Disa poezi nga Skender Rusi...

Perendeshat

Ka vajza te bukura ky qytet.
Jo si kudo.
(Te shemtuarat vdiqen-po iu them!)
Kur Korces i ikin dritat,jane ato,
Qe ndizen e ndricojne neper terr!

Ka vajza prej ajri ky qytet.
Jo si kudo.
(Ndaj me ajer kurre nuk ngopemi!)
Kur Korce bie bore,jane ato,
Zjarre,ku zgjatim duart e ngrohemi!

Ka vajza prej puthje ky qytet.
Jo si kudo.
Prandaj i ka te arte edhe muzgjet!
Boten,ne e dime qe zoti e krijoi,
Po Korca ka lindur nga puthjet!

Me vete kam gjithnje nje Eve

Sa here qe Krishti ik prej meje,
Une befas shnderrohem ne nje tjeter,
Di te mbyll mire portat e trurit,
Por jo aq mire ato te zemres!

Nga ai shteg qe mbetet hapur,
Une nis e fut pa pyetur fare,
Ata qe Krishti smi ka dashur,
Qe jane te botes mekatare!

Poetet jane pak "te marre",
Sic jam dhe une,natyrisht!
Qe behem pakez "tradhtar",
Gjersa te kthehet Zoti Krisht!

Se jam femije e marrezise,
Jam kryq,por dhe i kryqezuar!
Me vete kam gjithnje nje Eve
Dhe nje Adam qe me ngjan mua!

Une dhe Bota

Plot me gjera te ndaluara
e kam koken,
Plot me trille
qe skane vdekur ende!
Por une prape
s'e urrej dot boten,
(Ngado shkoj
e marr ate me vete!)

Plot me gjera kunder
qe i vogel,
Dhe gjithnje
ne anen e te mundurve!
Bota eshte e lodhur,
shume e lodhur,
Ja tani,
une po e mbaj mbi supe!

Plot me perendime
jam i mbushur,
Plot me njerez
qe s'di nga jane sajuar!
Bota do te ish
dhe me e bukur,
Po te mos ishim ne
kaq te shemtuar!

Sidomos

Kerkoj fjalet e tua
neper ajer,
Te qeshuren tende
sidomos te qeshuren!
Pa ty kam mbetur bosh,
si nje guacke,
Qe ia kane vjedhur perlen!

Kerkoj supin tend
ku e harroja koken,
Vjeshten tende pa zogj,
sidomos vjeshten!
Edhe qielli sot ngjan
si nje krijim idiotesh,
Me keto shira
qe s’reshten!

Kerkoj trupin tend
neper duar,
Gjurmet qe ka lene puthja,
sidomos puthja!
Zoti ne nje jave
Boten e ka krijuar,
Ndersa une ne nje dite
E humba!

Kristale te misterta

C’dreq debore kjo
qe nisi befas,
Kur siper nesh
qielli eshte xham!
Mos del nga syte e tu
qe shohin fshehtas,
Ku ka ca re
qe une dot,si shmang?!

Se une e di qe ti
krijon ca dimra,
Qe as natura,ndoshta,
nuk i njeh!
Si nje Eol qe mban
ne kacek ererat,
Ti mban deboren
dhe rete i fsheh!

Cdreq debole kjo
qe nisi befas,
Kur siper nesh
qielli eshte xham!!
Une do ti vdes
kristalet e misterta
Dhe dimrin,qe ti kot,
ne sy e mban!

ATA DY PLEQ

Një plak.Një plakë.Dhe një park.
Edhe një stol.Dhe bëhen katër!
Dhe një neon që ndizej,shuhej,
Sikur ta shkelte syrin natën!

Po pas një viti mbetën tre.
Një plak.Një stol.Një park i gjelbër.
Dhe një neon që më nuk ndizej,
Që mbeti si një sy i verbër!

Në vjeshtë,ah,mbetën veç dy.
Një park.Një stol krejt i vetmuar.
Që pret mos kthehen prap’ aty,
Ata dy pleq të dashuruar!…

C'TRISHTIM

Ç’trishtim,të jetosh në një qytet-brengë,
Ku shumë gjëra ecin për mbrapsht!
Vajzat e bukura rrinë fshehur nga djemtë,
Të shëmtuarat shëtisin në bulevard(!)

Ç’trishim në këtë qytet që më deh,
Me erën e qelbur të vodkës!
Ku vetja herë-herë më duket,
Si Esenini rrugëve të Moskës!

Ç’trishtim,në këtë qytet të çmendur,
Që më ngjan me një spital të madh!
Njerëzve ju mungojnë veç bizhamat me vija,
Dhe numurat në shpinë apo në krah!

