Poezi nga poeti lirik, Xheladin Hamza.

PRANVERËS SË HERSHME

Në kërkim
Të një dashurie
Shkruaj këto vargje
E ato le të përplasen
Mbi shpirtin e thyer
Si valë deti mbi shkëmbinjtë
Më të thepur...

Në çdo fjalë të vargut
Fshihet nga një ndjenjë
Që në mua zgjuan
Sytë e tu bojë qielli
Ku shpirti i rraskapitur pushon...

Bëhem poet
I vjeshtës së vonë
Me inspirim të parfumit
Të një pranvere të hershme...

11. 03. 2008.

MBET INSAN

Edhe sot loti ma bojdis kët
Vuxhut t'padukshëm pej njerzie
Prap flakë xhani kall
Hallkun e t'Madhnueshmit
Tahret shpirtit q'i ban për nime

Nji semavat me yje shoh
Kur bie shiu duan tek ma çon hedije
Në dallgat e kangës s'melaqeve shkon
Te Ruhi i paç t'i diftoj
Mexhlisit t'NUN-it e ta knaq
Se ktu pos dashnisë ilaç tjetër ska
Dhe sytë qi shohin hyri
Erandin gjylsoj në secillën zemër

Secilla dor jep veç nga vetja
Si dashni e amshueshme
Me Allahin dhe për Të

Tevona vazhdon me mbet insan
Tevona vazhdon me mbet insan

KOPSHTI I ËNDRRAVE

Nga kopshti i ëndrrave
U shkëputë një lule e bukur
Ra mbi sytë e mi të thella
........................si dy detëra
.........të lundroj aty përjetësisht

..................kopshti i ëndrrave
......................do të buzëqesh
Me zërin e tij të heshtur
.....................kur ti xhani im
...............me buzë të prushta
Mbi ballin tim të djersitur
Portat e xhenetit i pikturon...

HËNA NUSJA JONË

Nëpër ëndrra të pashkëputura
Ulem për pushim të shpirtit

Nëpër shtigjet e ardhmërisë
Kërkoj harkun e kohës
I bindur në brishtësinë e saj
.................................të virgjër

Sonte hëna le të bëhet nusja jonë
.....................se unë do të pres aty
Ku krushqit dikur janë ngrirë

NA NDIHMO I MADHI ZOT

Me buzë të plasaritura
Me zemër të plasur
Me shpirtin e djegur
Me duar të zgjatura kah Ti
Prej të keqes e cila na kaploi
Në tokat tona
Na shpëto o i Madhi Zot

Lutjet të cilat i bëjmë
Në orët e vona të mesnatës
Në nafile bijë në sexhde
Për shpirtrat e atyre
Që dhanë jetën
Që derdhën gjakun
Për këtë tokë të djegur
Na i dëgjo o i Madhi Zot

Mjerimi zemrat na i ka pushtuar
E mira me të keqen është ndërruar
Parajsa në ferr e shndërruar
Nuri të cilin na e dha
Nga shpirtzi është fikur
Na ndihmo o i Madhi Zot

I NDJEKUR

I ndjekur nga vetja ime
Zërat të padurueshëm
Që vetëm unë i dëgjoja
Më pëshpëritnin nga brendia
..................... ndalu, ndalu...

E unë largohem me hapa të qetë
..................fare pa zhurmë kohe
Si fletë trëndafili kur në tokë bije
Për ta puthur edhe njëherë kohën e ikur
........................dikur të fëmijërisë sime
......................................plotë imagjinatë

UDHËTIMI NËPËR SHTIGJET E HARRUARA

Derisa shpirtërisht i vetmuar
Udhëtoj shtigjeve të harruara
Uni im ballafaqohet me mua për fjalë
......................të pashqiptuara kurrë!

Hedhi shikimin e lodhur
Mbi gjethe të zverdhura
................................çuditërisht
Shoh këmbët e mia tek dridhen
Si të ishin në ankthet më të forta
.................tamam si para vdekjes!

