Poezi nga poeti lirik, Xheladin Hamza.

GEZUAR VITIN E RI
(arkostih)

Gezimi dhe dashuria ne prag te deres trokasin me mall
endrrat e parealizuar shekullore jetesohen me ne
Zemrat le te na hapen si qielli ne naten e bekuar
Urata jone le te mberrije ne horizontin e shtate
Atje ardhmerine ta puth me mall e ta marr per dore
Rehatine dhe vullnetin ku pret Kosova jone

Vete e kaluara ecen kokulur rruges pa kthim
Idealet dhe shpresat tona ne nje thes te arte
Tek ne nje Baba Dimer plak me dashuri i barte
I buzeqeshur si lulja e pare ne pranveren e hershme
Ne syte e tij shkelqen PAVAReSIA E KOSOVeS

Endet nga nje shtet ne tjeter ne zbardhje te KOSOVeS

Rendin tani kemi E GJITHe SHQIPTARIA
I dalim para ta presim me shpirt e zemer shqiptari!

28. 12. 2007.

DESHIROJ

Te dua sonte prane
Ta degjoj zerin peshperites
E buzeve tu te zjarrta si dikur

Deshiroj ne qetesin e kesaj nate
Te jemi ne perqafim
Edhe njehere syhapur te enderrojme

Deshiroj sonte ta degjoj
Muziken shenjte qiellore
Me akordet e vetmise
Qe s'do te degjohen me kurre...

Te dua sonte
Te sherohem nga plage qe jeta mi dhuroi
Edhe nese kjo nate te jete e fundit

Deshiroj sonte dhe njehere
Perqafimin tend te ngrohte
T'ma ndrite shpirtin
Si dielli qe token ndrite

Deshiroj sonte mbi gjoksin tend
T'me ndalet frymemarrja perjetesisht...

KUJT T'I GEZOHEM

Me thane:
Ne momentin kur linde
Linde me vaj te madh...

Qetesia...
Sherbetore e nates
Mi kendon kenget e heshtjes
E shpirti shetit kengeve te parenduara...

Qetesia...
Zeshem jehon ne shpirtin tim
Porten e jetes e mbylla me buze
E flaka e turpit lepin naten e heshtur...

Ne varrin e mbyllur
Ne erresiren e erresires
Shnderrit kandili i Allahut...

E une...
Kujt t'i gezohem me shume
Ditelindjes apo ditevdekjes?

Epitaf...

Mbi varrin tim
Kur trupi do të më pushoje
përjetësisht
vargjet e mia do të jenë
trëndafilat më të bukur
përtëritje.

Katër Drejtime.

Si mjegulla që në vjeshtë lëshohet
i labirinthuar zbres me ngadalë
shkallëve të qëndrës në qytetin tim.

Mbi gurin me shekuj të vjetër
para dyerve të Teqesë së Madhe
ulem për pushim të shpirtit.

Shoh rrugë të turbullta
që ndajnë qytetin
në katër drejtime.

Eh,nuk mund të vendosë
në cilin drejtim të nisem
me këtë shpirt dhe trup të lodhur

Rri e meditoj në gurin e vjetër
mbi të cilin pushuan shumë njerëz
para vendosjes se në cilin drejtim
rrugëtimin e jetës ta vazhdojnë.

Semazen enderrova të bëhem

Tërë jetën dëshirova të bëhem semazen
Allahut të Madhërishëm t'i shërbej shpirtërisht
kërcimtar i pa epshëm i semasë në shpirt të jem
të ikja nga kjo botë-në qetësi hyjnore
përtej shtatë horizonteve qiellore-në vetmi.


Rërës dhe shkumës së detit pafund
në erërat e humbura të kërkoj veten time
me sy të lodhur ylberit t'i ngjitem majës së tij
në mjegull të shikoj botën e turbulluar.

T'i lutem të Madhit Zot t'më drejtojë
udhëtar në rrugën e shpirtbardhësisë të jem
Tani
Dhe
Përjetësisht!

VDEKJA

Me gjuhën e heshtjes
vdekja përjetësisht na flet
e ne fare nuk e kuptojmë.

Pa dallim ngjyre e gjinie
njësoj me vete merr shpirtëra
të zinj e të bardhë

Shpirtzinjtë i merr në dhimbje e mundime
dhe i vendos nën pemën e Zakumit
e shoqëri u bëjnë djajtë me brirë.