Ç’trishtim në këtë qytet që flet përçart,
Që as në gjumë nuk e heq paruken!
Dua t’ia marr nga koka e t’ia flak,
Por edhe ai s’më le,edhe unë nuk mundem!

Ç’trishtim,në këtë qytet të pushtuar nga vdekja,
Që po më vdes edhe mua pak nga pak!
Më vjen të rrëmbej shpirtin e të zhdukem,
Sa më larg prej tij,sa më larg!…

SINFONIA E TAKAVE

Ai ishte një regjistrues i marrë,
S’kishte zemër në gjoks,kishte disqe!
Jetonte brenda në një kitarë,
Atje e desh dhe varrin kur të vdiste!

Ia dha vetë ate forme sobalkes se tij,
Se atje do flinte me Bet’hovenin e madh!
Se atje do ish dhe zoti Paganin,
Edhe zoti Shubert,edhe zoti Moxart!

Kush tha se keta ishin te vdekur!?
Ai fliste me ta,qeshte,peshperiste!
Brenda kitares se tij vetem e shoqja,
E urdheruar ishte te mos fliste!


Ai behej xhind kur ajo lante pjatat,
Kur kercitja e tyre i futej neper disqe!
Ai i ulerinte kur ia degjonte takat,
Pale kur padashur,ndonjehere ,teshtinte!


Por erdhi nje dite dhe ajo iku ne qiell,
Kitara krisi,muret e saj u cane.
Telat e saj rane mbi Bet’hovenin,
Mbi Moxart e Shubert,mbi te gjithe rane.

Tani ai ve veshin ,jo per te degjuar tinguj,
Po per t’u cmallur me zhurmen e pjatave!
Bet’hoveni?E c’eshte Bet’hoveni,
Para simfonise se embel te takave!?

SE TI GJITHMONE SEC BEN CA GJERA

Të lashë në Korçë
E të kërkoj në Kajro!
(Ku dihet,mbase dhe ke ardhur!)
Se ti gjithmonë seç bën ca gjëra,
Që çmëndurira t’i kam quajtur!


Të lashë në tokë
E të kërkoj në qiell!
(Ku dihet në ç’yll më ke pritur!)
Se ti gjithmonë seç bën ca gjëra,
Sa të kam quajtur të lajthitur!


Kap një bionde nga flokët mbrapa,
Ia kthej fytyrën për ta puthur!
Se ti gjithmonë seç bën ca gjëra,
Vjen dhe atje ku s’është e mundur!


Se ti gjithmonë seç bën ca gjëra,
Që të tregojnë dhe më të bukur!
Ndaj ca i marrë dhe unë mundet,
Sot gjithë Kajros t’i jem dukur!

Shqiptarët.

Për ditë po ikin. Për natë.
Pa ditur se ku, si në jerm!
Gjarpëri i asfaltit ia bën me sy,
Por asnjëri prej tyre s’e shkel!

Asnjëri prej tyre s’e shkel
Ç’ta ndotin asfaltin e bekuar?!
Dhe ecin arave, pa pyetur për kufij,
Si në një "Evropë të Bashkuar!"

Si në një Evropë të Bashkuar,
Ku u dashke të kthehesh në Mit!
E ç’kanë më tepër ata që quhen kuaj?!
E ç’kish më shumë një Sizif?!

E ç’kish më shumë një Sizif,
Se këta shqiptarë me çanta mbi
shpinë?!
Që, kudo që shkojnë e mbartin me vete
Si një të plagosur, Shqipërinë!

TEPER VONE

Ti ke një moshë me time bijë,
Me babin tënd, unë, moshatar.
Kush të dha urdhër të më duash
Me hirin tim të ndezësh zjarr?!

Ata thëngjij që ishin shuar
Ti si guxon me dorë i prek?!
Kush të dha urdhër të më ndezësh
Pa patur frikë se unë të djeg?!

Ke ardhur vonë. Tepër vonë.
Kur dimri krejt më ka pushtuar,
Kur vdekja firmën më kërkon
Ndoshta në ferr për të më çuar!

Ti gjysma-hënë je kur zhvishesh
Dhe gjysma tjetër-perëndi!
Me çdo të puthur m’i ul vitet,
Më kthen në moshën që ke ti!

Me këto gjysma, unë poeti,
Mund të ndërtoj tjetër planet.
Në djall pastaj të shkojnë vitet,
Dhe moshat le të shkojnë në dreq!

Po prapëseprapë një frikë ndjej,
Po mora zjarr, si mund ta fik?
Prandaj dhe po vonoj të zgjohem,
Them ndoshta ik.
Them ndoshta ik...

