Poezi nga poetë dhe shkrimtarë të ndryshëm dhe me emër të madh në Letërsinë Botërore.

Huan Ramon Himenes - Udhëtim përfundimtar

Do të iki... dhe do të mbeten zogjtë
Me këngë në gojë,
Do të mbetet kopshti im, pemët e gjelbra
Dhe pusi në oborr.

Çdo pasdite qielli do të jetë i kaltër e i qetë
Dhe fshati do të përtërihet çdo vit.
Dhe n’atë kënd të kopshtit me lule e gëlqere
Do të bredhë i përmalluar shpirti im.

Do të iki... dhe do të mbes vetëm, pa vatër,
Pa pemë të gjelbër, pa pus në oborr,
Pa qiell të kaltër e të qetë...
Dhe do të mbeten zogjtë me këngë në gojë.

Gabriel Selaja - Mes dy kupash

Mbushma dhe një. Pa ta shohim njëherë:
S’qënkemi të lumtur? Shih qiellin.
Po të më hidhje në humnerë,
Do të bija pingul
Si në dy sytë e tu ku nata u ul.
Mbushma dhe një, se drithmat me hynë.
Frushullon qielli,yjtë lozin synë.
Edhe një. Të shohim njëherë:
Jemi të lumtur a s’jemi?
Mbushma me dëshirë
Si hëna me dritën e errët.
Mbushma. Të dua.
Mbushe dhe për vete e mos e zgjat.
Ashtu.
Hallet e veta ka qielli lart,
Tonat ne këtu...

Mihal Eminesku - Perse nuk vjen?!

Shoh dallëndyshet që ikin larg
dhe gjethët që u zverdhën pak,
mbi vreshta tutje bryma ra...
përse ti s'vjen, pse nuk vjen pra?

Eja në krah të të mbaj
Të t'admiroj e të vdes pastaj,
dhe ta vëj kokën që më dhëmb
mbi gjoksin tënd, mbi gjoksin tënd!

A të kujtohet koha vallë,
kur të dy bridhnim në livadhe,
kur unë të ngritja pupël në erë
me mijëra herë, me mijëra herë!

Në botë gjendën femra plot
që sytë i kanë zjarr e lot...
të arta qofshin ato gra
si ti nuk ka, si ti nuk ka!

Ti dritë do sjellësh e kthjëllim
në jetën time, shpirtin tim,
ti mbi çdo yll ke bukuri
e dashur moj, e shtrenjtë ti!

Vjeshta tani mbi fushat zverdh,
rrafshultat i shkretoi përreth
Po bien fletët ca nga ca...
përse ti s'vjen, pse nuk vjen pra?

Khalil Gibran - Trishtimi


Pyes trishtimin dhe zbuloj
Se nuk e ka dhuntinë e fjalës
E megjithatë po të mundte
Jam i bindur që do të shqiptonte
Një fjalë më të ëmbël se gëzimi
Të kthehesh fëmijë
Gjërat që fëmijët duan
Mbeten në mbretërinë e zemrës
Deri në plakje
Gjëja më e bukur e jetës
Është se shpirti ynë
Ndal fluturimin
Në vëndet ku njëherë një kohë luanim

ROBERT BERNS - VARFERIA E NDERSHME

Kujt i vjen turp nga skamja e vet
dhe s'njeh as nder, as vlera,
atij i them rob vertet,
bir robi e te tjera...

Kjo ngre kandar,
kjo s'ngre kandar,
ne s,kemi pleng ne jete,
i pasuri ka vulen ne ar,
po ar ne jemi vete.

Ne buke hame e pime leng,
pa rroba trupit e pa pleng!
E c'tju tregoj te tjera!
Nderkaq nje batakci tuaf
pi vere e vishet me mendafsh.
Ec t'ju tregoj te tjera!

Keshtu, ashtu
nuk ka qeder!
Nga qyrku s'duhen matur!
Ai qe rron me djerse e nder
per mua eshte i pasur!

