Poezi nga poetja mergimtare; Myvela Dervishaj...

Poezi nga poetja mergimtare; Myvela Dervishaj...


Te nderuar anetar dhe vizitor te kesaj faqeje, kam nderin dhe kenaqesine qe te hap kete teme, enkas per vargjet e mallit, te shkruara nga poetja mergimtare, Myvela Dervishaj...

Ju uroj lexim te kendshem...

Myvela Dervishaj - KTHIMI


Nji
trast dhe morra
nga atdheu im,
asgja tjeter.
Kalun
vite,
kjo trast
mbeti
nje kupe lodi.
Kthimi
m' pret
pran dheut
dhe tjetersimi.

per femije]

Atdheu
im.
Shpesh
her
mendoj
sa te
duan
prinderit

e mi.
Shpesh
her
shikoj
lot malli
nga
prinderit
e mi,
Shpesh

her
kam
degjuar
historite,
bujarine
dhe
bukurine
per
Shqiperine.
Shpesh
her
degjoj
jemi
Shqiptar
dhe do te
vdesim
shqiptar.
Prinderit

e mi,
jeni
dashuria
qe nuk
fshihen
nga syte.
Gezimin
qe une
jetoj
ma japin
perkedhelite.
Me jepni
dashuri per
atdheun

tim,
me jepni
miresi
te
shjikoj
token
ku ju
u lindet,
me jepni
emocione
per te
bukuren
Shqiperi,
me
jepni
zemer
te theras
fort!
Edhe une
do te
mbetem
shqiptar
si
ju.

Ju falenderoj per mesazhin tuaj.!
Ky nuk eshte vetem mesazh po me shume se kaq ,kjo eshte nje ure lidhese qe lidh shpirtin tim me atdheun.
Tani ndjehem me e frymezuar, kam shume emocione per bashkekombasit e mi dhe atdheun tim.
jeni te mrekullueshem

me respekt
myvela dervishaj

Te globi i gjithesise -Doja te merrja lule dhe me dore t'i ujdise, ketu perball meje te globi i gjithesise. -Doja t'i rreshtoja me te bukuren per Shqiperine qe t'i merrja ere ,eren e vendit tim. -Doja lulet sipas koloreve t'i ndaja, shume e veshtire eshte te gjitha te bukura jane. Pran meje edhe femije kam ata i rradhiten me rradhe, te kuqen te paren jeshilen dhe ngjyren blu. -U mbush Shqiperia plot gjelberim, lulen e kuqe ne mes qe valvitej si flamur ne qiellin blu.

FRY MOJ STUHI

Fry
moj stuhi
shpernda flok debore,
ne rrugice jam
mbledhur
kruspoll.
T'i vazhdo stuhi !

Fry moj stuhi
mbulo endrat ,
mbulo
zemren
me flok debore.
T'i vazhdo stuhi.

Fry moj stuhi
m'i
fshi lotet e nxehte,
ngriji si ves ne qiell
rrugen e gjejne ,
per
ne Shqiperi.

Ndalu stuhi
te shikoj diellin ne qiell
te me
ngroh,
te me japi force
nje kenge malli te kendoj
Shqiperise ja
kushtoj

Flladi pranveror
m'i kthe lotet
nga kopshtet me
lule ,
kane marre arome
Shqiperie.

