Vargje qe rrjedhin nga zemra - Poezi te miat personale...

Faleminderit shume Elena, per vleresimin qe tregon ndaj poezive dhe vargjeve te mia.

Gjithe te mirat ne jete.

Sinqerisht:
Saimiri...

Guri Bardhë...
(Për fshatin tim të lindjes...)

Gurra përsipër pareshtur, nga zemra e malit buron.
Uji saj i ftoht, derdhet bollshëm përposht fshatit.
Rrugët dredha dredha, lart e poshtë gjarpërojn.
I lart porsi kështjell, ngrihet mbi luginën e Matit.

Bukuri e vlera të rralla, ruan ndër shekuj me radh.
Ashtu njihet e mbahet, që nga kohët më të lashta.
Rrafshit të malit shrihet e ngrihet lart Guri Bardh.
DHe dielli në mëngjes kur lind, e ndriçon në ball.
Është ky pra, fshati ku u linda, dhe për të ndjej mall.


© Saimir Murati...

Londër, dt. 15.Shtator.2010

Pershendetje i Nderuar Saimiri kam nderin ti lexoj keto poezit e tuaja sepse gjithmone i thur me zemer edhe shpirt te uroj suksese duke shpresuar se shpejti ne nje botim te tyre me rrespekt Klea

Klea@Love shkruajti:Pershendetje i Nderuar Saimiri kam nderin ti lexoj keto poezit e tuaja sepse gjithmone i thur me zemer edhe shpirt te uroj suksese duke shpresuar se shpejti ne nje botim te tyre me rrespekt Klea

Falenderimi me takon mua, qe te ta bej ty, per kohen qe ke vene ne dispozicion per te lexuar vargjet e mia, dhe per fjalet e bukura dhe te embla qe me thua.

Sinqerisht:
Saimiri...

Larg...

Larg nga nena dhe babai.
Larg jetoj dhe vetem qaj.
Larg Atdheut, malli me ka marre.
Larg ne toke te huaj e ne shpirt i vrare.

© Saimiri...

Heshta...

Heshta.
...sepse mendova se eshte me mire keshtu.
Heshta jo pa qellim.
...sepse e njoh shume mire veten time.
Heshta.
...sepse m'u duk e arsyeshme kjo heshtje.
Heshta.
...sepse po te nisja t'a nxirrja kete mllef.
Nuk do te kisha mundesi per te heshtur me kurre.

Heshta.
...pasi ndjeva nevojen te ballafaqohesha me veten.
Heshta.
...pasi jam nga ata qe e di se kur duhet heshtur.
Heshta.
...pasi mundohem te ruaj gjithnje gjakftohtesin.
Heshta, madje jo pa qellim.
...pasi heshtja me mundesoi sadopak qetesin.
Qetesin, per te cilen shpirti pati aq shume nevoje.


© Saimir Murati...

Londer - Janar.2011

Me dhemb zemra...

Me dhemb zemra kur te shoh me sy,
e s'arrij dot trupin tend me dor t'a prek.
Me dhemb zemra, kur te therras me ze,
e ti s'me degjon, sikur une te jem i vdek.

Me dhemb zemra, me dhemb shum e mjera.
Por me kot dhemb, se ti kurre s'do t'a kuptosh.
Me dhemb zemra dhe kurre s'do qetesohet.
Sepse edhe ajo e di, qe kurre s'do t'a pranosh.

© Saimiri...
Londer, dt 5.12.2010

TË HUMBA...

Nis të dal nga këto mendime,
por më duket e pamundur!
Mirë e kupton kjo zemra ime,
që tani ty të kam humbur!

Të humba ty pa dashur,
e tani nuk di ku të të kërkoj!
Edhe përse me zemër të plasur,
akoma për ty vazhdoj të mendoj.

© Saimir Murati...

Londër; Maj - 2004

Kur ty nuk te kam prane.

Kur ty nuk te kam prane.
Miku me i mire i vargjeve une jam.
Harxhoj kohen time me to.
I thur, rreshtoj, zbukuroj dhe perzgjedh.
Pastaj nje nga nje, ne fletet e bardha i hedh.
Fletet ne zarfe i mbyll dhe t'i dergoj nga larg.
Se s'i ndjehem pa ty, t'a shpreh ne c'do varg.

© Saimiri...
Londer - Janar.2011

Po lexoja poezite e reja qe ke hedhur se shumicen i kam te blloku qe me ke dhuruar po me duket se po hyn ne porten e poeteve te medhenj me sa arrij une ta kuptoj poezine,te mrekullueshme.

Lavdrim xira shkruajti:Po lexoja poezite e reja qe ke hedhur se shumicen i kam te blloku qe me ke dhuruar po me duket se po hyn ne porten e poeteve te medhenj me sa arrij une ta kuptoj poezine,te mrekullueshme.