Ja, ky palaco qenka lord
dhe deshka temenara!
Fodull, bilmes e kokebosh
do mbetet trung pa fara!

Keshtu ashtu,
na vjen drang-drung
i mbushur me merita;
por trungu prape mbetet trung
me urdhra dhe shirita!

Serviliti mbreti shpejt i jep
dhe grada gjenerali,
te varferit kurre nuk i qep
as kopsa kaporali!

Keshtu ashtu,
nuk kam qeder!
Ofiqi, lajka vlera
nuk kane tru,
nuk kane nder
e, c,t,ju tregoj te tjera.

Po dita ndofta nuk vonon
kur nder djerselare
te zere vend qe meriton
te zere vend te pare.

Albert Samen - Ka mbremje


Ka mbremje kur dhe lulet me shpirt me duken mua,
Kur endet nje si ndjenje pendimi ne ajri
Kur zemra me e fshehte, e mbyllur me nuk rri
Po psheretin e shkrihet me mall e dashuri.
Ka mbremje kur dhe lulet me shpirt me duken mua
E ne ato mbremje jam i dhemshur si nje grua.

Mengjese ka te qarta, me trendafila veshur
Kur shpirti gurgullon si ujrat tatepjete,
Kur, qielli kumbues Pashke- jehon dhe zemra vete,
Kur mishi eshte pa njolle,ndergjegja pa te mete.
Mengjese ka te qarta, me trendafile veshur
Ne ato mengjese jam si nje femije i qeshur.

Ka dite gjithe zymti, kur jeta s'vlen aspak
Kur zemra, mijera vjeç e vjeter, sa s'pushon,
Kur pluhuri harreses te shkuaren mbulon
Kur zbehet gjithçka e shuhet e mbaron.
Ka dite gjithe zymti, ku jeta s'vlen aspak,
E ne ato dite jam i kerrusur si nje plak.

Ka nete kur dyshimi dhe ankthi na cfilit
Kur shpirti, duke zbritur spiralen gjer ne fund,
I zbehte, pezull mbi te tmerrshmin pafund,
Ndien eren e humneres qe hapet gjithkund.
Ka nete kur dyshimi dhe ankthi na cfilit
Dhe ne ato nete jam ne terr si nje mehit.

Jim Morrison - Balada e Morrisonit

Errësirë. Natë
Po digjem që t’ju ndrit
T’ju shihni njëri-tjetrit pak fytyrat
T’u shquani sendeve më mirë ngjyrat
Se bota është e vogël
Dhe jeta është e gjatë

Errësirë. Natë
E dashur,
Po digjem pambarim
Sa të jetojnë peshqit… detet… dheu
Akujt milionavjeçarë të Antarktidës
Do digjem ti tregoj ndërgjegjen Amerikës.

E dashur, çome lart posi pishtar
Të lutem, ngremë ti kështu
Përmbi çdo grataçiel!
Po digjem unë – një…
Tek djegin mijëra nxënës në Vietnam
Ku flaka shkon në qiell.

E dashur, a më njeh?
Jam Morrisoni yt…
Po Morrisoni jam.

Më shpjer ti gjithkund!
Në Majami dhe në Alaska.
Futmë kështu siç jam
Urë në flakë
Galeritë e thella në Nevada
Ku lozin me kërpudha Xhonsonët
maskeradë

Jam një kamin i ndezur
Por ti prej frikës mos m’u zbeh
Ty, jo … s’do të përzhit aspak
Digjem veç ti tregoj ndërgjegjen
Amerikës

Të lutem ngremë sa më lart.


E dashur!
Kur të më djegë zjarri sytë
Ti do të zbulosh sa bukur ndritin
yjtë


E dashur!
Kur të bëhem hi dhe pluhur
Ti do ta ndjesh me ç’mall të paskam
puthur

E dashur!
Kur të mos ma dëgjosh më zënë
Ti do ta shohësh sa njeri… kam
qënë.