HARTA E SHQIPERISË NË XHAMIN E DJERËSITUR

Duke qenë të angazhuar me përditshmërinë, të shtunave na gjenden si një dhuratë për t’u çmallur me miq e dashamirë. Për ne që jemi në kurbet, ditëve të vikendit mundohemi t’ua japim atmosferën e përjejtimit atdhedashës.
Kjo e shtune ishte si një dhuratë nga natyra. E kthjellët, e freskët dhe frymëzuese.
Bashkëshorti më propozoi kafenë e mëngjezit ta pinim te kafja e shqipetarëve - siç e quanin të gjithë.
U pajtova edhe unë edhe djali. U nisem. Aty të gjithë shkojnë si në shtëpinë e tyre dhe, biseda bëhet rendshëm, me larmi mendimesh. Dikush tregon për punën, dikush për sportin por kur bisedohet për politikën, të them të drejtën nuk më pëlqen se fillon nxehja e gjakërave.
Si në Shqipëri edhe këtu, ka mendime te kundërta përsa u përket bindjeve politike,por kemi dhe anën tjetër shumë pozitive për shembull në raste festash shkojmë të gjithë, mblidhemi së bashku dhe i kujtojmë me nostalgji. Në këto data me zemër e shpirt jemi në atdheun tonë të dashur.
Një javë më parë, ne shqiptarët, presim kremten e 28 Nëntorit – Ditës së Flamurit. Edhe sot dikush e hapi bisedën:
- I keni siguruar biletat për programin qendror të kremtimit të 28 Nëntorit?- pyeti njeri nga pushuesit e mëngjesit.
Shumë nga të pranaishmit vetëm rrudhën krahët se nuk kishin siguruar biletat.
-Unë me familjen time do të shkojmë… Me siguri, do të shkojmë. –tha i vendosur bashkeshorti pa u ngritur nga vendi.
Te gjithë ishin kuriozë dhe muhabeti vazhdoi.
Biseda u nxe ashtu siç u nxe edhe lokali nga të pranishmit. Xhamat u avulluan dhe dukeshin si të mbuluar me perde të ujëta.
Një fëmi u ngrit dhe filloi të zhgaraviste te dritarja. Unë po e shikoja me kënaqësi për fantazinë që shprehte duke bërë figura në forma të ndryshme në avullin e xhamave. Edhe mua më shkoi në mendje ta shoqëroja atë fëmi. U ngrita dhe u drejtova te dritarja që kishte më shumë hapësirë të mbuluar me avull.
Nisa të bëj në xham hartën e Shqipërisë. Isha pak e frikësuar se do më shkonte mundi kot mbasi nuk do përdorja as lapsin, as panelin. Vazhdova me kujdes skicën e hartës deri sa ajo mori formën e duhur. Në këtë moment ndjeva lëvizje karigesh dhe mendime që shpreheshin me zë të ulët.
Bashkëatdhetarët filluan te entuziazmoheshin dhe nuk i hiqnin sytë deri sa unë ta mbaroja. Si skicë harta nuk dukej e plot dhe vazhdova të vendos pikat e qyteteve.
Dikush foli:
-Fillo nga Tirana!
Tjetri me nostalgji:
-Vëje shenjën e Fierit!
-Shiko aty pranë fare është Berati.
-Mos e harro Shkodrën e Ndre Mjedës!
-Vlorën - qytetin e flamurit!...
Unë u entuziazmova dhe u emocionova. Thash vetëmeveti: Këtu qenka një Shqipëri në miniaturë. Të gjithë lanë bisedat për partitë. Flamuri dhe Vlora na bashkoi. Na bëri kokë më kokë “rreth flamurit të përbashkuar”… gati sa nuk ia nisa të këndoja hymnin tonë të krenarisë.
Dëshira ime ishte e madhe që harta të dukej sa më e bukur ,sa më e plot dhe i kërkova pronarit të lokalit, i cili ishte shqiptar, pipëza që ne i përdorim për të pirë pijet freskuese. Pipëzat erdhën në moment me ngjyra te ndryshme. Mua m’u dukën të përshtatshme ato ngjyra.