Shpirtbardhët i merr me lehtësi
të përcjellur me muzikën hyjnore të semas
e të mbështjellur me aromë lulesh
të këputura nga kopshti i Edenit.

Lindja dhe vdekja shkruhen
me shkronja të arta e të zeza
nga vet dora e të Madhit Zot
që krijojnë mes tyre
harkun e fillimit
dhe mbarimit jetësor

E vdekja ecën gjithmonë
Në heshtje në qetësi.

PIKETAKIMI

Bota është pikëtakimi
Ku takohen shpirtrat
Të dashuruar,
të humbur,
të zbrazëta,
shëndetplotë,
të plagosur,
të.......

E jeta është humnerë
Që çdo gjë gëlltit.

KAPE SHPIRTIN TIM
Buzët si akulli më janë të ngrira
zemra më është shkretëtirë pa mbarim
shkëlqimi nga sytë më është zhdukur
shpirti i humbur në rrugë pranë xhenetit

Në natën me errësirë të mbështjellur
përtej horizonteve shtrihet dora me dritë
trupi më është varur si peshë e rëndë
dashuria që më takojë lëshojë krahët e saja

Jam udhëtar në rrugën e ëndrrave të mia
dhe ngadalë po ngjitem brigjeve të thepisura
zgjate dorën kape shpirtin tim të mos fiket
KURRE!

Këmishë pa xhepa

Mora brushën lehtas
fillova qiellin ta bojatis
me ngjyrat e ditëve të mia

Sytë mallëngjyeshëm shikojnë
fenomene të përlotura

Amanet,qetsohu ti o shpirt
se trupi vesh këmishë të bardhë
pa xhepa hiç!

Zog pëllumbi

U shkëput nga foleja
një zog pëllumbi me këngën e tij
fluturoi e fluturoi
nëpër kaltërsi

Hej zog, pëllumb zogu hej
veç ti dhembjen e shpirtit ma di

Atë nuk mund ta përballoj dot
E Ti,fluturo
fluturo
fluturo e ik

Hej
Hej
Hejjjj...

Ani...
Ik e fluturo
Zogoooo..
Pëllumboooo....!

Nëpër shpirtin tim

Nëpër shpirtin tim
lundro si detari
që humb orientimin

Mos ki frikë
asnjë valë deti
nuk do të përmbysin

As erërat më të forta
as uraganet
nuk mund të të shkarkojnë

Bëhu e lirë
dhe lundro kah do
se shpirtin e kam
det të hapur
vetëm për ty

E zemra ime le të jetë
Foleja
ku Ti me ëndje
ZBRET

Petalet me vesë në sy....


Petalet me vesë në sy
të kaluarën rikujtojnë.

Akulli ngadalë e në heshtje
copëtohet si zemra ime

Nën këmbët e tua
lule të vyshkura zvarriten

Në harkun e qiellit
bilbilit iu këput peri i zërit

Loti tatëpjetë rrëshqiti
nga petalet me vesë në sy

Zgjati duart

Zgjati duart....
hapi drejt meje
t'i gatiten një përqafimi

M'i shtrij flokët
që lakmia e gishtërinjve
t'a zbeh urinë

Dhe buzët...
veç pakëz ofroi
t'a shuaj etjen

Zemrën nuk ta kërkoj,jo
se t'është tretur
drithërimeve të dashurisë

Enderra

Kur dielli në gjumë
të fle shkon
e hëna me flekse të saja
herëshon
Ty të prita

Në kopshtin qiellor
prore të kërkoj
e s'të gjej Ty dot

Engjëllushë!
nëpër dallgët e gjumnajes
që s'u takuam kurrë
do të ëndërroj vetëm për Ty

Hija

Nëse kusarët lajkatar
t'a rrëmbejnë dashurinë.....

Nëse pulseve të zemrës
iu pëlcet dënesja e vetmisë....

Nëse tejzat e shpirtit
t'i kaplon djersë e ftohtë e vdekjes....

atëhere më kujto mua
hija e shpirtit tim do jetë aty
në Ty
për TY!

