Poezi nga Lasgush Poradeci.

PIKË E LOTËVE TË MIA

Në kuvëndin e përzjerë
Pate pyetur mik i ngratë
Ç'punë bëj e ku kam lerë
Në kam Nënë e në kam At.

Varg e varg me përgjërata
Para sysh më venë e vinë
Seç m'u ndrit ky lot që pata
Miq-o kimani zilinë.

Unë që atëhere dot nuk munda
T'i përgjigjem me një çast
Pasi vonë ta mata shtatin
Kam vendosur të të flas.

Më pat lindur vendi i Zotit
Dhe bëj punën e njeriut
E për prind kjo pikë e lotit
Nga më zbriti vetvetiu.

E në dhembjet venë e vinë
Jam gati të vuaj më
Kush s'ma njohu dhemshurinë
S'më pat njohur kurëgjë.

Bukuria-bukuria
Më pat puthur mu në ballë
Pikë e lotëve të mia
Vetëtin si gur i rrallë.

TRASHËGIMI

Ju më lini të flas unë.
T'ju them fjalë vjershërije,
Në bunacë e në furtunë
Të këndoj siç më ka hije.

Hija ime nuk di dhunë.
Di veç frymezim lirie,
Dhe di punë,punë,punë,
Mund pa fund për art magjie.

Që të them nga ç'pata shkruar,
Me kuvend të përvëluar:
Ja! Një kenge mjeshtërie,
Ja! Një iskër bukurie.

Dhe ta shoh të pasqyruar
Vetëveten fije-fije,
Fije-fije poezie,
Që mban erë Shqipërie.

KUR M'U RRITE VOGELOSHE

Kur m'u rrite vogeloshe,
Vogelo si flutura,
Mes-holle-keputura.

Te pashe me zbukuroshe,
Bukure si flutura
Mes-holle-keputura.

Vajte m'u fsheve ne qoshe,
Fshehuro si flutura,
Mes-holle-keputura.

Nga shoqet me turperoshe,
Shoqezo si flutura,
Mes-holle-keputura.

Ah' zemra c'te perveloshe,
Zemero si flutura,
Mes-holle-keputura.

GJARPERUSHJA

Haj te mirremi per dore,
Nep-ma zemren qe ma more,
Gjarperushe pikelore.

M'u vrapo q'andej matane,
Me qendro ne zemer prane,
M'i veshtro sa lot me rane.

Te fjalonemi ngadale,
te pushtonemi pa fjale,
Plot me afsh e duf te vale.

Me ate vetulI-vetulluar,
Me ate shtatin-gjarperuar,
Me ato kraha-fluturuar:

Vetullo, moj vetullushe!
Gjarpero, moj gjarperushe!
Fluturo, moj fluturushe!

E MORA SHOQEZEN PERKRAH

E mora shoqezen perkrah,
E matme rugen ca-nga-ca,
Sikur na ndillte lerg dicka.

Pa zu dita perendoj,
Pa zu nata na mbuloj,
Pa zura shoqen ta pushtoj.

Perse bucet liqer i qet!
Liqer,ti c'thua ndaj bucet!
C'far'pe,liqer,mi zall te shkrete?

E casin kur e sjall ner mend,
Kur sjell ner mend,ah!ate vend,
As rroj as vdes,po jam pa mend

Dora jote Ledhatarja

Dora jote ledhataja, ësht' e zbetë si qiri.
Dora jote ledhatarja lëshon dritën e dëborës.
Kur t'a ndjeu magjinë-e pastër, që të shtrydheshe prej dorës,
Shpirti im i frymëzuar regëtiu në llaftari.

Se me lëndë magjistare, u pat bre tul' i saj;
Tul'i saj u pat gatuar, me vaj erë-e brumë dylli;
I dha hëna pak të ndezur, pluhur t'artë-i fali ylli,
E kështu m'u duk hirplotë- haj! o dor'e vashës, haj!

Në vështrim të dorës s'ate ç'pat, o! balli që m'u vdar?
Ç'pat qepall' e përlotur q'i ra pika tatëpjetë?-
Dor'e bryllt' e vashës s'ime, dor'e paqme, dor' e zbetë,
Vetëtiu me prush magjije e më bëri mendimtar.

Dora jote që më dhimbset, dora jote që më çik;
Dora jote që më shtrihet sipër temblave gjumashe;
Dora jote: zemra jote që t'u nda më pesë fashe...
Dh'u bë dorë të më ndali ndaj dyshoj se mos ik...

Vesë dashurije

Sillet i heshtur an'e mb'anë
Hij' e gjumit të pandalë -
Ku jan' ëndërrat, ku janë
Gjumë ti, të qofsha falë?

Ku 'sh'to! mik'e gjithë ditës
Të m'a shohë shpirt' i sgjuar?
Zjarr' i syrit vetëtitës
Që më pati përvëluar?