-Zonjë pije kafenë se u ftoh fare! –dëgjova zërin e një gruaje që më kujtonte se isha duke pirë kafe.
Pa e shikuar se cila ishte ajo e piva me nxitim që të mos e kisha mendjen tek ajo.
I ndava pipëzat në copa të vogla dhe fillova t'i vendos nëpër pikat e qyteteve. Harta po merrte pamje të bukur, ashtu si e kemi në të vërtetë.
Lindi nevoja edhe për një pipëz të kuqe. Edhe kjo ngjyrë erdhi në moment. por këtë e preva më të madhe për së gjati për ta vendosur te qyteti Ismail Qemalit – te Vlora historike.
-Te gjithe te pranishmit filluan te duartrokasin ,mua më qeshën sytë nga gëzimi por qeshja e syve të mi ishte e shoqëruar me lotë gëzimi.
Nuk u përlota vetëm unë, por të gjitha bashkeatdhetarët se në fund të fundit kemi një ideal për atë vend ku u lindëm.
U ktheva te karrikja ime dhe shikoja hartën me nostalgji. Mendoja gjurmët e fëmijërisë, që më ngatërroheshin të ndodhura apo të sajuara. Shikoja fytyra njerëzish të njohur e të panjohur që lëviznin. Me kujtoheshin stinët, qytetet, rrugët por si dritë-hije. Mendoja kafenetë në Shqipëri të cilat nuk kanë përse të bëjnë këto imazhe malli. Syte m’u fiksuan te Tirana, ku me dukej sikur më dilinin para sysh vajza dhe tre fëmijët e saj duke m’u hedhur në krahët e mi duke më përqafuar. Shikoja Shqipërinë e zbukuruar, me dukej sikur lulet, zogjtë, malet dhe fushat më përshëndesnin.
Nuk dëgjoja më zërin e asnjërit që ishin përreth meje. As të bashkëshortit tim që më lëkundi për t’u kthyer në qenien time ku isha
Vetëm atëherë ndjeva ikjen time larg në atdheut tim.
-Mami… kthehu!... - më foli djali, mjaft u ngashëreve !...
-T'më kishit lënë edhe pak se po shmallesha duke parë.
Kur u përmenda pash tavolinat e mbushura me pije freskuese, me ëmbelsira dhe çokolata.
U mrekullova nga kjo hare që kishte pushtuar lokalin e kafenesë. Fytyrat tona morën pamjen e gëzueshme dhe të qetë. Ndërkohë pronari i lokalit drejtohet për te tavolina jonë me një goxha tabaka në dorë, të them pa egzagjerim siç themi ne, mbushur me maje dhe me thotë!..
-Kjo tabaka është për ty ,i ke nga të gjithë ne !....
U mallëngjeva për këtë vlerësim dhe nuk më mbeti gjë tjetër veçse, u ngrita dhe iu drejtova bashkombasve të mi:
-Ju falënderoj ngrohtësisht !..Nuk kam për ta haruar kurrë këtë ditë të bukur malli të mbushur me nostalgji.
Mbas meje u ngrit nje grua qe e kisha pranë tavolinës duke me thënë:
- Na e ktheve ditën e sotme në një ditë feste …të nderuar vëllezër! – vazhdoi ajo - Mbas një jave të gjithë ne presim festën e dytë, festen e 28 Nëntorit në një lokal me të madh, me të gjithë shqiptarët në Filadelfia ,me këngë, hare dhe vallëzim.
Duke u kthyer për në shtëpi bashkëshorti bashkëshorti më tha:
-Këtë ditë të bukur feste, spontane e mallëngjyse për të gjithë nuk kemi për ta harruar.
-E dashura nënë!...Këto ëmbëlsira e çokolata që në i kemi në dorë vërtetë i meriton .
Nuk fola asnjë fjalë se nuk më linin emocionet vetëm ashtu në heshtje vazhdova rrugën duke lëshuar pika loti nëpër të.