Jap selamin në anën e djathë
E pastaj edhe në të majtë
Engjëjt vijnë me të bardha veshur
Zikrin zëshëm bëjnë hiç pa u nda
ALL-LLAH ALL-AH JA ALL-LLAH
LA ILAHE IL-LALL-LLAH
MUHAMED RESULULLAH

Unë dhe uni im me sytë të përlotur
Nga shpirti që të dy zëshëm ia themi:
JA’RABBI SA E BUKUR ËSHTË
E GJITHË KJO BUKURI!

LAMTUMIRË PËRGJITHMONË

Atë natë që dy lule u ndanë
Hëna nga pikëllimi humbi shkëlqimin e saj
Shiu dhe loti bashkohen në një rrugë për në lum

Toka dridhej qielli gjëmimin e tij filloi
Herë herë vetëtima bënë ndriçimin e rrugës
Nëpër terrin e së cilës ecin dy lule kokulur
Në kahje të kundërta njëra prej tjetrës

Me hapa të pasigurta e zemra të ndarë në dysh
Humben në errësirën e territ të natës
Duke pëshpëritur fjalën më të dhimbshme
LAMTUMIRË DASHURI PËRGJITHMONË.

RRUGË TË PANJOHURA

Në errësirën e natës
Para syve të mi të përlotur
Shtrihen rrugë të panjohura

Rreth meje iluzionet luajnë
Lojën e tyre të vjetër gënjeshtare
Nata kafshon ditët në ikje...

Mendimet pas tyre vrapojnë
Në zbrazëti të zbrazët
Si qielli...

Mbi brigjet e afërta
Dëgjohen thundrat e kuajve në vrapim
Hingëllima e tyre e shfrenuar
Në zemër futë frikë e trishtim...

Luhatem me këmbë të lodhura
Në udhëkryqin e rrugëve të panjohur
Errësira e natës me dorën e saj
Ledhaton frikën në shpirtin tim...

MA SJELLË ESENCËN E DIELLIT

Shikimin e hodha në ardhmëri
U ngritë mbi maje të ylberit
E puthi ngrohtë dhe mbeti aty
E unë mbeta në shpresë për sytë e mi...

Dhe sot kur dënesa më dërmoji
E pamëshirshëm shpirtin ma theu
Në mijëra copëza më të imta se atomi
Të lutem mos shkel më mbi mua
Si mbi një lule të këputur e të venitur...

Edhe njëherë kthe kokën kah unë
Derisa akoma frymoj me frymë të rëndë
Dhe shiko në sytë e mi të verbër
Si rrokullisen e vdesin lot veç për ty...

Ma sjellë esencën e diellit
Të ma ngrohë shpirtin e ngrirë
Si të një varfanjaku të braktisur
E orkideja le të çelë edhe njëherë
Sall për mua e për ty...

TË KËRKOJ

Të kërkoj
Mes yjeve
Dhe burimeve të ëndrrave

Të kërkoj
Në vetminë e mjegullës
Dhe në sytë e kalimtarëve

Të kërkoj
Në syrin
Të cilin me lot e lagi

E di që kjo është
E kot
Por unë të kërkoj

FJALËT LINDËN TË ÇELIKTA

Guximi dhe trimëria
Ka kohë që kanë rënë në gjumë
Ëndrra të pakëndshme i përqafuan
Në heshtje...

Shkuma mbi Ibrin qanë
Me zërin e një fëmiu të vogël
Të mbetur jetim
Përzihej me britmën e një qyteti plak
Që e pa se drita e diellit për te u fsheh
Koha aty u ndalë për pushim
E nata rënkon mbi brigjet e tij...

Nga malli e nostalgjia për fluturim
Shqiponja dykrerëshe vrullshëm u zgjua
Lindën fjalë të çelikta në vete
Nuk ka ndarje të Kosovës asnjë pëllëmbë!