Sonte mbeta mun në pisë
Nën' ushtimin e një buje:
Moj motriçk' e vogëlisë
Nuk të shoh, po ti këtu-je...

Ti mendon mi supë t'ime
E mbështetur me një faqe;
Regëtin me deshërime
Zemr' e mbushur me farmaqe

Me flet tinës buz' e shkruar
Fjal'e urt' e gojës s'ate
P'shon për kohën e kaluar
Që më s'vjen që kur na vate;

Që kur lamë shokërinë
Sa zu zemra të buçasi-
Oh! sa shpesh më ven e vinë
Përkëdheljet e çdo çasi!

Pa mendohem me llaftarë
Si te humba posi hije
Sa pikovi lot'i parë,
Posi vesë dashurije

MBI TA
(Poeme për kryengritjen e Malesise se Madhe)
Kujtimit te poetit Risto Siliqi


Risto Siliqi-nisu shpejt
Ku shfren me kob e liga,
Ku ndeshet kombi i ngritur krejt
Me tri Kucedra shtriga.

Shpejt me mauzerin tënd zemrak
Dhe penden e praruar,
Ku mposht halldupin turkoshak
Atdheu duke u deshmuar.

Ne Hot e Grude e Traboin
Puth Ded Gjo`Lul viganin,
Mirdite e Shale e Dukagjin
Puth Mehmet Shpend Luanin.

Dhe puth kuvendin heroik,
Ku ngrihet kombi peshe,
Ku mposht t`urryerin armik
Malsija burrereshe;

Malsija qe bën sulm ne zjarr
Po si dragoj me flete,
Siç bënte sulm ngadherimtar
Gjergj Kastrioti vete.

U zgjua Shkodra me tundim
Prej lajmit te papritur,
se cak me cak leshoj kushtrim
Malsij`e kryengritur.

Leshoj kushtrim shpagimtar
Malsij`e burreruar,
se prapë qeni turk barbar
Për dhunë u pat leshuar.

Dhe prapë djem e pleq e gra
Ngarendin t`armatosur,
te pershendesin krah për krah
Vellezerit e kanosur.

U nismë shokë e miq
Prej Shkodrës ne malsite,
Ku Ded Gjo`Luli me Deciq
I mbron atdheut kufite

Pershkuam Tuz e Grude e Hot
E Shale dhe Tropoje,
Ku Mehmet Shpendi i gjindet zot
Atdheut ne pararoje.

Me Ded Gjo`Lul e Mehmet Shpend
U bujtem gjith nji nate,
Na dha si kush me gaz e shend
N`agim nga nji dhurate :

Nga nji djalosh për lufte e zjarr
Nga kull`e vet krenare,
Nga gjaku i zemrës, gjak shqiptar,
Per Motren shqiptare.

Ky Deda qe nuk njeh Sulltan
Na dha Kol Marash Vaten,
Ky Shpendi qe s`njeh Turk-Osman
Na dha Zef Bua Shpaten;


Po Gjon Pullumbi zhvat krenar
Prej gozhdes jatagane .
" Do vij dhe vete vullnetar,
Ta skuqim tok mejdane".

Hajt!Digjni plumb n`atë mauzer,
Me qitjen e pashare,
perftoni lavd, perftoni nder,
ta ndjeje Evropa mbarë.

Tumirembec, i shtrenjte atdhe-
Dh`u nisem shtatë vete,
Dhe fluturonim plot hare,
Si t` ishim zogj me flete.

Dhe krep me krep e zall me zall,
Me shpirt te paduruar,
Nga i madhi shkas, nga i madhi mall,
Plot duf për te luftuar :

Kaptuam shtatë male rresht,
Dhe s`folëm shtatë fjale,
Kaptuam shtatë male rresht
Malesise për t'ju fale.

Dhe ja!Të shtatë burrat tok
Ne kulm te Malesise,
Ku Drin`i Bardhe nën`Istok
Merr fill drejt Shqipërisë.

Mes Arberit , me mall rinor,
E zbret kalitas drumi,
Ku Drini plak e perrallor
Buron prej Shendaumi.

Mirë se te gjejmë atdhe bujar!
Malësi e lavduruar!
Pranon ti, oh!Pak gjak shqiptar
Qe vjen për t`u deshmuar.

Për t`u mbuluar me lavdi
Ne sulmet fitimtare,
Të bëhet fli , ku bëhen fli
Heronjet shqipetare.

S`qendronim dot,s`duronim dot
Prej kobit te papritur,
Mirdite e Lume e Shale e Hot
Pa beft ish kryengritur.

Se kish dhen`urdher qeni turk
Të carmatoset vendi,
te derdhet gjak shqiptari curk,
te lidhet Deda e Shpendi.


