Jim Morrison - Poezi

Me fal baba

Pse pij?
Qe te mund te shkruaj poezi

Nganjehere kur cdo gje eshte e cthurrur
Dhe cdo gje e shemtuar terhiqet
Ne gjume te thelle
Ndodh nje zgjim
Dhe cdo gje qe mbetet eshte e vertete
Meqe trupi eshte i derrmuar
Shpirti behet me i forte

Me fal baba se e di
c'bej
Dua te degjoj poezine e fundit
Te poetit te mbrame.

Fundi


Ky eshte fundi
Mike terheqese
Ky eshte fundi
Mikja ime e vetme, fundi
I projekteve tona, fundi
I gjithe realitetit egzistent, fundi
Asnje siguri as goditje te befasishme, fundi
Syte e mi nuk do te puthin me te tutë
Perpiqu te imagjinosh
Lirine e shfrenuar
Kerkimin e deshperuar
Te prekjes te nje te panjohuri
Ne nje toke te shkrete
Vuajtja jote endet ne kerkim ushqimi
Nder tokave anti-krisht
Midis shikimeve idiote e femijesh te cmendur
I gjithe gjeneracioni i ri eshte i cmendur
Dhe nuk ben tjeter vecse te prese permbytjet e veres
Rreziku ben si spond per qytetin
Te leshuar drejt autostrades perendimore
Ne kurrizin e shpifur te gjarperit
Deri tek liqeni
Liqeni mijevjecar
gjarperi eshte i gjate
Shtate milje
Mos ki frike nga ai
Eshte i vjeter, ka reflekse te ngadalta
Dhe lekurat e ngrira
Perendimi eshte zgjidhja me e mire
Eshte toka e drejte
Transferohemi atje dhe nuk mendojme per kusurin
Autobuzi blu
I bjen notave te thirrjes
Autobuz i trishtuar
Germezon timbrat e senjalit tone
Ku dreqin do na coje shoferi
Vrasesi u zgjua para mengjesit
Veshi cizmet
Dhe vodhi nje maske ne galerine e gjerave te vjetra
Keshtu i maskuar vertitej neper koridore
Duke kalur nga foleja e motres
Dhe nga strofkulla e vellait
Sillej midis salloneve
Me ne fund gjeti deren e duhur
Dhe pergjoi brenda
"Baba?"
"PO bir!"
"Dua te vras!"
"Nene dua te ...!"
Hajde shpirt shfrytezo kete rast me ne
Mos e le te iki
Merre kete fat me ne
Dhe leshohu midis kraheve te sedileve
te autobuzit blu
Autobuz blu, autobuz i trishte
Ky eshte fundi, mikja ime terheqese
Jemi ne fund, mikja ime, fundi
Me vjen keq te te hap prangat
Edhe pse do te kishe prere duart, se sa te me
ndiqje
Ja ku fiken qeshjet dhe genjeshtrat jo-ofenduese
Skaduan netet e lejuara per te vdekur
Ky eshte me te vertete fundi ...

Kuzhina e shpirtit



Ora lajmeron orarin e mbylljes
Duke na kujtuar tja mbathim:
Do te kisha mbetur ketu gjithe naten.
Makina te mbushura me shikime dredherojne ngadale
Midis shenjave me sy hipokrite te dritave
Truri yt futet ne krize per te paparashikuarat prej 4 lekesh
Ka mbetur vetem nje skute
Ka mbetur vetem nje.
Me ler te flej ne kuzhinen tende te shpirtit,
Me ngroh mendjen time me soben tende mikpritese
Nese do kesh kurajon tme largosh tutje
Do tme duhet te clirohem nga pylli i neoneve .
Gishtat e tua te holle si minare te vogla
Flasin nje gjuhe qe nuk arrij te kuptoj
Fsheh zhgenjimin ne nje cigare tjeter
Shoqeruese harrese
Me ndihmon te harroj
Me meson te harroj
Dhe un tentoj te harroj
Me ler te fle ne kuzhinen tende te shpirtit
Mendja ime do te shkrihet afer sobes tende ftuese.
Nese do me perzesh, un do te vdes
Mbytur nga disa neone.
Krenariai kembengul
Ne largimin tim larg nga ty,
Por un do te doja te qendroja ketu
Gjate gjithe nates, gjate gjithe nates se gjate.