Nga horizonti i nëntë i nëntokës
U gdhendën shkronja të arta
Edhe mbi shkëmbinjtë
Të Mitrovicës, Zveçanit, Zubin Potokut
E të Leposaviqit
PAVARËSIA E KOSOSVËS!

KTHEJ KOKËN

Kthej kokën dhe me sytë të lagur me lotë
Dëshiroj t'i puthi ditët që zhduken
Si në mjegullën e dendur në errësirë pa kthim

Rruga e miliona udhëtarëve në kolonë
Presin rrugëtimin e tyre njëkahshe përgjithmonë
Dhe vitin i cili kokulur në qetësi me ta udhtonë

Dëshirojë syhapur ëndrrat e mia t'i shikoj
Si zhduken në thellësin e errësirës së malit
Mbi sajat e drurit të cilat si dhuratë i merr

Një kaptinë e jetës në thes të mbyllur shkon
Me pulsin e shpejtuar si të maratonit
Që rrathin e fundit të jetës vrapon...

ËNDRRA E FIKUR

Gjëmimi nga shpirti
S’më iku kurrë...
E rruga ime e jetës
Është ëndrra e fikur...

ANI PALESTINË ANI...

Palestinë,
Dhembja ime
Gjaku im i fërguar
Nëntëqind e nëntëdhjetë e nëntë herë
Mbi zall të flaktë
Të kësaj bote të brishtë

Palestinë,
Dhembja ime
Xhani im i pasosur
Për Ty dhe shehidët
E ata janë bijtë tanë
Çdo pëllëmbë toke të bekuar
Që e lagën me gjakun e njom
Në heshtje lutem çdo natë

Palestinë,
Dhembja ime
E zhveshur dhe e rrënuar
Në erërat më të frikshme
E larë me shirat e kuq si gjaku im

Ani Palestinë ani...
Je jeta dhe vdekja ime
Ani Palestinë ani...
Je xhani im
TË DUA!

05. 01. 2009.

LOTI MBI QERPIK MU NGRI

Brigjeve të gjelbëruara pamëshirshëm
Lulet më të bukura u thanë
E unë vajtoj, vajtoj mbi petalet e tyre
Të gjitha portat e jetës mbyllen
Andej me krah të lehta kah fluturoj

Përsëri pas mortit lindje
Ura nga shpirti në shpirt
Nëpër tehun e shpatës kalon
Ëëë sa e vështirë është ringjallja
Të duket se më nuk je ti
O shpirt që zjarr digjesh
Rend nëpër shtresat e xhehenemit
E loti mbi qerpik mu ngri...

22. 01. 2006.

AGU I MËNGJESIT

Shikim yt më i ftohtë
Se buzëqeshja e xhelatit
E etja jote mi shteri lot
Nga sytë e mi të thella
Sa deti....

Bëhem shpirt fëmiu i porsalindur
I shkrirë në ngjyrat e ylberit
Agu i mëngjesit sërish
Në mua ëmbël buzëqesh...

PËR TY

Çdo natë
Pranë dritares së hapur
Hidhem në mendime
Për ty loçka ime

Shumë të dua
Ti këtë nuk e di
Guxim s’pata të të them

Me lot në sy
Emri yt
Mbi buzë të mia fle

Të thërras me zë
Kur i tërë qyteti
Në gjumë është

Dëgjohet jehona e tij
Ti nuk më dëgjon, jo
Jam shumë larg

Mezi pres takimin tonë
Të të them sa shumë të dua
Sa shumë vuaj për ty

Në ëndërr të kam çdo natë
Në mëngjes kur zgjohem
Përsëri shoh
Pranë nuk të kam, eh...

DO TË QAJ PËR TY

Lulet s’bashku me mua veniten
Dashuria shuhet si vdekje
Askush shpirtin s’ma kupton
Që flakë e zjarr digjet...

Kur s’do të jesh mbi kraharorin tim
Do të qaj me lot jetimi...

Me lot në sy
Këngë hyjnore
Do të shkruaj veç për ty...