Kur zbritem ne shtegim jugor,
nga Drini i zi matane,
kendonin me ze burreror
Hatjan dhe Shaljane :

" Nuk lidhet Ded Gjo`Luli i math
Dragua fis prej fisi,
Të kap si berr, te ther`ne vath
Të var ne dege lisi .“

" Nuk lidhet Shpendi lart ne Theth,
Pret gjylet njiqind oke,
I pret mbi sup e prap t`i hedh,
Sulltan jezit, mbi kokë.“

Duke shtegtuar gjithnjë,
Degjonim kengetore,
Ia thoshin fort qe cke me te
Lumjane e mirditore.

"S`hyn dot ne Lume, qen zuzar,
Manov anadollaku,
Rrok pushken qindvjeqari,
Dhe shtatvjeqar cunaku".

"S`hyn dot, ti turk e turceli,
Ne kullat mirditore,
Të pret ne prite e ne frengji
Mirëdita pushkmizore".

Kendonte vendi ne kushtrim
Perballe me gjith Turqine,
Qe vjen me kob e perdhunim
Të carti Shqipërinë;

Por turku avitet plot maras :
Marshon kucedr`e pare:
Marshon kucedr`e dytë pas-
Dy xhindrit pashallare.

Shefqet Pashai, me peshtjellim
E britme e zjarr e hekur,
marshon për dhunë e carmatim
Drejt Lumes se pa prekur;

Bedri Pashaj, me fe dhe din,
E me trumbete e loder,
Del ne Mirdite e Dukagjin
E Shale e Hot e Shkodër.

„Nuk duam fe ,nuk duam din",
Kendonin Malesia,
ze turfullon e shkrefetin
e shfren e shfryn Bedrija.

Filloi ne Lume sulmi i zi,
Do Lumen ta shkretoje,
Pashai finok, përpara tij,
Dergon një pararoje:

Nji kumadar i eger`halldup,
Hypur serbes mbi kale,
takon me pushken permbi sup
Aty përball nji djalë.

Kendonte djaloshari i lum `
Me delet n`ato shpate,
I shfryu turqeliu-dumdum:
" He!Jep at `armen tate!"

Po shpejt bariu qëllon e shtje,
Permbys perposh barbarin :
Ja shpje Sulltanit për meze,
Kush carmatos Shqiptarin.


Kështu pashane e leu me gjak,
nuk e pandeu tirani,
E leu ne Lume nji cunak,
nji brisk i ri Lumjani.

Nga krism`e rrepte atje mbi shpat,
Sa shtiu djaloshi jonë,
U ngrit gjith Luma fshat me fshat,
Siq kish dhe ka zakone,

Dhe pa vonim e pa durim
Krahin`e tërë ish gati:
Gezoheshin qe për luftim
Erdh me në fund sahati.

Buciten pushket n`ate cas,
Mbi gerxhe , mbi livadhe,
Gjemonin si për shend e gas,
Si t` ishte dasme e madhe.

U mbush me vrer pashaj allcak
Nga krismat prej çdo anë,
Ndaloj ne prag,ngurroj ne prag
N`ato kufi lumjane.

Mbi katër ushtrira zot
Dhe dyzetmije ushtare,
Prej vrerit s`e permbante dot
Marshimin sa me pare.

Prapo-u shpejt, bre derbede,
Marsh!Me gjithë ushterira!
Vjen Luma dhe t`i shtrin perdhe
Të majmen egersirat.

S`ta le ty nderin Luma aspak
Qe te sulmosh i pari :
M`i pari nëpër lufte e gjak
Sulmon gjithnji shqiptari.

Ne front t`armikut ne kufi
S`rektin as fryme as jetë:
Pasha finok, me dredheri
Gaditet me te fshehte.

Do nis sulmin ndeshkimtar
Ta beje Lumen troke:
"Do ta shtroj popullin shqiptar,
Do t`i ve mend ne kokë".


Ec hijerende e vuv e hesht :
Sa mirë i ka renduar
Të katër ushtrirat rresht!
Gati për te sulmuar.

Ndan njezet mijë e pret…e pret
Gjithë pret…për sulm përpjetë,
Krekohet plot me salltanet,
Si t`ish Sulltani vete.

Po befas Luma u derdh tallas,
Shperthen orti vigane,
Perball e anas e perplas
Sulmon hordhite osmane.

Ketej-dymije heronj mezi
Andej-plot njezet mijë,
Dymije plumba bresheri
Rrezojne`armiq dymije;

Dhe rish dymije batare-
Dymije armiq te shtrire,
Dhe rish, e rish, e rish-perdhe
Të gjithë shtrire e grire.

Dhe prap sulm : „Mbi ta!mbi ta!“
Mbi mijërat e tjera,
Iu shtir përmendsh te ziut pasha
Sikur vershoj sketerra.

Dh`ish nji perleshje e mbytje e mort
E britem e tmerruar,
U mbraps pashaj, i tundur fort,
Me ushtarët e gjysmuar.

Dhe te plagosurit e shkrete,
Mes fushes se mejdanit,
I la plot plage e gjak e et
Dhe ashk kundër Sulltanit.