Faleminderit per fjalet e bukura dhe miqesore miku im i nderuar dhe me behet qejfi qe paske gjetur kohen e lire per ti lexuar vargjet e mia qe kam hedhur ketu.
Kam edhe plot te tjera qe ende si kam hedhur ketu pasi po i ruaj per me vone...

Me rrespekt:
Miku juaj, Saimiri...

Atje...

Atje u linda duke qare.
E duke qeshur u rrita.
Atje u njoha me jeten.
E vdekjen pa frike e prita.

Atje pra, dua edhe njehere te kthehem.
Jeten time t'a njoh, akoma dhe me mire.
Atje dua qe krenar t'a pres vdekjen.
Jo ketu ku jam, larg i vetem ne erresire.

© Saimiri... Shkurt - 2011.

Asaj...

Asaj t'mi thoni qe vdiqa duke u perveluar nga malli.
Me lote ne sy qe etjen e buzeve s'ma shuajten dot.
Mes enderash e kujtimesh te shumta per se gjalli.
Qe edhe atje ne varr, s'do mundem ti harroj dot.

Asaj t'mi thoni qe lotet e syve m'u shteruan.
Sebashku me ditet e kesaj jete, te marre.
Por mallin qe per ty e pata, aspak nuk m'a shuan.
Shpresoj qe tashme t'ma shuaj, dheu i zi mbi varr.

Asaj t'mi thoni qe vdiqa duke e pritur gjer ne vdekje.
Se edhe fjala e fundit qe peshperita, ishte i saji emer.
Mos te mbaj zi per mua, sepse une andej do t'a pres.
Ashtu sikurse edhe e prita derisa me ndaloi kjo zemer.

© Saimiri ... Mars - 2011

Shkatërrim Bote...

Teksa ditët zvarriten një nga një të lodhura, në monotoni,
e njerëzit rraskapiten prej aktrimit në këtë dramë trishtimi!
Ëndërrat e thurura aq bukur, digjen bëhen shkrumë e hi,
e botën në të cilën jetojmë, tashmë e ka pushtuar mjerimi!

Shpresat që na mbajtën në këmbë për kaq kohë të pathyer,
i përplasëm, i bëmë copë e thërrime në shkëmbin e pikëllimit!
E ç’farë shprese tjetër mundet të n’a ketë mbetur ende në duar,
kur njerëzit gjithnji e më shumë, marrin udhën e ç’njerëzimit?!

E ardhmja duket plotësishtë e errët pa asnjë rreze drite,
sepse ç’do gjë është bërë e llahtarshme në këtë jetë të shkretë!
Bota po shkatërrohet e zbehet mes dhimbjesh për ç’do ditë,
teksa rrugën e gabuar, të gjithë e zgjedhim për rrugë të drejtë!

Njerëzit e mirë, besnikë dhe të ndershëm zhduken dhe humbasin,
bëhen të këqij, jobesnikë e të pandershëm dhe më shumë abuzojnë!
Vallë a ka më nga ata që kalben përbrenda me ndërgjegjen e tyre,
nga keqardhja, apo thjesht nga pendimi, ndaj atyre që lëndojnë?!

Gjykimet kurrë nuk do të marrin fund ndonjëherë,
dhe asgjë nuk do të jetë e paanshme sikurse duhet të jetë!
Ata që presin për drejtësi, kurrë nuk kanë për t’a gjetë,
pasi sot drejtësia përcaktohet nga njerëz mizor e të padrejtë!

Dhe ditët vazhdojnë çapitjen këmbëzvarrë pas njëra tjetrës,
shoqëruar nga imazhet e trishtuara të njerëzve të drejtë.
Bota është shkatërruar dhe është bërë e llahtarshme,
nga ç’rrënjosja e njerëzimit me hapa kaq të shpejtë!!!...

© Saimir Murati... Maj - 2010

UUUuuuaaaaa sa te bukura Saimir,komplimente.Me te vertete shuuume shuuume te bukura.

megan shkruajti:UUUuuuaaaaa sa te bukura Saimir,komplimente.Me te vertete shuuume shuuume te bukura.

Faleminderit Megan per komplimentin dhe me behet vertet qejfi shume qe te kane pelqyer te miat vargje.

Sinqerisht:
Saimiri...

Mbylli sytë...

Mbylli sytë.
Lotin fshihe.
Atë mos t'a shohë njeri.
Mos e ler të pikojë në tokë.
Se bashkë me pluhurin, bëhet baltë.
Ruaje, sikurse dritën e syrit.
Sepse është më i pastër se kristali.
Mbylli sytë.
Sa herë që zemra.
Të të digjet flakë, nga malli.
Mbylli sytë.
Supozoje veten sikurse je në ëndërr.
Me mendimin se kjo ëndërr.
Për kundër, do të të dali...

