nga Administratori Sat 19 Jun 2010, 11:10
Pershendetje mikja ime e nderuar dhe e respektuar, Alda, dhe mirese se u riktheve serish, duke na sjellur edhe njehere si dhurate, nje tufe poezish per dashurine, packa se me te vertete te rrenqethin trupin kur i lexon, gjithsesi ende mund te them se ishin teper te bukura, dhe te lejne te kuptosh qarte, dhimbjen qe dashuria i shkakton nje njeriu, boshllekun qe i hap ne shpirte, enderrat qe ia vret, dhe shpresat qe ia copeton e sakaton aq shume, saqe veshtire eshte harrohen shpejt!!!...
Por me duhet te te them me gjithe shpirt mikja ime, se jeta i ka keto, dhe sikurse mund t'a kesh vene re edhe ti vete, asnjehere jeta nuk shkonka ashtu sikurse duam ne!
E di qe nuk eshte aspak e lehte, pasi nje ndjenje te tille e njoh fare mire, por duhet te behesh pak me e forte, dhe te mos i'a lejosh vetesh qe te mbetesh pergjithmone ne jete peng i nje dashurie te humbur, jo te sinqerte, dhe jo te paster ashtu sikurse e meriton.
Ti thashe keto fjale, sepse ta njoh fare mire dhimbjen qe te vret ne shpirt, dhe te mundon per nete e dite me radhe, ndoshta edhe pa i mbyllur syte per gjume, ashtu sikurse e ke shprehur edhe ti vete realitetin tend, neper vargjet e poezive, qe sapo une lexova me lart.
Miqesisht dhe me shume respekt per ty:
Miku juaj, Saimiri...