Kështu bën Luma sulm shqiptar,
shkon vrake e lum gjaku :
Rrok pushken plaku qindvjeqar,
Dhe shtatevjeqar cunaku.

Por kur u mbraps Shefqet Pashaj
Me ushtarët e gjysmuar,
Nji lajm i keq për kuj e vaj,
Ne zemr`e pat pikuar :


Ne Qaf t`Agrit ku si horr
Bedri Pashaj vraponte,
E pret ne ball nji mirditor
Qe shtiu e po kendonte:

S `del dot ti turk e turqeli ,
Prej atmes mirditore,
Të shtrine ne prite e ne frengji
Mirëdita plumbmizore."

Kështu Mirëdita kish adet,
Kur turku vjen ta ngas,
ne prite e ne mejdan përvjet
Nga nji pasha ta vrase.

Shko shpejt, mos hash dhe ti nji plumb,
Shefqet Pasha, ne kokë :
Dhe bënte Lumen troke e shkrumb,
Të bëri shkrumb e troke.

Dreken perjasht ne karakoll,
Nis shpejt llandon , hamshore,
Dhe darken brenda ne Stamboll,
Sa shpejt e bën nji fore :

„ Me faj e turp, Sulltan-Baba,
Po kthehem i ngarkuar,
Se Mehmet Shpendi ish katalla,
S`do mbret për ta sunduar;

As Ded Gjo`Luli s`do ne Hot
Mbi krepat tmerrimtare ,
Ku as shqiponjat s`ngjiten dot,
Veq djajte shqiptare;

Dh`as Luma s`te le nder aspak
Qe te sulmosh i pari :
M`i pari, thotë, ku rrjedhe gjak,
Sulmon vetëm shqiptari;

Dhe thotë ajo bën sulm shqiptar,
Rrjedh vrake e lume gjaku .
Rrok pushken plaku qindvjeqar
Dhe shtatvjeqar cunaku"

KAMADEVA

Mendoj e shkoj nga pak
Si gjithemone,
Me shpirtin zemerak
Ne rrugen tone

Atje ku ma ringjall
Aq lete e qete,
Ne gjirin tim nje mall
Te mjeren jete;

Ku silleshim te dy,
Me te baritur,
Me desherim ne sy,
Me shpirt te ndritur;

Ku regetin dhe sot
Me ato kujtime,
Bucimi gjeme-plot
I zemres sime.

Bucimi durimtar,
Qe pat kaluar,
Me zjen plot mall e zjarr
Ne krahruar.

O mall!O dashuri!
O yll!O djelle!
Sesi me djeg ne gji,
Ne zemer felle!

Sesi me ndjell qe larg,
Me ndrit perfare,
Me dritat varg e varg
Vetetimtare!

Me shfaqi perandej
Sa yj qe jeni,
Sa vasha qe ju ndjej
Ndaj vini e veni,

Ndaj derdhni aq pergjerim,
Dyke kundruar,
Ma tundni shpirtin tim
Te ngashruar,

…Dh`ashtu , posi dikur
Nga largesira,
Me del plot hir e nur
Ajo m`e mira.

Ner shoqe perseri
Si ne vegime,
Ngarkuar me stoli
Del shoqja ime.

C`kundron ashtu kur del,
Ti moj e mira
Kur hapalete shkel
Mi lartesira?

Permi kodrine atje
Menjanur bote,
M`u shfaq plot hare,
Fshehtesiplote.

Sodisnje ne vegim,
Ndaj mbremehere,
N`at afsh e kuqerim
Permi lugjere;

N`at afsh perendimor,
Dyke vershuar
Si pluhur qiellor
I peraruar;

Fermonte nje fermim
Ner dege e flete,
Vengonte nje vengim
Nje kumb i fshehte;

Dh`aq enderr` e vasheri
Dyke percjelle.
Jehonte pyll` i zi
Me duf te felle.

Mes pyllit bucimtar,
Gjith mugetire,
C`u ndje mi leshnje e bar,
N`at celtire?

Ne mbremjen q`u perflak,
Si prush magjije
Ku zbardhoje si zembak
Plot drite e hije.

…Kush erdh e kush filloj
Te kuvendoje?
Kush pak sa belbezoj,
E mbet pa goje?

…Pa goje, o zemer ti,
Kjo fjala jote!
Pa fjale, o dashuri,
O gojeplote!

Dhe n`ate mugellim
Ti hijendritur
Tu dhims aq desherim
Aq ze i nemitur.

Dhe qeshe miturisht,
Moj miturore
Dh`u skuqe virgjerisht,
Moj virgjerore ;

Dhe skuqur qe te dy
Pa goje e fjale,
Veshtruar sy-nder –sy
Zemer-vale;

Dhe ngrire, o dashuri,
pa kuvenduar,
Pushtuar gji-per- gji
Sy- perenduar.

U shquan hene e yll
Ne mug te vone,
Ndricuan n`at pyll
Takimin tone;

…Dhe pyll i ndezur n`ar,
Q`u tund nga vendi
Gjemoj tingellimtar
Si gjeme ergjendi.

