Poezi nga Poeti dhe Shkrimtari, Ferit Ramadani.

BLEROHESHA ME TY!

Ti ishe gjithçka në mua,
Te dy bashke u rritëm në fshtat
Mos më thuaj se kam pushuar`
vdekja në zemrë ka ngrit pallat !

Pa ty ajo shumë vuan
Pa Ty kushedi a kullon gjak?
Ka ngjizur gjithçka që duan
qelizat - për shpirtin binjak!

Pa TY çdo gjë është e mundur
dhe truri do të më bëhet hi !
se fjala :Të Dua! Është e humbur !
Është pengu pa liri !

Je bërë gjithçka në mua !
Ringjallu e bë një shenjtëri!
Se unë ashtu të dua !
të blerohem vetëm me ty !

PËRBALLJE PA FUND

I zgjodha këto vargje jo të të bind
as të të drejtohem me JU !
Çdo kaptinë e re më bën të rilind
për lirikën që zgjohet këtu!

I zgjodha drithëmat që përshkojnë netët
ku frymëzimi bëhet vullkan në dimër!
Antologjia e prurjeve lart flatron fletët
tek vezullojnë metaforat në libër !

Qëndroj si shkëmbi që u flet shekujve
në tufan e në stuhi ndiz flakadanin !
A... S...., eshtë Muza që u flet dishepujve
të bëhen jehonë zanoresh për vatanin!

NUK ISHA VETËM NË ATË ËNDËRRIM!

Nuk isha vetëm në atë ëndërrim
e ndiqja ecurinë - ishte ndjeshmëria !

Më rrinte mbi kokë yllhana në agim
një hije që shfaqej - ishte Dashuria!

Ajo që më fliste - derdhej si ujvarë
trupi im zjarr shkonte - si vullkan!

I thash :Ti je ajo zemra që s'të gjeta perpara?
Dhe hyra në ngrica - mbeta në tufan!

Me lejo prej këtu të nxierr epilogun !
- Si ti në jetë s'kam dashur njeri !

Me kaq e përmbyll monologun !
- Mos e lër zemrën time të vdes në vetëmi !

JAM BERE NOMAND...!

Jam bërë nomad
e kam lëshuar vetveten ,
me frymëzime endem -
në rrjedhë kohore,

cila stinë kaq shumë
ma ndryshoj jetën ?
Te pershtas gjendjen -
rrugëve gjarpërore !

Jo ! Unë endem -
lakoreve te gjata !
kerkoj si bleta -
nektarin e fjales,

As dita s'më ndal
kurrë nata !
I kurorëzoj rimat
vargjet e njalës !

Ia kushtoj asaj E..
që del në linjë e shkruan :
- Pershendetje ! Të dua !
Të kam zemër !

Vallë ! E di ajo -
se sa shpirti më vuan ?
Per ta pasur pranë !
Për ta thirr në emër ?!!!

PËR TY PËRKUSHTIME

Përse te mos vuaj ,
përse të mos tretem
kur e di çfarë enxhulli
ka mbi këtë përmasë !

Prandaj ditë e net
n'meditime mbetem
Per Ty përkushtime !
Se zemra do të plasë !

PREJ HIRI BLEROHEM!

Unë jam si feniksi, prej hiri blerohem
dhe ngjitem në lartësi kur ndjejë erëmirën !
Për Ty në shekuj do të shkoj alarm
se kështu cdo ditë luftë bëj me errësirën !

ËSHTË MALLI QË MË PRET SI SHPATË!

Vetvetes nuk e di çka t'i them
Çdo çast pyet për Ty!
Aq mizor ta gënjej nuk mund të jem
cilën arsye të shpik nuk e di !

Si t'i ndal trokllimat e çka të shpik
Ne gjumë më vjen dhe unë zgjohem perseri!
E ndez dhe dritën por t'i më ik
dhe mbulohem me ankth qëndroj në vetmi !

Cdo ditë, e çdo natë më duhet të shpik
një arsye në këtë jetë të gjatë
se për Ty diçka më shkon vërtik
Është malli - që më pret si shpatë !

NË PROVINCEN TIME!!!

E perhershmja jetë më djeg si furrë
Rrugëve të saj rininë e kalova !
Vashës sime në dritare i hidhja gur
sa herë dilte në krua e përgjova !

S'kishte internet në provincën time !
Me linja shikimi e kisha shumë pranë,
Ia ndjeva trokitjen e zemrës intime
Edhe pse një varg së bashku nuk e ndamë !

Sot ndryshoj moti, s'eshtë si dikur
Në linjë e kam zemrën që i perkushtohem !
por, s'kam prehje, jam shqetsuar sikur
Se nga çasti në çast vetëm pikëllohem!

ZË LARGËSIE!

