Frederik Rreshpja...

Gjethe e fundit

Gjethe e fundit ne qiellin e dimrit
iken neper ere si nje lamtumire.

C'mesazh shpie neper mjegulla?
C'mynxyre do t'u kumtosh vetetimave?

Shkelur nga nje shi i verber
iken e iken neper qiell.
Gjethe e fundit, shpirt i vjeshtes,
si nje penelate nervoze.

Ti rend t'u kumtosh vetetimave
mynxyren e dhembjes time.

Caku

Të vdekurve u veshin këpucë të reja,
se duhet të shkelin në udhë pa krye,
mirazh shkretëtire në rendje pa fund,
pa semaforë e vija të bardha e shtylla,
pa policë trafiku e manekinë mode,
pa kalimtarë në sens të kundërt si duna,
për gjetjen e orës, adresës së saktë.
Mbi kalldrëme shtruar me gurë sizifi
trokasin shojet e ngrëna si patkoj kuajsh,
ciasin gomat si në përplasje veturash,
thyhet njëqind copash pasqyra e lustrës.

O sa këpucë të reja u shitën sivjet!

Ata shqiptojnë një fjalë ndërkombëtare,
non stop-in rraskapitës me theks modern,
në maloren si thikë, pa ndalesa biblike,
pa pemë, pa zogj lajmëtarë si dekor.

Poshtë lart majtas djathtas para mbrapa - qiell,
me engjëj merramendës, me djaj rrëshqitës,
sipas rregullave të qarkullimit të Dantes.
Shohin dyzimin e tyre mbi pluhur këpucësh
që tingëllojnë si një kor antik në boshllëk,
gjersa lëkura çahet, këmba rri zbathur.

I largët është caku të mbërrihet tek Zoti,
me labirinthin e shpresës vetvetiu hapur.

Krilla

Ne oren e magjive u rrezua nje krille;
Rrokullime neper rremujen e reve,
humben gjurmet ne ajrin tradhetisht indiferent.

Do shkoj te rri prane zjarrit te henes
me zogjte e mardhur, mbi koder.
Nje avion i vetmuar dhe i pergjumur
iken te shtepia e mjegullave.

Eh, krille e gjore! U pikellova,
se jam mik i avioneve dhe i zogjve;
Shpesh bredh neper udhet e ajrit:
Here ve stapin ne nje mjegull, here le syzet ne nje re.

Kronike

I bene statujat pastaj i thyen,
per te pare brenda portretin e gurit.
Vetem te vdekshmit mizerabel kapeshin pas statujave.