© Saimiri... Prill - 2011

Largësitë…

I mora largësitë që, më ndajnë prej teje.
Me litarët e mallit, i lidha fortë për fyti.
Ofshamat i lëshova, si gjëmime rrufeje.
Nga thellësia e shpirtit që, loti m’a mbyti.

Sipër tyre si plak, këmbëkryqë u ula.
Drodha një cigare me vitet mërgimit.
Me shkrepësen e mallit, zjarrin i’a vura.
Pastaj u ngrita, u nisa rrugës së kthimit.

© Saimiri... Prill - 2011

Martesa e Djalit...

Si kurrë ndonjëherë më parë,
prindërit sonte po gëzojnë.
Pasi djalin e tyre të parë,
sonte po e martojnë.

Farë e fis i madh,
e shumë shoqëri.
Janë ftuar këtë natë,
të marrin pjesë në gosti.

Banketi është mbushur,
plot për plot me dasmorë.
Dhe të gjithë pa reshtur,
urojnë djalin tonë.

I zoti shtëpisë po flet,
me mikrofon në dorë.
Dhe të ftuarve në banket,
mirëseardhjen i'u uron.

Dasëm e madhe ka filluar,
e muzika po kumbon.
Kënga e vallja s'ka të ndalur,
për nder të djalit tonë.

Në këtë festë të madhe,
dridhen muret e shtëpisë.
Kur djali futet në valle,
me kostumin e dhëndërrisë.

Të trashëgohesh o bir,
uron babai dhe nëna.
Të kesh jetë të lumtur
dhe plot dritë si hëna.

Dhe ja tani vallen,
po e tërheq babai.
Pas tij vijnë me radhë,
nëna, motra dhe vëlai.

Orkestra seç e mori,
një këngë të dhëndërrisë.
Të lumtur po vallëzojnë,
gjithë njerëzit e shtëpisë.

Të gjithë futen në valle,
një nga një me radhë.
Nga gëzimi po kallen,
i vogël e i madh.

Dasmorët pa pushim,
kërcejnë e ngrejnë dolli.
Urimet s'kanë mbarim,
për çiftin tonë të ri.

Prindërit e dhëndërrit,
ndjehen shumë krenarë.
Për martesën e djalit,
dhe nusen që kanë marrë.

Tani i erdhi radha,
valles kryesore.
Ku dhëndërri do të vallëzojë,
me nusen dorë për dore.

Në mesin e dasmorëve,
dhëndërri me nusen vallëzon.
Si hëna në mes të yjeve,
çifti i ri sonte po ndriçon.

Një valle madhështore,
çifti seç po hedh këtë natë.
Dhe shaminë e beqarit,
dhëndërri po e djeg flakë.

Dalë ngadalë dhe dasmës,
fundi po i vjen.
Prindërve të djalit,
fytyra i'u shkëlqen.

Dhëndërri jonë me nusen,
si dy pëllumba ngjasojnë.
Që nga ky moment të dy,
një jetë të re do të fillojnë.


© Saimir Murati... Gusht - 2004

Vargjet që për ty kam thur...

Ashtu sikurse asnjëher nuk më dëgjove dikur.
E kam të qartë, se s’do të me dëgjosh as sot.
Por nëse një dit do t’i lexosh vargjet që të kam thur.
Jam i sigurt që do të qash e do të derdhësh lote...

© Saimir Murati... Nëntor.2010

Harro…

Harro, mos i derdh me lotet, mbi kujtime.
Harro, te pakten aq sa ka harruar, zemra ime.
Harro, gjithshka qe dikur sebashku perjetuam.
Harro, zere sikur se, kurre ne jete nuk u takuam.
Harro, mos u bej robereshe e diteve qe s’kan kthim.
Harro, pasi edhe harresa e ka nje cmin, nje shperblim.

© Saimiri… Prill – 2011

Shko…

Shko, për ku të jesh nisur.
Mos e ndal aspak hapin.
Vetëm nxito, mos u vono.
Shko, se koha nuk eshte taksi.
S’eshte nen dispozicionin tend.
Ajo iken dhe s’te prete.
Shko, jeto ne ate menyre.
Ku dhe me ate qe deshe.
Sikurse e kerkove vete.

© Saimiri… Prill – 2011

Ku je sonte...

Ku je sonte?!
A s'më thua vallë o shpirt!
Ku je tretur?
Ku je futur?
Që nuk ti dalloj dot sytë.

Ku je sonte?
Që mua të vetëm më ke harruar.
Në krahët e kujt, po prehesh?
Nga puthjet e kujt, po ndizesh?
Nga prania e kujt, je duke u argëtuar.

Ku pra, ku je sonte?!
Ti, qënie mëkatare që shpirtrat, helmon!
Ti, errsirë e dendur që kurrë, nuk ndriçon!
Ti, vajzë e pashpirt që veç, më torturon!

© Saimiri... Prill - 2011

Ke botuar ndonje liber?Nqs jo shume keq sepse shkruan ne menyre perfekte