[code]

VAJZA PREJ QELQI

Vajzë e vogël,
Me sy prej qelqi,
Sa herë hyj brenda tyre,
Unë eci zbathur,
Mos thyej ndonjë gjë,
Që,dot,s’e ndreq!

Qelq,
I ke sytë,
Qelq!

Vajzë kryeneçe,
Me buzët prej qelqi,
Sa herë ndeshem me to,
Ti mua më kap rob,
Dhe robërit i trajtoke keq!

Qelq,
I ke buzët,
Qelq!

Vajzë e brishtë,
Me trup prej qelqi,
Duart i kam skelet,
Dridhem kur të prek,
Kam frikë mos më thyesh vërtet!

Qelq,
Je e tëra,
Qelq!

*****

Ne s’bëjmë asgjë të keqe.Duhemi.
Ndaj dhe kjo ditë
nuk po perëndon ende!
Ne jemi akrepat
e orës së diellit,
Lëvizim brenda tij
si brenda një zemre!

Ne s’bëjmë asgjë të keqe.Vështrohemi.
Duke u bërë secili
sadopak i verbër!
Që mos na vijë aq turp
kur të takohemi,
Në ato vende ku s’ka shkelur
asnjë tjetër!

Ne s’bëjmë asgjë të keqe.Puthemi.
Duke hapur portën
e botës së përtejme!
Brenda saj gjithmonë
ka diçka prej absurdi,
Që bëhet shkak
për grindjet mes njerëzve!

Ne s’bëjmë asgjë të keqe.Gënjehemi.
Duke i marrë atë që i vjeshton,
njeri-tjetrit!
Në u bëfshim Prometej,
zjarre nuk do vjedhim,
Por urrejtjet që në shpirt
mbajnë njerëzit!

S’DUA TË TË HUMB

Nuk jam aq i mirë
sa të jam dukur,
Unë,vëllai i vogël
i ajsbergëve!
Pjesën e shëmtuar
mbaj nën ujë,
Mos e shohin sytë
e të tjerëve!

Nuk jam Perëndi
siç më ke ditur!
As kam qenë ndonjëherë
Krisht!
Po përse kaq vonë
ti ke lindur,
Dhe tek unë vjen
kaq verbërisht!?

Nuk e di ,pse,vetëm mik
më quan,
Dhe s’ke frikë se unë
mund të të puth!
Kam një mbrëmje
që për ty e rruaj,
Po s’ta them,se s’dua
të të humb!

Në se do më ndodhë
që ndonjerës,
T’ia fal gjysmën më të mirë,
timen,
Kjo do të jesh ti
që ke kuptuar,
Se mëkati vdes
prej dashurive!
4 shtator,2005

MOS MË DUAJ MË

Mos më duaj më!
Nis më urre
nëse do mundësh!
Dhe qiellin(qielli jam unë!)
S’përmbyset bota
po ta humbësh!

Mos më përqafo më!
Nuk mund të duash
dy njëherësh!
Dhe ajrin(ajri jam unë!)
S’përmbyset bota,
po ta shkelësh!

Mos më kujto më!
Nis fshiji puthjet,
po të duash!
Dhe zjarrin(zjarri jam unë!)
S’përmbyset bota,
po ta shuash!

23 shtator 2005

PËR INATIN TIM

Për inatin tim
po bëhesh më e bukur,
Me ata sy jeshilë
si thellësia e deteve!
Për inatin tim
vjeshtës i dhe urdhër,
Të ndalojë përkohësisht
bjondimin e pemëve!

Për inatin tim
vazhdon të më duash,
Që të më largosh
nga krahët e erërave!
Ti po bën atë
që bëri Odiseu,
Për të mos dëgjuar
këngën e sirenave!

Për inatin tim
po bëhesh më e vogël,
Madje vetëm me ndryshimin
e formës së flokëve!
Për inatin tim
seç ke një të qeshur,
(Niagara do kish zili
po ta dëgjonte!)

Për inatin tim
vazhdon të më puthësh,
Duke larguar prej meje
gjithë dimrat!
Për inatin tim
vazhdon të më mundësh,
Duke bërë atë që bëjnë
vetëm tigrat!

26 tetor 2005

OTELLOJA I BARDHË

Pas borës që ra,
doli dielli,
I kuq në fytyrë,
i përflakur!
Filloi ta shkrijë,
që mos e shkelin,
Këmbët e tokësorëve
të përbaltur!

Edhe dielli,
E paska një të dashur!