Mbi jastëkun e butë do të qaj
Se larg më je në botën e humbur..

Jastëku përjetësisht le të laget
Me lot nga sytë e mi...

HAPAT E MI

Një hap në ecje
Më duket një vit...

Gjoksi më këndon
Zbrazëtinë pa nota
Fytyra zjarr vullkani digjet....

Të gjithë bilbilat që i desha
Para kohe në qiell fluturuan
Rrebesh shiu gjurmët mi fshinë
Kush do t’i numërojë hapat e mi?

DIELLI DO E PUTH FAQEN E DHEUT
(Akrostik)

Zëri më dridhet si tel i këputur sazi
E heshtazi eci rrugëtimit tim
Mbi re të bardha në krah engjëjsh
Rend përshëndes çdo shpirtbardhë
Ata që i takoj në fluturimin mistik
Tek vijnë për të pirë ujë të bekuar qielli

Shtegu më është i njohur për shpirt
Qetësinë qiellore nuk e trazoj dot
I bindur në virgjërinë e tij të pastër
Pika shiu pikojnë nga sytë e mi
Tulipan në kopsht të rritet përsëri
Asgjë s’do ta ndalë rritën e tij
Retë nga qielli do të ikin në tërësi
E dielli sërish do e puth faqen e dheut

(PA) KUPTIMËSIA

Derisa valët e Drinit të Bardhë
Përplasen luginës
Me syrin e shqiponjës
Ura e Shenjtë përkëdhelë brigjet ...

Sytë e mi të vetmuar – si nata
U frikësuan nga mjellmat e lumit
E unë pa dashje shkela barin e njomë
Mu duk se shkela mbi gjarpërinjtë...

Dikur këtu buzë lumit Drini i Bardhë
Dhëmbët i laja me këngë bilbili
Fytyra më shkëlqente nga buzëqeshja
Ëndërroja jetën mes trëndafilave të kuq
E trupi kundërmonte aromë livadhesh të kositura
Sot jeta më është shndërruar në arabesk muzgu...

THESARI I SHPIRTIT

Nga thesari i shpirtit
Shfaqen ëndrrat e rinisë
Një ngopje të syrit
Që kalojnë çdo parafytyrim
Janë mrekullitë mbi mrekullitë
Dhe gradualisht gdhendin formën
Zogjtë me krah të njomë
Përkëdhelin erën në fluturim
Peizazhe perlash magjepse.

Gjatë qëndrimit në spitalin e Gjakovës
NJËSIA CORONARE

26. 07. 2009.

SHPIRTI MERR RRUGËN

Allahu Nur semavatin
Çdo ditë e çdo natë
Me dashuri e mbulon
E Ezani i jacisë
Shpirtin ma qetëson...

Kur qielli me yje mbulohet
Natën në nafile me namaz lidhem
Shpirti lirshëm merr rrugën
Në shtegtim drejt të Madhërishmit...

Rrugëtimi më është
Aq i këndshëm
Aq i bukur
Aq i ndjeshëm
Aq i lumtur
Aq i mbuluar me parfum
Sa që me tespihe e TEKBIR
Ezani i sabahut më takon...

NATA E KADRIT

Nëse sonte në NATËN E KADRIT shpirti rrugën merr
Atë do e shoqërojnë shtatëdhjetë e shtatë mijë melek
Të gjithë si në kor zëshëm zikrin bëjnë LA ILAHE ILALLAH
Allahut drejt në duart e Tij shpirtin e pastër si loti e çojnë
E në tokë trupin Nur i Allahut e mbulon
Kthen kokën jetën edhe njëherë ta shikoj
Atë e sheh të bojatisur me ngjyra qielli
Derisa shpirti gëzueshëm ëmbël buzëqesh
Ruh në namaz i lidhur me tespih në dorë
I lumtur që sonte takohet me Krijuesin e tij
Tek hap qiellin evliatë mes gishtërinjve të Tij ta shikojnë...