E di se c'bej


C'ben ti ketu?
C'do?
A deshe muzike?
Ne mund te muziktojme.

Por ti do me shume
Ti do dic dhe dike te ri
A kam te drejte?
Mendoj se po
E di se c'do
ti do ekstaze
deshira dhe endrra

Gjerat qe nuk jane krejtesisht ashtu sic duken
une te udheheqi kendej,ai te terheq andej
nuk po i kendoj nje vashe imagjinare
po te flas te,vetes sime
le ta rikrijojme boten
pallati i shtatzanise po digjet.

Shiko.Percille si digjet
Ngrohu ne thengjillin e vale.

Je teper e re per te qene e moshuar
dhe s'ke nevoje per te keshilluar
do t'i shohesh gjerat ashtu sic jane.
Ti me perpikmeri e di se c'bej
Gjithcka.

Njerez qe shkojne per ski


Njerez qe shkojne per ski
T’I shpetojne mekatit dhe mocalit te qyteteve
Shoh placenten e yjeve te mbremjes
Nga kuverta ne shpinen e tyre
Permes Ekuadorit
Dhe zbatojne rituale per te zhvarrosur te vdekurit
- Zanafille e rrezikshme
Te presesh ose te kerkosh burrerine
Te ndricuar ne nje arme
Te vrasesh femijerine, pafajsine
Ne nje cast.

Fuqi



Unë mund të bllokoj tokën në
Trajektoren e saj. Isha unë ai që
hoqi makinat blu.


Unë mund të bëhem i padukshëm apo i vogël.
Unë mund të bëhem gjigand dhe i pasur dhe të arrij
gjërat më ekstreme. Unë mund të ndryshoj
ecjen e natyrës.
Unë mund udhëtoj kudo në
hapsirë dhe në kohë.
Unë mund të zgjoj të vdekurit.
Unë mund të ndej gjërat e botëve të tjera,
në thellësi të mendjes sime,
dhe të mendjes të të tjerëve.

Unë mundem.

Unë jam.

Hapja e valixhes


Moment i Liris së ngujuar
kur mëndja hapet dhe
gjithësi e pafund' shfaqet
& shpirti është lëshuar të endet
shkëlqime & të ngatërruara kërkime
këtu dhe atje për mësues & shokë

Moment i Liris
si i burgosuri
përpëlitje qepallash nën Diell
si insekt mole
nga vrima e tij
udhëtimi i parë i një fëmije
larg prej shtëpie

Ky Moment i Magjishëm Lirie

Kopshti i ndare


Jam i lodhur nga dyshimi
Të jetoj ne dritën e njëfarë
Jugu
Lidhje mizore
Servilat kanë fuqinë
njërëz të shpifur dhe gratë e tyre vulgare
shtrojne mbulesa mbi
marinarët tonë
(Po ti ku ishe ne orën tonë te varfër?)
Duke përdredhur mustaqet
apo duke ç'fletuar nje luledele?
jam i lodhur nga fytyra te rrepta
që më fiksojnë nga kulla televizive
dua trëndafila ne kopshtin tim; kuptove?
Fëmijë dhurata, rubina
duhet tani të marrin vendin
te huajve të abortuar në baltë
këto mutantë, vakt gjaku
për bimën e mbjellur

Po presin te na cojnë në
kopshtin e ndarë
E di sa e zbehur dhe e shfrenuar esksituese
vjen vdekja në një orë te cuditëshme
e papritur, e paparashikuar
Si një mik i frikshem më shumë se miqësor që
ke marrë në krevat
Vdekja na bën ëngjëj të gjithë ne
dhe na jep krahë
ku kishim shpatulla të lëmuara si korba
kthetra
Mjaft para, mjaft veshje luksi
Kjo mbretëri tjetër është shumë më e mirë
derisa dyftyrsia jote të tregojë incstin
dhe bindjen e lirë në një ligj idiot
Nuk do shkoj
Preferoj një festë me miq
Kundrejt Familjes së Madhe

