lindjes...
(Dedikim për fshatin ku u linda,
Gurin e Bardhë...)

Andej nga e nis rrjedhën, Lumi i Matit.
Nga malet e larta, ku bora në dimër zbardhë.
Si vigan mbështetet, kurrizi i tërë fshatit.
I cili ndër shekuj me radhë, quhet Guri Bardhë.

Atje ku era e freskët, dikur ballin m’a freskoi.
Dhe uji i ftohtë, etjen në gurmaz m’a shuajti.
Për ato shpate, mua malli ditë e natë më përvëloi.
Ndërsa gjaku më është ndezur, sikurse baruti.

Guri i Bardhë është fshati ku, u linda dhe u rrita.
Fshati ku në djep si foshnje, nëna më përkundi.
Vatra e trashëguar, nga stërgjyshërit ndër breza.
Vedlindja e poetit të madh e të paharruar, Pjetër Budi.

© S. Murati... Gusht - 2011

U

Saimiri shkruajti:Ditëlindjen kam sot...
(Dedikim vetvehtes.)

Dergjem në ankthe, kur shohë sot datën, tek kalendari në murë.
I etur jam, se gota e jetës në dorë, më ka mbetur e zbrazur.
Trishtimin, mundohem t’iua fsheh lotëve, duke i thënë vetes.
Është një ditë tepër e veçantë sot për ty, o njeri i pafat.
Largoje dhimbjen e hidhërimin nga shpirti, gëzohu sadopak.
I‘a them këto fjalë vetes, por t’i zbatoj jo nuk mundem dot.
Në zemër më djeg malli që, rritur është ndër vite me radhë.
Dridhet fort ky shpirt, si gjethja para se të këputët prej peme.
Jetoj në vetmi, larg të gjithëve atyre që i dua e më duan.
Endem si lypsar i pashpresë, rrugëve të botës në mërgim.
Ndërsa vitet një nga një, vijnë dhe ikin drejt udhës pa kthim.

Kam humbur udhën time, drejt të huajës udhë kur u nisa.
Ashtu edhe ëndërrat e thurura, si xhaketë të arnuar i grisa.
Me lotë në sy dhe i vetmuar, festoj ditëlindjen që sot kisha.

Sa shumë më dridhet shpirti, i huaj këtu në tokë të huaj.
Ora këtu ngjan sa një ditë, ndërsa dita aq sa një muaj.
Trishtimin, dhimbjen dhe mallin, mes urimesh i bluaj.

© S. Murati
01.Nëntor.2010

Shume e bukur poezia, por edhe mjaft prekese njekohesishte.
Shruani vertet me forcen e shpirtit dhe dini ti derdhni mjaft bukur ndjenjat ne vargje.
Suksese i nderuar.

U lodha...

U lodha nga ëndërrat.
Që gjumin veç m’a trazuan.
Nga ëndërrat gënjeshtare.
Që asnjëherë s’mu realizuan.

U lodha nga rrugët.
Që veç zgjaten tutje largësive.
Rrugë të gjata pa fund e krye.
Ku të mbyt pluhuri i peripecive.

U lodha nga malli.
Që rëndë në shpirt më peshon.
Mall i dalldisur e kryeneç.
Që si llavë vullkani përvëlon.

U lodha përfundimishtë.
U lodha nga gjithçka.
Madje edhe nga vetë jeta.
Jetë që vetëm më ka vra.

© S. Murati ... Shkurt - 2012

Si gjithnje i magjishem, i ndjeshem dhe teper terheqes vargu yt i nderuar.
Urime nga une edhe njehere dhe suksese ne vazhdim.

Me respekt: Armanda.

Armanda shkruajti:Si gjithnje i magjishem, i ndjeshem dhe teper terheqes vargu yt i nderuar.
Urime nga une edhe njehere dhe suksese ne vazhdim.

Me respekt: Armanda.

Te faleminderit shume e nderuar Armanda per fjalet e tua te embla dhe per kohen qe i'u kushton poezive te mia, duke i lexuar dhe komentuar gjithashtu.

Te uroj c'do te mire ne jete.