Herman Hesse - Sepse te dua


Sepse të dua, i egërsuar,
Po vi tek ti në këto nete.
Me që ti kurrë s'më ke harruar
Dhe shpirtin tënd mora me vete.

Me mua ësht' e më përket përfare.
Të mira, të liga, këtu do t'i shkojë.
Prej dashuris' sime përvëlimtare
S'ka engjëll që mund të të çlirojë.

Hajnrih Hajne - Helena

Më je betuar, deri në varr,
Me magjinë tënde më ke folur
Se do më duash tërë zjarr,
Po prapë mbetem i pangopur.
Gojën, te fytyra ime e ver,
Fryma jonë s'ka të sosur
Shpirtin tënd, do ta pi krejt
Të vdekshmit janë të pangopur.

Xhelaledin Rumi - Kur dashuria është grackë

Kur në grackë është kapur dashuria,
Atë që syri vështron, nuk është mëkat.
Tashmë ai nuk sheh, më rrezet e tija,
Nga brenda flet, shpirti i ngratë.
Ai tashmë është dehur, me verë,
Që e piu nga dashuria e vërtetë.
Kur ishe e imja, nuk shkoje me të tjerë,
Më premtove, se kështu do të jesh përjetë.
Dashuria ime, nuk ka për t'u zbehur
Dhe kur të jem larg në syrgjyn
Shkëlqimi tradhton, thëngjillin e fshehur
Dashuria tradhton shpirtin tim.
Vezullimi i syrit, kap dashurinë në grackë,
Toka ku shkel bëhet si fron mbreti.
Sa herë që ti do, do të jemi bashkë
Jam skllavi yt, do kthehem nga gurbeti.

Mihai Eminesku - Gjer tek ylli

Nga ylli, rruga gjer tek ne,
Është e gjatë dhe s'mbaron
Që drita të vijë përmbi dhe
Me mijëra vite do të shkojnë.
Ndoshta ylli s'është më,
U shua në botën errësirë
Po drit' e tij ecën gjithnjë
Tashmë tek ne ka arrirë.
Nga kandili i tij i shuar,
Ndriçimi endet nëpër botë
Ylli shumë pat jetuar,
Por kur vdiq, erdhi në tokë.
Kur dashuria ikën e s'vjen
E mbulon hija e trishtimit
Kujtimi i saj prapë na gjen,
Siç na gjen vala e ndriçimit.

Alfred Tenisen - Vajza e mullxhiut

Vajz' e vogël e mullxhiut
Rritet, rritet si burbuqe
Më zu meraku, mua të ziun
Për buzët e saj të kuqe.
Të isha vëth në vesh të saj
T'i prekja qafën me mall!
Të ishabrez, te beli i bukur,
Të beli që s'më la të qetë
Të zemr'e saj në qoshe srukur.
Të ndieja rrahjet plot me jetë.
Në çaste gazi e vajtme
Ta mbaja fort, në dorën time.
Sigjerdan te gjoksi i ri,
Do desha të qëndroja
Ditë e natë të dëgjoja
Si psherëtin, e qesh ai
Dhe pastaj, ta pushtoja
Pa pushuar në krahët e mi.

ERICH FRIED - DITË TREGU

Shtyhen
para banakëve
ku shitet bashkëfajësia
paguajnë me gjak
me gjakun e vet
dhe me tëndin.

Unë kthehem
dhe me bisht të syrit
shikoj
tutje përpara veten e shoh
sesi qëndroj dhe në dorë
thikën dhe putirin mbaj.

Elisabet Brauning - Nese do te me duash...