Ja , shoqeze tashi,
Dhe mbremja vate,
Po ndehet nj`ag i zi
Nji cipe nate.

Limeri u mbush perplot
Me shkrumb e hije
Ne t`ikim s`ikim dot
Prej kaq magjije.

Dhe ja po mbreteron
Nat` e nxiruar,
Dhe nata na mbulon
Dyke kenduar.

…O nate!O embelsi!
Limer i fshehte!
O mall!O dashuri!
Pergjithejete!

…Dhe terr` i madh si ra
Mi male e fusha,
Ne zbritem ca-nga-ca
Neper legusha.

…Shendrinin permi ne
Yjet e larte,
Na puthnin plot hare
Me puthje t`arte,

…Dhe dridheshin perposh,
Mi vese nate,
Nen` hapin vogelosh
Te kembes sate.

Nen` hapin miturak,
Mbi vrage e flete,
Zembaku vjeshtarak
Anohej lehte;

…Leshonte myshk e afsh
Najazm` e shtruar,
perkulej si mendafsh
I dritheruar;

Dhe binte therori
Permi lendine
Rigoni fill qiri
Per dashurine.

…Lendine e lule e bar,
N`ato lugjere,
Ne valthin blerimtar
Plot dumbushere;

Dhe leshnje e push i ri,
Dhe gjeth i holle,
Qe bij si flauri
Dhe posi fjolle,

…Nen` hapin dashuror
Ishin nemitur,
Nen` hapin dashuror
Kishin dremitur.

…Dhe s`dilte as pipelim
Nga pylli i qete,
Dhe s`dilte as regetim
Nga zemr` e nxehte;

Dhe puthej me cdogje
N`aq hije e nate,
Pushtuar pergjithnje
Zemr` e pamate.

…Po ja se qielli i tund
Enderrat e qeta
Prej heshtjes se pafund
Ku flinte jeta;

Dhe ja, se per nje cas,
Si pa kujtuar,
C`jehoj qe lart me gas,
Me kumb te shuar.

Ja pasi n`enderrim
Lumturi-dehur,
Ne qiell nje murmurim
Zu papandehur.

Dhe n`ate qetesi
Te vetemuar
N`aq heshtje e harmoni
Te pambaruar,

Nje keng` e larte u ndje,
Me plot jehona:
Kendonin permbi ne
Dy shpirtrat tona.

Kendonin qiellorisht
N`at` hof te vone,
Levdonin lavderisht
Takimin tone,

Dhe ne nje melodi
Te dy te tretur,
Prej nimfave n`ajri
Te pershendetur,

Bashkuam keng` e gas
E ngazellime
Me serafime pas,
Kenge sublime.

Plot endje, plot hare
Dore-per-dore,
Kenduan permi ne
Cetat qiellore.

Gjemuan yj` e qjej
Nga gung` e larte,
Kumbuan tejpertej
Me tinguj t`arte :

Si dy qirinj n`altar,
Flakebashkuar,
Q`i djeg e tret me zjarr
Drit` e pashuar,

Dy shpirtat, ne valim
Dyke soditur,
Kenduan me adhurim
Flakezhuritur;

Himnuan si n`altar,
Me himn te dlire,
Plot afsh e mall e zjarr
Tretur e shkrire.

Dhe tretur Dashuri
Perposh ne fare!
Ah, shkrire, o Dashuri,
Pervelimtare!

Dhe prape qe te dy
Pa goje e fjale,
Veshtruar sy nder sy,
Zemer-vale!

Dhe prape , o zemer ti,
Pa kuvenduar,
Pushtuar gji-per-gji,
Sy-perenduar.

…Dhe qeshte dashurisht,
Moj dashurore,
Dh`u skuqe nuserisht,
Moj nuserore.

…Dhe n`ate perqafim
Te lumteruar,
qe zjen ne shpirtin tim
Dyke valuar;

Ne dufin qe buqet
Me dritherime,
Qe zbriti mun ne det
Te qenies sime;

Rremovi me rremim
Ne kraharuar,
Trazovi me trazim
Te shenteruar;

Qe me kurore i thur
Zemrat bujare-
Ah c`beme ashtu sikur
S`beme gje fare?

…Ah, c`beme ashtu,ashtu
Kaq neme e gjeme?
Cfar beme ashtu, bubu!
Sikur gje s`beme?

Si ndrite, o lumturi,
Per dashurine!
Si zbrite, o dashuri,
Per ne gremine!

Si na largoj aq shpejt
Nat` e nxirosur,
Dhe s`mbetme krejt-e-krejt
Ngrire e ngurosur!

Ngurrosur qe te dy
Pergjithemone
Me shpirtin tone aty,
Me trupin tone!