Mallkime, lutje


Mallkime,lutje
Asfiksi e cuditshme, bastarde me nje koke
Vazhdoj te pres ty te ngrihesh
Princesha te beshme, te kolme, te dhjamura
Derra te tredhur kopeshti, veterane budallenj
Te shenjtet, lakra te pazakonta
Nikoqire te frikesuar dhe individualiste
Zyrtare te cveshur barnash
Humbesit buzeshtreguar dhe
Shkerdhatat tregtare epshore
Militantet e mij te pispillosur
Tere ky rregull I cuditshem monstrash
Zoteronjte artin e zvarritjes se bimeve kacavjerrese
Ne ju mirepresim ne procesin tone
Ja ku jane komedianet
Veshtrojini ata tek buzeqeshin
Shihini ata te vallezojne per nje milje indiane
Veshtrojini xhestet e tyre.

Forma eshte nje engjell



Forma është ëngjëlli i shpirtit
nga kali te njeriu, te djali
& sërish nga e para.

Muzikë, seks & ide janë
rrymat lidhëse

Miqësi kalimtare

Kallauz i shpirtit prej
trurit t’dhjamur tinëzar
te perëndimi i diellit.

Stërvituni.

Mirsevini në natë
Mirsevini në të mirën, e të thellën
Të zymtën, Natën amerikane.

Ku burri gjen kohë për të vdekur;
Qelibari i hedhur

Gjurmët e ndyra të një horri

Një fushë, me rrangulla
pis të zi.

yje të kërrusur kanë fatin e
numrave

Zot na ndihmo.

Nate amerikane



Miresevini ne naten Amerikane
Ku qente kafshojne per te gjetur zerin
Fytyren, fatin, famen
Te zbutura nga nata

Ne nje te qete, te bute, luksoze
Veture
Autostopistet pergjate autostrades se madhe

Ca, per te dale matane



Ti e di, dita naten shkaterron
Nata diten me dysh ndan
Vrapova te fshihem,
te çaj, per te dale matan'.

Ndoqem kenaqsite deri ketu
Thesaret atje i fshehem
Kur thirrem,
ti ende mend e mban
Çaj, per te dale matan'.

Gjeta nje ishull ne krahet e tu
Nje atdhe ne syte e tu e gjeta
krahe qe na prangosen
Sy qe genjeshtra thane
Ça, per te dale matane

Skena bera
Javë pas jave
Ditë pas dite
Orë pas ore
Shtegu eshte i drejte
I gjere, i thelle, mondan
Ça, per te dalë matan'.
Ça, per te dale matan'.

Dite te cuditshme



Dite te cuditshme na kane gjetur
dite te cuditshme na kane kapur
ato po na shkurtojne gezimet e castit
do luajme apo do gjejme nje qytet tjeter?

veshtrime te cuditshme mbulojne
dhoma te cuditshme
Zera qe zbulojnefundin e lodhshem
e zonja e shtepise zgerdhihet
klientet e saj flejne si mekatare
degjome te flas per mekatin
dhe ti e di!

Trupa konfuze
kujtime te shperdorura
ndersa i arratisemi dites
drejt nje nate te gurte.

Amerika


Veshur ne drite dielli
e trazuar ne deshira
duke vdekur nga ethet
-trajta te ndryshkura te nje Perandorie
pushtues te bujshem
shenime te pamata
shpresedhenese te gezimit.
-Te panevojshme,vullnetplote dhe pasive
te bashkuar me dyshimin
perjetesuar ne monumente te medha lavdie
-Si te ka ndryshuar ty
lehtesisht tjetersuar
Lyps per meshire.

Duke pritur diellin


Ne vezullimin e pare te Edenit
u derdhem poshte ne det.
Qendruam atje ne bregdetin e lirise
duke pritur diellin
Nuk mund ta ndjesh tani
qe pranvera shkoi
tani eshte koha te rrojme nen
kete diell difuziv.
Duke pritur diellin
Kjo eshte jeta me e cuditshme qe kam njohur
A nuk e ndjen?

