A harrohet dashuria e pare?!

Si mendoni ju:
-A harrohet dashuria e pare apo jo?!

Po varet, nga personi.

Pershembull, une si person mundem ta harroj.

Ndersa per mendimin tim, Dashuria e pare nuk mund te harrohet.

Une mendoj se dashuria e pare, eshte shume veshtire qe te harrohet.

Ne qofte se nuk ka qene nje dashuri e sinqerte nga te dyja anet, per mendimin tim dashuria e pare harrohet, por ne qofte se ka qene e kunderta, mendoj se nuk mund te harrohet, ose me mire edhe ne qofte se harrohet, nuk harrohet lehte.

Kalofshi mire.

JO...

Jo eshte veshtir te harrohet dashuria e pare

Mund te them, qe edhe harrohet, por edhe nuk mund te harrohet. Varet me shume se cfare lidhje ka qene.

Per mendimin tim jo, nuk harrohet.
Sado qe dikush mund te thote se e ka harruar, kjo nuk eshte e vertete, pasi ajo eshte nje ndjenje e cila per here te pare jeni dashuruar pas saj, dhe keshtu qe pergjithe jeten, do e kujtoni, mbase edhe ne fshehtesi pa rene ne syte e te tjereve.

Jo,nuk harrohet kurr

Per mendimin tim asnje dshuri nuk harrohet qofte ajo e para, e dyta e keshtu me radhe, por a keni respekt per ate person? aah kjo eshte pyetje tjeter.

harrohet nese ka qen dashuri shum e hithur pas ndarjes jo qe harrohet por ska deshir as qe te ndegjoj per te ajo femer ka deshir qe te ndrroj vend bamin qo mos te shof kurr at person.... mendimi im

nuk harrohet asnjëherë, por të përjetohet me REPLLAY nuk mundet asnjëherë dhe kurrë. mos e kërko se të vret si ujku i tërbuar...kujdes, mos i sill rreth kësaj orbite...shkoi, lindi u përjetua dhe nuk kthehet kurrë. mbaje në kujtesë, por në mendje asnjëherë. nuk përsëritet...

jo, nuk mund te harrohet. pasi cdo dashuri qe mund te vije prapa asaj, serish do ta kujtosh ate te paren.

Gjithsejcili, ku e jep pergjigjen personale ne lidhje me pyetjen e kesaj teme, mendoj se e jep duke u bazuar me shume ne jeten tij apo te saj personale, ndaj edhe une me pak fjale jam e mendimit qe dashuria e pare nuk mund te harrohet.

kush ka thënë se harrohet, as nuk harrohet as nuk riparohet, as nuk demontohet as nuk demolohet, por mbetet një ditar shumë intim herë i shkruar e herë i gdhendur në zemër...ata që kanë derdhur vargje dhe kanë derdhur lotë e kanë mbetru shumë netë pa gjumë ata që kanë pritur të gdhijë mëngjesi për ta marrë një puthje të ëmbël, a mund të harrohen shtërngimet e duarve dhe drithërimen e zemrës, a mund ët harrohet shpirti që qëndron nëpr shi e nëpër borë dhe kërkon që dora të puthe me një dorë të butë a mendon s eharrohen ofshamjet dhe gudulisjet pranverore, a mendon se lehtë pushon zemra që ka derdhur gjakun me një shpejtësi të rrufeshme, a mendon se puthja ka qenë e rreme nën qarrin dhe dushkun e verdhë...a mendon se bari i njomë nuk e ka shkruar një pjesë të jetës intime të një bajze leshverdhë që shtriheshin nën rrezet e diellit ët ngrohtë... a lehtë mund të harrohen ato puthje vrastare dhe ekstaza që derdhen si rrufeja në shtratin a hapur të qiellit të klatërtë... a mund të harrohen shumë lehtë fjalët e dashura të shkrepura nga automatiku i zemrës me kalibër të gnjeshur plumbash që godasin cakun në qendër të saj.. a harrohen këto dashuri, më miër të mos harrohen se në këtë mënyrë nuk kemi se për çfarë të përkujtojmë rininë e hershme....!!!!!

Ne qofte se ka qene aq e forte aq sa mund te quhej dashuri, me siguri qe nuk harrohet.

çfarë do që të jetë, dashuria dhe simpatia e parë, mbetet një shenjë në zemrën tënde e shkruar nëpër lëvozhga lisha e drunjsh, nëpër gjethe të zhubravitura, nëpër barin e shpupurisur, nëpër lumin e lagur, nëpër trungjet e mbështetura, nëpër karrigat e ulura në prehër, nëpër emrat e përmendur, nëpër poezitë e shkruar, nëpër drithërimat e zemrave, nëpër vetullat e hapura, nëpër sytë e shlruar, nëpë rëndërrat e netëve të pagjumë, nëpër puthjet e vjedhura, nëpër mëngjeset me vesë ët mbuluara, nëpër hënën si dëshhmitare të vetme, nëpër këngët e kënduara...vallë a knaë mbetur fotografitë nëpër albume të hapura, vallë ku janë tretur netët e tilla që prisnin mëngjesin të agojë, me një shtërngim duarsh, a mund të harrohen trupat e puthur si një trup i vetëm, vallë kush harron jetën kur leshrat u shprishën dhe bari i verdhë lëkundej duke valëzuar nëpër aromën e këndshme pranvere...vallë, kuhs mundet vallë a do të mundet...nuk do të mundet se do të harrojë vehten do të harrojë edhe një mozaik të jetës që të përcjellë si hije e këndshme e rinisë dhe dahsurisë...

Jo, jo nuk harrohet.

assesi nuk mund të harrohet, por të gjitha mbetën vetëm kujtime sikur të gjitha dashuritë tjera, ndodhë që të jetë për dike shumë e veçantë...mirëpo, kam përshtypjen se nuk duhet vuajtur shumë s enuk ka dobi as për dashuri të reja...nuk di s amund ët dashurojë njeriu, por e para mbetet e para dhe për shumëke edhe e fundit...nuk dashurohet njeriu shumë herë, se mund të gënjejë, kjo është evidente...kjo dashuri mbetet shumë intime dhe e brendshme, shumë shpesh e parealizueshme, sepse dashuria e parë nuk relaizohet gatiasnjë herë...mund të gënjejnë shumë por unë personalisht nuk e kam sëndërtuar, por vetëm e kam përjetuar...ata që dashurojnë mbeten nën këtë zjarr të madh...dhe dielli i madh i përcëllon...

lum ai që e dëshiron një dashuri të zjarrtë e ruajtë Zoti.....

per mendimin tim, do te thoja jo.

as nuk harrohet as nuk tjetërsohet, por mbetet një shenjë dalluese se fillov ata ndjesh nevojën edeh fizike edhe psiqike për një person të dashur...sa do të mbetet kjo në memorie do të varet nga dashuritë që pasojnë...njeriumund të dashurohet vetëm dy herë në jetë, njëra vjen shumë spontane dhe shumë[ e dashur ndërsa e dyta vjen për ta harruar të parën...cila dashuri e përpin tjetrën varet nga fuqia emocionale, nganjëherë e para kur nuk harrohet e dëmton të dytën, ndërsa e dyta nëse bëhet për ta harruar të parën, do të jetë në luftë të përhershme dhe nuk bëhet rehat gjer në shfarosje të së parës...a do të arrijë për këtë duhet pyetur ata që janë në këtë betejë...

kurre perjete.