O ndarje!Peshtjellim!
Pishtar i shuar!
O Kamadeva im
Shigjetehelmuar;

Demon me sy si zjarr,
Qe jep shkendija,
Shkelqen vezellimtar
Nga bukurija,

Dhe si nj` efeb i ri,
Plot rreze e hije,
Leshon mi syte e mi
Verbim-magjije;

Shtje syte e na persysh
Me sy te nxehte,
Na copton me dysh
Te bardhen jete;

Veren e buzeqesh
Fort i zilisur
Ze peshperin ne vesh
Dyke shastisur.

…Zili, Demon!Demon!
Thumb e perone
Tmerrisht ty te pershkon
Prej endjes sone!

…Dhe mjaft!Demon, Demon;
Zili-perskuqur,
Tmerrsisht ti urdheron :
Mjaft buze-puqur!

Dh`e josh me ledhe e vrer
Zemren e ngrate,
Na zbret perposh ne terr,
Neper mesnate;

Per ne gremine e hon
Na zbret per-dore
Atje ku rri mi fron
Ndarja mizore!

Ku prehet e na grish
Nema dhe gjema
Ne bazen kineserish-
Neserej mbrema-

Do vemi posi sot
N`ate kodrine,
Ku ngopet zemra plot
Me dashurine.

Dhe zbritme e beme fli
Te madhen shije-
Nektar e ambrozi
Prej gjithesije

Dhe s`ardhme perseri
S`u pergjeruam
Ne britme e dhemshuri
Humbme e u shuam.

…Dhe britme e peshtjellim
Shpje lart jehona :
Tronditen me tmerrim
Dy shpirtrat tona.

Sikur ra qiell` i zi
Qe lart me buje
Sikur me lemeri
Leshoj nje kuje.

Keputen larg e larg
Yje dhe bote
Vershojne varg e varg
Lumenj me lote;

Gremisen qiell e dhe
Si na kundrojne;
Dy shpirtrat permi ne
Zen` e renkojne…

Dhe ne po shtrydhim lot
Deshperimtare,
Ndaj vame e s`ardhme dot
Dh` u patme ndare

Shendrijme n`arrati,
Te ngasheryer
Ngjerojme vrer e zi
Zemere-thyer.

…Ku je q`ashtu me ndjell
Me ato kujtime,
Me ngreh perdrejt ne qiell,
O motra ime!

Me shfaqesh n`engjellim
Si dikurhere,
Zembak plot kundermim
I pamarr`ere ;

Me sy me vetullon
Sy vetullushe,
Ne krah me fluturon
Krah-fluturushe;

…Perhap ergjend e ar
Ne cipe nate,
Me jep te pi nectar
Prej lules sate

…Klepit me sy palloj,
Posi ner gjume,
Vashe edhe nuse moj,
E embel shume,

Dhe me ate sy paqtor
Ma derdh ne duar
Ah, hirin vajzeror
Te pa cenuar

Gremisen qiell e dhe
Ndaj na kundrojne!
Dy shpirtrat permi ne
Me pervajtojne;

Mahnitet me tmerrim
Krijes` e tere
Per t`embelin perqafim
Qe patme bere;

Oh laqe-derdhur haj!
Plot permi faqe
Si prill edhe si maj
Plot manushaqe!

Per ndarjen si mosgje,
Si per mandate,
Qe s`prehemi dot me
Dite dhe nate;

Qe s`me defren me dot
Me bukurine,
Me tret me mall te kot
Mua te zine.

Me mallin pergjimtar
Bej hap pas teje,
Te shfaqesh, fill llastar,
Si fill rrufeje:

…Kurm-holla si gargi
Per mesi thyer,
Shtat-hedhura-selvi,
Vaj-ere-lyer;

…E hepuara si bar
Llere-kulluar,
E qruara si ar,
Gji-qumshtuar

Je vese a menje a je
Bryme a debore,
Hirploteja mi dhe,
Vetull-kurore.

…Je hene a djelle a yll
Vetetim-nalte,
Kaprolleja ne pyll,
Rritur me mjalte.

…Sic hithnje shkrepetim
Kur ta sodita
Te ndezurin veshtrim
Me shtat drita,

…M`hedh syte kur-e-kur,
sy-qengjerushe,
Fatijeza plot nur,
Oh fat-mirushe!

U happen per cudi
Qiell e qendrese
Dhe posi perendi
Del nje krijese.

Dhe zbriti permi ne
Nje gjeraqine,
Te prishe bote e dhe
Me bukurine.

Dhe zbrite e re perposh,
Ti moj cudia,
Qe driten t`ua verbosh
Syve te mia.

Me c`gaz e me c`magji
Me pate ndritur
Ne t`errtat fellesi
Kur pate zbritur;

Kur zbrite n`ate terr
Te zemres sime
Qe rridhte vaj e vrer
E sheremtime

Me petk per kremterim
Me pate veshur,
Me zulm e me shkelqim
Te buzeqeshur.