Udhëkryqet

Udhëkryqet :
vënde ku fantazmat
jetojnë të vidhen në
veshët e udhëtarëve
duke i bërë kureshtar
për fatet e tyre.

Autostop pijesh :
" U thërras përsëri në errësirë
Zotave të fshehur në gjak"

- Hej si na thërret neve ?
Ti e di çmimin tonë.
Ai asnjiherë nuk ndryshon.
Vdekja jote do të jap jetë
& do të çlirojë ty nga
mizerabiliteti i fatit të vërtetë.
Por është tepër vonë.

- Po qe se të shoh përsëri
dhe flasë me ty dhe eci me ty,
nën shoqerinë tënde,
dhe pij mushtin e ajkës së kazanit
të bisedave të tua
thashë :

- Të riskoj ndryshkjen e shpirtit.
Të arrij për një moment
të grabis monedhat e floririt
në hambarin e anijes së piratëve
e të vendosem diku përgjithmonë
në lavdinë e pleqërisë.

- Si fytyra e të vendosurve diku
kurva helmonjëse dhe pijesh
fitore të përskuqura ushtarësh,
gjithsesi me triumfe & helmeta të çara,
lëkundëshëm nëpër karocat paralitike,
drejt pragut të rrugës së shenjtë.

(drita e çakmakut)
- Atëherë miku im më tej,
A mundesh ta përqeshësh vetveten ?!
- Jo.
- Shpejtë zërat tanë duhet të bëhen Një,
ose 1-shi duhet nga skena të largohet.

I ikur në udhëtime


Buri i ikur jashtë, në udhëtimet pafund të anijeve,
T'i shpëtoj mëkatit & thëthirrës të qyteteve,
vështrues i kërthizës së yjeve të mëngjesit,
nga kuverta e anijes gjer në shpinë,
kryq ekuatorit & interpreton rituale
që qartësojnë nën fokus vdekjen,
të rrezikshmen njohje,
që i jep një raport të ri të shkuarës.

Të ndihesh në rrethina të ç'djallimit të
ritualeve të së shkuarës,
të presësh, ose kërkoshë burërimin
nën influencën e armës, instruktimin
e vrasjes së fëmijërisë më tej,
i pavetëdijshëm,
për një moment...

Ndiz Flaken Time


Si do te genjeja
Cfare genjeshtari do ishja
Nese do te beja te besosh
Qe kemi arritu majen.
Hajde zemer, ndiz flaken time
Jepi mos ki frike, versul flaket e mia
Provo te ndezesh natën.
Momenti i hezitimit kaloi
Dhe nuk kemi kohe te rrotullohemi ne balte:
Duhet vetem te provojme, me e keqja mund te humbim
Dashurine tone ne krahet e nje pirgu funeber
Jepi zemer, ndiz flaken time
Ti ke shkrepsin per shpirtin tim
Dhe flakhedhesin per naten.
Mjaft me hezitime,
Hedhim poshte balten
Dhe luajme ne ruleten e jetes
Si fishat. Dashuria jone e ndezur
Hajde zemer, ndiz flaken time
Versul flaket e mia
Dhe nata do digjet me ne
Do isha nje genjeshtar
Nje mashtrues
Nese do te thoja qe
Nuk kemi tjeter gje per te arritur
Forca kinge, ndezim gjithcka
Duhet te djegim naten.

Perendimi i erret Amerikan



Perendim I erret Amerikan
Nata si nje komplotuese e madhe
Ndaj endrres
Vjen rrotull ne reren kolovitese

Tijuana, anusi I nates
Nje karikature e qyteterimit
****at jane merzitur ne
Naten Amerikane

C’fare do te shohim ne
Terrin e nates, ne
Shpellat e ngrira ku jane
Krijuar endrrat tona?!

Perpara syve te tu. Profeci pa para.
Kjo kenge duhet te kete
Cudine e zakonshme, te trishtueshme
Te shkembimit te monedhes mbreterore
Prush I hidhur. Arome tymi pishe!