Edhe nje her ju falenderoj per pritjen time !

Ju uroj nga zemra shendet dhe suksese!

NJE TUFE ME LULE ROZE

Nje tufe lule roze ne doren tende
t'i
bashkosh duart,tufe e madhe.
Merr flak ngjyra roze,ndryshon kolori
shetisin
neper duar ,perseri ngjyre roz.

Per c'do mengjes duart i ujit
tufa
me lule shetit ne hapesire.
Duart e tjera rine ne mendime
i duket
jeta e kot,pa shprese.

Ne hapesire ndihet ere lulesh
malet
presin te mbushen me arome.
Te gjitha lulet presin per tu cel
ndoshta
ngjyre vjollce,apo te verdhe.

Shume kolora dita pret
te
sundojne lulet dhe vetem ato.
Dhe ne nate te gjejne qetesi
lulet
dhe vetem lulet.

LINDJA E MENGJEZIT


Lindja e mengjezit e shplodheshme
nje
luge mjalt me arome pishe.
Rrezet e verdha te ndriteshme
te
mahnisin, te kenaqin syte.

Lindja e mengjezit qiellor
mbeshtjell
c'do jete ne toke,
pambarim dhe lulet me rradhe
ne tere
gjithesine si karvan.

Lindja e mengjezit e hijeshme
hije
midis rrezesh dhe henes,
yjet levizin ne qiellin kthjellor gri,
malet
shtrijne krahet te pushtojne bukurine.

Pershendetje e nderuar Myvela dhe urime per poezite e fundit e te bukura qe paskeni sjelle ne forum.

Ju falenderoj thelle nga zemra per keto vargje kaq te embla, dhe kaq domethenese qe po najepni mundesine te lexojme me shume kenaqesi.

Sinqerishte:
Saimiri...

Saimir, jeni shume mikeprites dhe dashamires i artit,do te thot keni zemer te madhe. Ju falenderoj shume.

me shume respekt myvela

myvela dervishaj shkruajti:Saimir, jeni shume mikeprites dhe dashamires i artit,do te thot keni zemer te madhe. Ju falenderoj shume.

me shume respekt myvela

Faleminderit shume per fjalet e tua te embla dhe shume miqesore, por me te vertete qe e meritoje nje kompliment te tille me vargjet qe une lexova me lart.
Gjithsesi eshte shume e vertete qe jam shume dashamires i artit.

Sinqerishte:
Saimiri...

MUNGESE DERI NE SHPIRT

U largova nga Shqiperia ime,
ika shume larg , ne Amerike.
Me mungon c'do gje.
Me mungojne njerezit e mi,
me mungon dhe vetja ime,
me mungon trendafili me arome,
me mungon c'do lule,
me mungon ajri i vendit tim,
me mungon oksigjeni i c'do pylli,
me mungojne shpendet,
me mungon edhe dallandyshja
e pranveres

Pershendetje dhe urime per poezine e fundit Myvela, e cila eshte nje poezi me te vertete shume kuptimplote per diken qe ka braktisur vendlindjen, dhe jeton ne toke te huaj ashtu sikurse edhe vete ti.

Sinqerishte:
Saimiri...

Saimir ju faleminderit se me qendroni pran per gjendjen time te malluar,duke e provuar dhe vet largrsine nga atdheu.
Percdoher shkruaj me lot ne sy , vargjet dalin nga shpirti dhe jane shkruajtur ne zemren time.

te uroj miqesisht
myvela

myvela dervishaj shkruajti:Saimir ju faleminderit se me qendroni pran per gjendjen time te malluar,duke e provuar dhe vet largrsine nga atdheu.
Percdoher shkruaj me lot ne sy , vargjet dalin nga shpirti dhe jane shkruajtur ne zemren time.

te uroj miqesisht
myvela

Pershendetje edhe njehere Myvela.
Jam me se i bindur ne vetvete, se cdo fjale qe rreshtoni na varg-poezi, ju del e paster dhe me plot mall prej shpirtit, pasi e kuptoj shume paster dhe qarte, se cdo te thote te jetosh larg vendlindjes ne toke te huaj, ku ste njeh anjeri.

Sinqerishte:
Saimiri...

TEJ SPERKATAVE TE UJIT SHIKOJ FALMURIN TIM Ulur pran shatervanit enderoja. Sperkatat e ujit me binin ne flok si kuptoja. Nga reflekset e ngjyrave tej sperkatave shikoja ngjyre te kuqe dhe te zeze, Shikoja flamurin tim . Ishte i njome ndoshta dhe nga sperkatat e shatervanit, apo te loteve te mi!