Perndrite me lavdi
Shpirtin e nxire
Qe breng e dhemshuri
Pat psheretire;

Qe ndezi yj e djej
Te dashurise,
Dh`i vari neper qjej
Te gjithesise;

Qe fjalet mjeshterisht
Me radhe i stisi
Dhe kaq cuditerisht
Per ty i stolisi.

…Po sot as dhe me s`di,
Jam a s`jam gjalle,
Se mua kurrsesi,
S`ma nxore malle.

…Perpiqem e lengoj
Me mall te trere,
Kerkoj e ligjeroj
Dere me dere;

Per gushen te kendoj
Per supe e llere,
Per krahet si vargoj
Thurur tertere,

Per afshin n`ate gji ,
Ku qan bilbili,
Ku del nje merudhi
Prej trendafili.

Si fshihesh nene dhe
Ne varr mbuluar
O drita qe nuk ke
Te perenduar!

Si s`mund ah, si nuk mund
Ta them me emer,
Nje breng qe mun ne fund
Duroj ne zemer!

Si tingull me godet
Zemr` e zhuritur,
Leshon tallaz si det
Dyke bucitur.

Me shpate mes-per-mes
Jam i pershkuar,
Me zjarr qe kurre s`vdes,
I perveluar.

S`e merrja dot mi dhe
Me ment` e mia,
Qe shpate e prese e teh
Kish dashuria.

Zu dera kercellin
Dole, te pashe-
M`u muarr ment` i ziu
S`u mbajce e rashe.

Ty faqja t`u perflak
Si zere maji
Te dy s`u puqme aspak
Na mori vaji.

Dh`as qasemi me dot
Nga mardh` e fshehur,
As puthemi me dot
Nga vaj i skrehur.

Soditemi me sy,
Me goje s`flasim,
Nemitemi te dy,
Durojme e s`plasim.

Se nj` ang me gjeme plot
Ne zemr` e kemi,
Dhe njeri-tjetrin dot
Nuku i-a themi.

O zemer!O durim
I padegjuar!
O shpirt!O pervelim
I patreguar!

Do qaj mallin tim
Dyk` e soditur
Te shoh me ngasherim
C`drite e ka ndritur;

Mos ay nimb i ri,
Si pah debore,
Mos ajo dlirtesi
Pareverore;

Mos ay perendim
Kur e takova,
Mos ai dritherim
Kur e pushtova;

Mos ajo mituri
Plot hije e shije,
Mos gjith ajo magji
Prej cuperie.

Ti s`vjen, o mall, ti s`vjen
Per te-dyte-here,
Dhe zemra ime zjen
Si ne sketerre;

Perplasem si tallas
Tere trazire
Gajasem e bertas
Ne shkretetire:

Ku je, ti mall!Ti mall!
O jeta!jeta!
Sa larg qe zall me zall
Mezi te gjeta!

Ah, ku `sht` ajo perri,
Qe kam takuar,
Qe me dhuroj ne gji
Zjarr te pashuar!

Ah, ku `sht` ajo, ajo,
Qe dashuroja,
Dhe llaftaroja, ah,
Kur ta shikoja!

Mendoj e shkoj nga pak
Si gjithmone
Me shpirtin zemerak
Ne rrugen tone.

Atje ku ma ringjall,
Aq lete e qete,
ne gjirin tim nje mall
te mjeren jete;

Ku silleshim te dy
Me te baritur,
Me desherim ne sy
Me shpirt te ndritur;

Ku regetin dhe sot
Me ato kujtime,
Bucimi gjemeplot
I zemres sime.

Bucim durimtar
Qe pat kaluar,
Me zjen plot mall e zjarr
Ne kraharuar.

O mall!O dashuri !
O yll! O djelle !
Sesi me djeg ne gji,
Ne zemer felle !

Sesi me ndjell qe larg,
Me ndrit perfare,
Me dritat varg e varg,
Vetetimtare !

KENGA PLEQERISHTE

O kenge pleqerishte ! Ti vjersh` e Vendit tem!
Ti fjale qe me dhimsesh e qe me ben ujem! ( turbullon)
Tani jam desheruar se largu te me vish :
Degjoju , as degjoju! moj kenge pleqerish!

…Ne hije te kasolles qe nxin nj`atje mi mal ,
ja nis me ze te shtruar… ja merr me dal – nga - dal… ;
Ja thua me te dhemshur… ja thua me te qare…,
Ja dredh e perveluar…ja zjen… e ja heq zvarre…;
Pastaj fillon te ngrihesh , e nis e ja therret :
Dh `aq lehte – e ngreh se poshti… aq fort e shpje perpjet…,
Aq dyke mermeruar me ze te parpalitur
Renkimi – i zemres sate ronitet me te ngjitur…,
Sa … qe nga lartesira ku vate fluturoj…,
Me sulm e ulerime keputet si perroj…
E rrjedh per tatepjete prej kulmit qielluar
Si bresher i therrmuar… si lot i perveluar…; -
Pastaj te shuhet zeri…e rrihesh…edhe vdes ;
Mjerimi i vetevetes te thjevi mes – per – mes :
Se felli - e pa meshire te thjevi dhembja jote ,
Deshir` e varferuar e kenges magjiplote !