Flake. Nate. Praktike e vecante shumezimi
Nje shfajesim per krimin …
Shkolla e larte e mbremjes
Heshtje ne nje shkolle nate

Të lutem ngremë sa më lart.


E dashur!
Kur të më djegë zjarri sytë
Ti do të zbulosh sa bukur ndritin
yjtë


E dashur!
Kur të bëhem hi dhe pluhur
Ti do ta ndjesh me ç’mall të paskam
puthur

E dashur!
Kur të mos ma dëgjosh më zënë
Ti do ta shohësh sa njeri… kam
qënë.

Ze gruaje




Zë gruaje:
Pallati i sp**mës duket i ngrohtë sonte.

Burrë:
Hëmm… terr, terr, shkretim.

Grua:
Verandë mermeri. Sallë madhështore vallëzimi
Buzëqeshje argjend. Trumpeta. Valle.

Burrë
Të dua vetëm ty.

Grua
Kjo kohë vjen tek unë si astronaut
Sjell gjarpërinj në orbitën time.

Burrë
Ne mund të bëjmë mrekullira
Kur jemi bashkë.

Grua
Vetëm

Burrë
Me natën që na prin.

Kuaj tropikal

Deku i poshtëm i anijes
po digjet.
Stalla po merr fund
Fermerët rendin përjashta
Me kova uji ndër duar
Lëkura e kuajve po piqet.
Ata shqelmojnë muret e stallës,
( tmerri në sytë e kuajve
mundet të shqyej ose
përmbyti krejt qiellin.)

Flokë dëbore filluan mbi
ata, prej përallës të bien,
sirenat e këmbanoreve
zhurmonin në majat e direkëve.
Shumë prej dëshmitarëve
e kanë të vështirë,
të përshkruajnë detarët
posht flakëve në hambarë.
Deku po jepte shpirt nën flakë,
koha erdhi anijen për të braktisur.

Tashmë poshtë thellsisë së detit
buzëqeshje të dëshpëruara flluskonin
nëpër ajrin e ftohtë të natës
së shqetësuar.

Koridore tropikale
Thesare tropikale
çfarë na ka prurë kaq larg
prej të ngrohtit ekuator ?!
Tashmë që kemi nevoj për diçka
diçka krejt të re
ndërsa gjithçka tjetër po mbytet
mundet të kalërojmë gjithçka,
ndër sytë e kuajve,
t'i bëjmë ata të qajnë,
t'i vëmë veçse në gjumë.

Balada e Morrisonit

Errësirë. Natë
Po digjem që t’ju ndrit
T’ju shihni njëri-tjetrit pak fytyrat
T’u shquani sendeve më mirë ngjyrat
Se bota është e vogël
Dhe jeta është e gjatë

Errësirë. Natë
E dashur,
Po digjem pambarim
Sa të jetojnë peshqit… detet… dheu
Akujt milionavjeçarë të Antarktidës
Do digjem ti tregoj ndërgjegjen Amerikës.

E dashur, çome lart posi pishtar
Të lutem, ngremë ti kështu
Përmbi çdo grataçiel!
Po digjem unë – një…
Tek djegin mijëra nxënës në Vietnam
Ku flaka shkon në qiell.

E dashur, a më njeh?
Jam Morrisoni yt…
Po Morrisoni jam.

Më shpjer ti gjithkund!
Në Majami dhe në Alaska.
Futmë kështu siç jam
Urë në flakë
Galeritë e thella në Nevada
Ku lozin me kërpudha Xhonsonët
maskeradë

Jam një kamin i ndezur
Por ti prej frikës mos m’u zbeh
Ty, jo … s’do të përzhit aspak
Digjem veç ti tregoj ndërgjegjen
Amerikës

Të lutem ngremë sa më lart.


E dashur!
Kur të më djegë zjarri sytë
Ti do të zbulosh sa bukur ndritin
yjtë


E dashur!
Kur të bëhem hi dhe pluhur
Ti do ta ndjesh me ç’mall të paskam
puthur

E dashur!
Kur të mos ma dëgjosh më zënë
Ti do ta shohësh sa njeri… kam
qënë.