29 tetor,2005

NUDITET

Kisha frikë ta shihja në sy,
(Aq të jeshiltë i kishte!)
Është pak po ta quaj nimfë!

Kur hynte ajo në det,
Deti,jashtë,dilte,
Për ta parë nudo ne të gjithë!

Eh,
Deti na i dinte dobësitë…

1 shkurt 2006

PËRFUNDIMISHT

Më duket se,përfundimisht,
të kam humbur,
Siç humbja balonat
kur isha i vogël!
Kur në dorë më mbetej
veç peri i këputur,
(Atë, as për t’u varur
nuk mund ta përdorje!)

Dikur, me atë fije peri
lidhja balona të tjera,
Dhe ato ngjiteshin lart
ku të mundnin!
Unë i drejtoja me kujdes
nga frynte era,
Por asnjëherë s’e kuptoja
pse më zhdukeshin!?

Më duket se,përfundimisht,
të kam humbur,
Me ty më ndodhi
si me balonat prej letre!
Në dorë më ka mbetur
veç peri i këputur,
Dhe zhdukja e tyre
e mistershme!

19 prill 2006

TRËNDAFILAT E VENECIAS

Tetë Marsi më gjeti në Venecia,
Për ty bleva lule për festë!
Gjer të kthehem në Korçë,
(në u kthefsha!)
Asnjë dorë nuk do le
që t’i prekë!

Asnjë petale s’do t’i jap tjetër gruaje,
Tradhëtar s’mund të jem këtë ditë,
Ajo i ka sytë krejtësisht si tëndit,
Të jeshiltë,e dashur,të jeshiltë!

Kam qenë i çuditshëm ndonjëherë,
Kam folur shpesh edhe me vete!
Po kurrë s’kam qenë më afër teje,
Se këtë tetë Mars në Venecie!

8 Mars 2006

NDODHI DJE

Më çoi në fshat një mall i heshtur,
Takova atje fëmininë e hershme!
Fola me shokët
që më kishin vdekur,
Eca me ta
nëpër ditët e djeshme!

Kishin mbetur
në moshën kur ikën,
Kur secili ish një kokëkrisur
më vete!
Kur ca tradhëtonin
si të ishin Eseninë,
Ca të tjerë dashuronin
si të ishin Serembe!

E ca të tjerë
ishin aq të turpshëm,
Sa çdo vajzë fshati
e quanin motër!
Me to veç në faqe
ata putheshin
Si në asnjë vend tjetër
të botës!

Veç kur iku dielli,
ika prej tyre,
Kur e pashë se edhe rrugët
u lodhën(!)
Ata shkuan me natën,
për të fjetur,
Duke ma mbyllur portën!

Smund te isha i lumtur

Mbreme nuk fjeta gjithe naten,
E pra duhej te isha i lumtur!
Qielli mbi ne si nje cader e kalter
Te tregonte edhe me te bukur!

E pra, duhej te isha i lumtur!
Ish nje nate e tere me ty!
Me te drejten per te te puthur
Ne buze, ne faqe, ne sy.

Ish nje nate e tere me ty!
Me arome prej teje e gjitha.
Por qe su quajt dot "jotja",
Sepse nuk u quajt dot as "Imja"!

Kish arome prej teje, e gjitha.
Por une s'gezohesha dot!
Se ti doje te isha robi yt,
Por une s'zihem aq lehte rob!

Ndaj s'mund te gezohesha dot!
E pra, smund te isha i lumtur!
Packa se nata ish aq e kalter!
Packa se ti ishe aq e bukur!

Kthema ajrin

Sa bosh ky qytet pa ty!
Sa bosh!
Ti ike duke marrë me vete
edhe ajrin!
Tani jam pa peshë,
sikur të isha në Kozmos,
Më dërgo një anije
të më marrin!

Në të kundërt,
Kthema ajrin!

Meditim

Sikur ti te ishe flutur
Une patjeter do te behem llampe
Kjo eshte menyra me e bukur
Qe une te te kem prane!

Por sikur pakez te digjet
ndonje nga krahet e tu
Une menjere do te fikem
Dhe sdo te ndizem kurre!

KUR TE PRISJA TY

Cdo dite te prisja,
me syte kthyer gjithnje nga dritarja !
Ti per mua ke qene e nevojshme
sic eshte per njeriun-frymemarrja !

Dielli lindte ,
por une mendoja se akoma ishte nate.
Per mua dita fillonte, vetem
Kur te kisha ty afer !

Te prisja cdo dite,
gjersa syte me lodheshin mbi xhama.
Vertet, ishe ti ajo qe vije ,
Por une , ama , jetoja neper drama !