O kenge pleqerishte ! O vjersh `e vendit tem !
O fjale qe me dhimsesh , e qe me ben ujem !
O mall ! O psheretime ! O vaje ! - O lot i zi !
O shpirt i perveluar qe qan ner syt ` e mi !
Si ngrihet qe nga deti nje vale – e desheruar :
Nga fund ` i zemres sate ti ngrihesh dyke vuar ;
E prape posi vala , qe bie serish ne det :
Ti bje ne fellesiren e zemeres se vet .

MBARIM VJESHTE

Fluturoj dhe shterg` i fundit,madheshtor, me shpirt te gjore
Dyke shkuar qe – me - nate siper malesh me debore…
Iku rend` e i permallshme, dhe me sqep te ti te forte
Zotriut q` i la folezen i trokiti mun ne porte…

Pra, me s` duket shpes` i fatit prapa bujqesh dhe ploresh,
Prapa brazdes se rezuar hap – me – hap prej qe maloresh;
Me s` degjohet ner ugare te kercase miu i hirte,
Vdiq neperka pikelore ndaj blatisht* e shkretetirte.

Dheri - i mardhur prej thellimi dirgjet heshtur nene bryme,
Fryn veriu ne pyll te thate me zemrim e me fertyme*,
E si shtohet cingerima…ja! se ku dinak dh`i vocerr…
Neper gardh – e neper ferra derdellet gazmor nje cocerr*!...

O ! sa hir qe kishte shtergu, aq fisnik me shtat te gjore,
Kur bariste dal – nga – dale , - posi dhender me kurore!...
E kur prane i vinte krilla, qe shendrij ne kraharuar,
Me sy lart, me hap te matur – posi vash` e nuseruar!..

Të kërkova me qiri
.........Këngë

Të kërkova me qiri
Flokë-ndritura-flori,
..........Edhe mbeta -
..........Si s'të gjeta -
Me një breng' në gji,
Breng të fshetë-oji!

Të kërkova me qiri,
Shtat-vërvitura-selvi,
..........Edhe rashë -
..........Si s'të pashë -
Me një vaj të zi,
Vaj të rënd'oji!

Të kërkova me qiri,
Mes-këputura-gargi,
..........Edhe ndjeva -
..........Kur t'a theva -
ç'është dashuri,
ç'është dashuri.

Zemërimi jonë

Si të t'a them të shkretën vojtje që ndjej në zemër ças-përças,
Atë durim të padurura të zemërimeve pa gas.
Tashi zë çel një vrer në buzë, tashi zë ndrin një vaj në sy,
Edhe të dhemb më keq se mua, edhe më dhemb më keq se ty.

Kjo këng' e fellë e heshtjes s'ate, vështrim'i derdhur gjithë përdhe,
Stolitë e hireve të tua ndaj shkon me turp si nuse e re,
Dhe kaqë mijë dashurira, kaq dhëmbshuri që s'thuhet dot,
M'a mbushin plot të mjerën zemër, vetëm me gas, vetëm me lot.

E pata pyetur vetëveten, me t'j-u përgjigjur vetvetiu-
Pse kaqë zi ti motra ime, pse kaqë vrerë unë i ziu:
Nuk paske qënë vrer e zi, po qënke vetëm dashuri,
Qënke një dritë fshehtësije plot bukuri! plot bukuri!

Dhe më pëlqen ah zemërimi ndaj vjen e shkon e qesh e qaj'
Ndaj ri mendohem duke pyetur: a mos ke faj? a mos kam faj?
Dhe ja! m'a fal çfardo mërije! dhe ja! t'a fal çfardo mëri!
Dhe më mbush prapë plot me dritë, plot me të ëmblën dashuri.

Posi burbuq' e trëndafilit

Posi burbuq'e trëndafilit që çelte-e fshehur afër nesh,
Të çeli buza miturishte e më një ças t'u nënëqesh;
Ahere hargu i hepuar t'a ndau përmes më dy thelpinj...
E t'a shijoj me ëmbëlsirë veshtrimi im që më s'm'u nginj.

Tash burbuq'e buzës s'ate i riti gjëndërat së rish...
Ajo zu lëng prej luleshtrydhjesh dh'u skuq me zjar prej kulumbrish
Ajo u ndes e mori valë, ajo u doq, ajo u poq,
E po me fal e dëshëruar një mall të fellë-edhe pa shoq.

Fillon më dhemb ah dashurija, e ndjej një brengë-e çqetësim,
Më përvëlon buz'e zhuritur drejt mun në fund të gjirit t'im,
Pa dhemshurisht e duke vuar prej shpirtit t'ënd kur e thëthi,
Si llaftarinë-e puthjes s'ate kuptoj në shpirt një llaftari.