NE KERKIM TE GURIT TE CMUAR


Ka dite nje vajze shume e
shqetesuar!
Mendonte c'eshte guri i cmuar?
Mendoj, por gje nuk zbuloj
eshte
vetem pese vjece,nuk kupton!

Te parku i lodrave luante me shoqet

dhe filloj te pyeste me rradhe.
A e dini c'eshte eshte guri i cmuar?
U
habiten shoqet dhe njera-tjetren pan!

Vajza beri fjale me
moshataren e saje.
Ishte italiane vajza capkene ,
kur degjoj
vajzat te flisnin shqip
filloj dhe i percmoj ,gjuhen nxorri.

Vajzes
shqiptare i,u kujtua fjala e mamit
Dikur ajo i kishte thene ;
Gjuha
jone shqipe eshte aq e bukur,
eshte gur i rrende i cmuar.

I
,u drejtua shoqes italiane me inat,
T'i nuk e di, gjuha ime shqipe
eshte
e bukur ,gure i cmuar.

Capkenja italiane qeshi dhe
i tha:
Gjuha shqipe eshte gure i cmuar?
Gjuha italiane eshte e
bukur.

Per kete e vogla vajza shqiptare
pyeti mamin c'eshte
guri i cmuar?
Guri i cmuar shpirti i mamit eshte djamant,
eshte si
kjo unaze qe ndricon,

Mami ,gjuha jone eshte e bukur
si kjo
unaza jote qe ndricon?
Po me e bukur se guri djamant,
me e bukur
se c'do gur.

Eshte e rende gjuha jone?
E rende ne pesh por e
lehte si lule,
me e bukur se c'do gjuhe
kaluar c'do guri qe
ndricon.

NE KERKIM TE GURIT TE CMUAR


Ka dite nje vajze shume e
shqetesuar!
Mendonte c'eshte guri i cmuar?
Mendoj, por gje nuk zbuloj
eshte
vetem pese vjece,nuk kupton!

Te parku i lodrave luante me shoqet

dhe filloj te pyeste me rradhe.
A e dini c'eshte guri i cmuar?
U
habiten shoqet dhe njera-tjetren pan!

Vajza beri fjale me
moshataren e saje.
Ishte italiane vajza capkene ,
kur degjoj
vajzat te flisnin shqip
filloj dhe i percmoj ,gjuhen nxorri.

Vajzes
shqiptare i,u kujtua fjala e mamit
dikur ajo i kishte thene ;
Gjuha
jone shqipe eshte aq e bukur,
eshte gur i rrende i cmuar.

I
,u drejtua shoqes italiane me inat,
T'i nuk e di ,gjuha ime shqipe
eshte
e bukur ,gur i cmuar.

Capkenja italiane qeshi dhe
i tha:
Gjuha shqipe eshte gur i cmuar?
Gjuha italiane eshte e
bukur.

Per kete e vogla vajza shqiptare
pyeti mamin c'eshte
guri i cmuar?
Guri i cmuar shpirti i mamit, eshte djamant,
eshte si
kjo unaze qe ndricon,

Mami ,gjuha jone eshte e bukur
si kjo
unaza jote qe ndricon?
Po me e bukur se guri djamant,
me e bukur
se c'do gur.

Eshte e rende gjuha jone?
E rende ne peshe por e
lehte si lule,
me e bukur se c'do gjuhe
kaluar c'do guri qe
ndricon.

FLLUCKE NE SY

Nje fllucke shtrydha syve
rrodhi reke mbi faqe,
rrodhi deri ne buzet kripe
rekeja e ftot u tha
mbeta zheg.
Ca fllucka shtrydha syve
rrodhi reke ,lot malli
lulet me rreze dielli
te kuqe, te verdha, dhe blu
hipur isha mbi hark ylberi
zemren lendoja me heshtje
per nje pike te vogel ne glob,
per te madhen Shqiperi.
Me prit si zog me krah ,
me lot mos me njom ,me tha!