Dhe nese do te me duash, per asgje tjeter
veç per dashuri.
Mos thuaj "te dua per buzeqeshjen,
per veshtrimin, per sjelljen delikate,
per mendimet qe perputhen e qe nje dite
me kthjelluan.
Keto gjera mund te duhen, por ndryshojne,
ndryshojne ne ty, ndryshojne tek une.
Mos me duaj per meshiren
qe than faqet e mia.
Harro lotet qe te dhane kenaqesi
dhe humb keshtu dashurine.
Duame vetem per hir te dashurise
se dashurise,
qe rritet tek ty me nje dashuri te pafund.

Pol Verlen - Endrra e zemres sime



Sa herë ënderrova, nje ënderr per çudi,
Nje grua te panjohur që më do dhe e dua
E që prore me duket jo krejt si ajo grua
Po jo dhe krejt si tjeter, e me do pa kufi.

Sepse me kupton e me njeh e me di,
Misteri i zemres sime veç prej saj u zbulua
Veç ajo, duke derdhur çurke lotesh mbi mua
Ma freskon zjarr' e ballit e me deh me magji.

S'e di eshte ezmere apo leshraarte
Emri i saj? Me kujtohet, i embel, tingull i qarte,
Si i njerezve tane dikur te ikur ne mergim.

Syte: veshtrimin e ngulur te statujave i kane
Dhe zeri i vjen i larget, i qete e gjithe trishtim
Si nje kenge prej zerash te dashur qe me s'jane.

Victor Hygo - Ajo ish kembezbathur...


Ajo ish kembezbathur, floket derdhur menjane,
Mes luleve te varura po rrinte ne vetmi,
Andej kur po kaloja mu duk se pashe nje zane,
Edhe i thashe: "Me mua ne fusha do vish ti?"

Ajo atehere me hodhi veshtrimin e fshehtesise
Qe i mbetet bukurise, me drita dhe me hije.
Edhe une i thashe: "Tani eshte muaji i dashurise,
Me mua a do vish te veme ne korie?"

Kembet ajo i fshiu buze lumit me blerime
Dhe per te dyten here me pa vasha sydrite.
Kjo shtojzovalle e bukur pastaj ra ne mendime,
Thelle, ne pyll sa embel kendonin zogjte ate dite!

Sa bukur perkedhelte bregun ujet e gjelber!
Permes kallamishtes vasha atehere shpejt m'u qas,
E bukur dhe e lumtur, e trembur dhe e eger,
Ashtu flokeleshuar, fytyre e sy plot gaz...

Lermontov - Per


Nuk te perhulem. Ka mbaruar.
Asnje premtimi yt s’hyn dot
Ne shpirtin tim per ta sunduar.
Jemi te huaj, sot e mot.
Ti ke harruar qe lirine
S’ia fal mashtrimit kursesi,
Por dhe keshtu, vite qe s’vijne
Per syt’ e tu i bera fli.
Edhe keshtu tek ti pandehja
Te gjeja shpirt e shok e short
Dhe tere boten e urreja
Qe te te desha ty me fort.
Gjithato caste te qendrimit
Tek kembet tende – e beson?
Ia kam rrembyer frymezimit!
Me se po m’i zevendeson?
Nga ndonje cast mendimbegate
Dhe forc’ e shpirtit – s’ish cudi –
T’i jepja botes nje dhurate
Dhe te me jepte pavdekesi.
Pse doja pra te ma nderroje
Ate kurore lavdiplot?
Pse s’qe atehere kur premtoje
E tille si je bere sot?
Krenar jam! – falme – esht’ e kote.
Kerko nje tjeter dashuri.
Per asnje gje ne kete bote
Nuk mund te rri ne skllaveri.
Nen qiell te jugut,ne vend tjeter,
Do largohem, ndoshta, shpejt.
Por jemi njohur pak si teper
Per tu harruar ashtu krejt.
Qe sot do ze te argetohem
Dhe te betohem, pasketaj,
Vetem do qesh e do gezohem
Dhe per asgje nuk do qaj.
Do rrej si djalli sa te dua,
Sic desha me s’do dashuroj;
A mund te dua me nje grua
Kur sot nje engjell me tradhetoi?
Te vdisja desha dhe te vuaj,
Me boten desha te luftoj
Qe fort te voglen doren tuaj
I cmendur! – te mundja ta shtrengoj,
Pa ta kuptuar dot mashtrimin
Ta fala shpirtin mbushur plot.
Ia njohe ketij shpirti cmimin?
Ia njohe – une s’te njoha dot! …