Nëse

Nëse sonte
do të shkruaj
poezinë e ëndrrës
atëhere do të shkruaj
për buzëqeshjen e syve të tu
që rob shpirti
e bëra përjetësisht

Nëse ndonjëherë
do të shkruaj
poezinë për ylberin
atëhere do të shkruaj
për ngrohtësinë e përqafimit tënd
që më mban pa ndërprerë
mbështjellur me iluzione
apo...në pritje të ndodhisë

Pas çdo ndarje

Si në ëndërr kërkoj veten time
që më rreshqet mbi kujtimet e humbura
në greminën e dashurisë.

Sa e tharë më duket kjo jetë
kur mbi buzët e mia të çara
vajton si foshnjë e etur.

Yllëza me vellon e virgjërisë
në heshtje këmbëzbathur shikon
ranishtës n' meditim

Mëngjesi agon me kërkim të një ure
që lidh zemrat e plagosura
pas çdo ndarje të natës së heshtur

Malli

Pa ty
e gjatë,shumë e gjatë
më duket kjo natë

Mos nguro
sonte të lutem eja
njëherë,vetëm dhe njëherë

Le të jetë kjo natë
e fundit natë

Yjet sonte le të ndriçojnë
për Mua,për Ty
veç për Ne

Në agun e mëngjesit
i shtrëngojmë zemrat

E di se shpirti po të rënkon këputur
por lamtumirë....
Jo,nuk të them dot

Do të dëshiroja

Do të dëshiroja të jem liqe
i pastër si loti i syve të mi
e ti hënë me vello nusërie
me endje të lahesh në thellësinë e tij

Do të dëshiroja të jem
burimi i Drinit të Bardhë
e ti lulja që rritesh aty pranë
që lëshon aromë anë e mbanë

Do të dëshiroja të bëhem
sythë trëndafili i kuq
e ti sqep zogu që më mban n'fluturim
në ëndrrën e gjatë pa mbarim

Ninullat

Luginave rinore
lundrojnë ëndrrat
pa mbarim

Puhia e flladit veror
në djep të artë
i përkund

Loti i një bilbili
në vaj melankolik
i shndërron

Ti më je shtrati
ku dhembja e shpirtit
turbullt më fle

Mos më ringjall të verbër

Në qetësinë e natës
hëna me rrezet e saja
përkëdhelë meditimin tim

Aromë xheneti ndjej në nafile
në sexhde bij para të Madhërishmit
i lutem për shpirtin tim gjynahqarë

Në çdo pikë loti është një këngë
në çdo këngë është një kujtesë
në çdo kujtesë është një shpresë
në çdo shpresë lindë dhe një krijesë

Në ditën e Kiametit
O i Madhi Zot,
mos më ringjall të verbër
dhe në ëndrra
dua ta shoh bukurinë!

Prehje

Shpirti më është shndërruar në flutur
krahët e së cilës humbasin drejtpeshimin
e shkëlqimi nga sytë e tu,akoma më josh

Në errësirën e natës së heshtur
të fshehur kohë më parë
takova nostalgjinë time
tek endej me shkop të bardhë

Vala e fundit e fuqisë sime
u derdh në liqenin e pikëllimit
ku engjëjt ruanin
shkëndijat e lodhura të shpirtit

Aty ku shkëlqimi i syrit tënd
akoma më josh
e shpirti im gjen prehje

Putha Lulen...

Ankthi si fëmijë të vogël për dore më mban
Livadheve të stolisura me mbulesa lulesh
kurorë

Ti ikje nga dhëmbët e gjarpërit plot helm
Retë filluan të shëmbëllenin spektra pa trajtë
ngjyrash

Desha të të mbaj fshehur nën shtratin e ëndrrës
Por pa gjumë humbe thellësive të pa dukshme
shtigjesh

Unë putha lulen kur fletët e saja filluan të dridhen
Ti mbete fjetur n' përqafim-yllëza ëndrrave
t'mia

Ah,sikur të zgjohesh, të të puthja lehtësisht dhe
TANI

MENDIME TË PASHKRUARA

Mendimet e mija
Që mbetën të pashkruara
Do të vdesin një ditë
...s’bashku me mua...

Shpirti do ti bartë
Si xhevahir të rrallë
Të pazbuluar kurrë
Qoftë në xhenet apo xhehenem?!

Trupin mbi supet e tyre
Do ta bartë xhemati
.......vetëm deri në varr...

Mishi do të kalbet
Kockat do të mbesin
Të flasin me gjuhën e tyre
Që dikur ka jetuar një njeri...