Zëri yt - ze largësie
me pushton kur vjen si fjalë
ndizen ndjenja dashurie
qe rreshqasin në trup si njalë !

Unë trishtueshëm rri e pres
si qytet i lagur në shi !
Të vjen fjala në msn
me valëvitje si lahuri !

Je ajo që kthen gjithë shpresën
më hap shtigjet si ylber !
Jam në shestim si të kaloj brigjet
te takoj te shtrenjtën vlerë !

BËHESH AFSH!

Unë i hap horizontet -
tregoj se çka dua !
Prej teje çka marr,
Ty çka të të jap !

Unë bëhem si rëra
që shtrihet në krua
e pastaj Kala jete -
në shekujt e gjatë !

Vetëm ti atëherë -
bëhesh afsh !
gulon si gurra -
e derdhesh në zemër !

Nëse del si lule
të rritesh në rrafsh
shtrij rrënjët në zemër
Se shumë të dua !

E NESERMJA PRES TE VIJ!!!

Në lotin e fjalës u përmbyta
syte e tu - vullkan blerimi!

me gërmim rreshtat në strofë u ngrita
me të dhjetën plagë si GjegjElez - trimi!

Në kuvendim me ty mu ngroh shpirti
Në Vlorë, Sarandë, në Jon bëra not !

Në varkën e fjalës :Të dua! Shkoj udhëtimi
e, zbrita në stacionin : Pritja ! , sot!

Ku e di a ndjehesh mirë e ndritur
Unë parajsën në pamjen tënde e ndjej,

Befas me dalin flatra se të kam pritur
te kerkoj dhe shekujve të të gjej!

Ndaj çdo çast unë drejt teje vi
si Promethe që kërkon Euridikën e ti

Me drithma në trup me zjarr dashurie në gji
Të nesermen e pres të mos bëhem hi !

SA HERË FLAS ME TY!

Sa herë flas me ty -
në shpirt e ndjej
si yje - ndriçojnë vargjet
strofat bëhen Diej!

Dhe vullkan i blertë
ka magmën nektar !
merr hije pranvere
shndërrohet thesar!

Në drejtim t'një shtegu
me fton per qetësi !
Por s'prehet dot zemra
që ndjen dashuri...!

PA TY!

Gjithçka u zverdh sot kur s'të takova
dhe pishave u ra blerimi,
Ku shkove ? Thash se u verbova,
dhe linjat i zu trishtimi!

Pa ty ndjehem njeriu i braktisur,
Pa ty , nuk mundem të mbes më njeri !
Më mungojnë fjalët në gjuhën e stisur !
Jam një rreng i mbetur pa çati !

Në udhëkryq më ka lanë takati
për mbështetje të pres Ty të vish !
Nuk jam prej atyre që më mposht taksirati
por zjarr'i dashurisë për ty më prish !

Ky vullkan i madh , kjo magmë shpirtrore
Nuk ka një çast - sa të zgjasë shikimi!
Është bërë pika shekullore
që në vargje derdhet si blerimi!

Edhe kur bëj gjumë mbi rima pushoj
Edhe kur pres muzgun e kur del agimi!
Ku ishe, si je, çka do ?, të mendoj
se kështu më pushtoj malli dhe vegimi !

Ndaj ec i vetmuar, se gjithça më mungon
Ku e di unë zemrën a e kam në kraharor ?
Ndjej se edhe shpirti çdo çast më mërgon
ndizem edhe shuhem po si meteor !

MJEGULLIMË NË MUA

U ndal shiu dhe lotët reshtin
e trishtë pamja, mjegullimë në mua?
Në varreza të vdekurit sa thellë heshtin
Nuk kthejnë përgjigje pse u them : U dua!

I shkallmuar endem tek keto varreza
Se kam dashuritë që kisha jetësisht !
S'ka ngjyra të tjera zemra pos të zeza
Syve loti u shterr perfundimisht !

Ku ka force që më kthen buzeqeshjet!
Ku ka rreze qe me kthen ngrohtësinë ?
Nëse befas dalin ndonjeherë ngerdheshjet ,
s'ma kthejnë jo kurrë lumturinë !

Ndaj duhet të ik nga kjo botë e varfër
të shkoj atje ku kam shpirtin tim !
Se këtu gjithmonë e ndjej afër - sa afër
me vargje malli e marr n' përqafim!

BUZEGREMINES

Te pashe buzgreminës,
I shashtrisur thirra:"NDAL"!
Sa u dridha prej rrepinës,
zemra plasi, nuk jam gjallë!

Sa e pash ne mundim veten?
Ty ne atë rrokullimë !
Ma mirë unë te shkoj te tretem
Se ti te behesh viktimë !

Kjo jehone qe del nga honi,
Te shfaq syrin te perlotur !.
Me thuaj zemër çka ka ndodhur ?
Ne kete jetë kaq te ndotur !!!