Kurt Tuholski - Mall per mallin


Me ndrojtje në fillim të erdha pranë.
U shkul huri.
Tekefundit, unë jam burrë, dreqi ta hajë,
nuk jam prej druri.

Trokiti maji. Verdhashi këngën ka filluar.
Ndryshoi gjithçka.
Kush rastin le tani që t'i shkojë duarsh,
është budalla.

Se veç me lidhje shpirtërore - e shtrenjtë grua,
këto dy - tre vargje,
na thonë saktë, pa gabuar ty dhe mua:
Nuk shtyhet fare.

Nuk shtyhet kur erë bliri vjen prej fushe
dhe këndon mëllenja.
Kemi nevojë të gjithë për dy buzë të kuqe,
të na ndizet zemra.

Kemi nevojë për diçka që gjaku të lëvizë
me hov nëpër damarë.
Njeriu ngjishet dhe shtrëngohet dy herë më mirë
me femër pranë.

Por më i mprehtë do më tingëllojë zëri i lirës
po qe se s'vlen;
ajo që të ofrova ty kaq vjet të hidhët
nuk të pëlqen.

Kënga për dashurinë nuk ka kaq ëmbëlsi,
as dushi fresk,
asnjë gjoks i vogël s'është i dhembsur sa ai
që s'mund ta kesh.

Realiteti s'ia doli mbanë as sot, as mot.
Ai s'di ta mbajë.
Rezatues, prarimi YT si vello ma mbuloi
gjithë botën mbarë.

Mushkonja femer - Siegfried Skielka


Nje mbremje vone kur isha ne breg,
ne reren e ngrohte po rrija i qete.
Nderkohe erdhen tek une, oh c´mrekulli,
nje tufe mushkonjash te vogla me furi.

Nga veshjet e mushkonjave dallova direkt,
qe te gjitha ishin, femra per lezet.
Sic mundet dhe ju te kini degjuar,
femrat e keqija, jane tmerr ne te pickuar.

Ende isha duke qendruar,
ne ate peshqir te pikturuar,
nje mushkonjez femer me afrohet
dhe mbi trup te nxire me ndalohet.

Ashtu pa zhurme shume,
mushkonjeza u afrua tek une.
Lengun e jetes sime shijonte
mua me kruhej, vetes fuqine ia shtonte.

Fundja, c´kuptuat nga kjo histori?
Qe femrave s´duhet t´ju besoje njeri
Ndaj cfare jeta mund te n´a mesoje,
burri eshte mushkonja, qe do te triumfoje!

Johan Volfgang Gete - Te zgjedhures

Dora dorën, buza buzën,
Vajzë e dashur, mbamë besë!
Lamtumirë! Ndaj shkëmbinjve
Dashurori shkon me shpresë,
Po në prektë pas fortunës
Skelën qe shikon ndër sy,
Perenditë e ndëshkofshin,
Në shijoftë gjë pa ty.

Kush guxon, po ka fituar,
Gjysma do te thotë fundi!
Yjet unë i kam si diell,
Vec frikaci s’sheh gjëkundi.
Sikur t’isha pranë teje,
Do të ndieja shqetësim;
Po kjo largësi e madhe
Vec për ty më jep guxim.

E kam gjetur dhe luginën,
Ku së bashku do shtegtojmë;
Lumëthin ne mbrëmëherë,
Se si shket do ta shikojmë.
Këta plepa mbi livadhe.
Këta lisa në blerim!
Ah! pas tyre do të gjenim
Një kasolle për shtrehim.