nga Administratori Tue 28 Aug 2007, 12:38
NE PARK
Ne kete buzembremje,
ne nje stol te parkut.
Per dashni jane ndezur,
ndjenjat e nje plaku.
Me plaken e tij prane,
ulur ne stol qendrojne.
Me nostalgji e mall,
te kaluaren kujtojne.
Ju kujtohen vitet,
kur enede ishin te ri.
Dhe heret e panumerta,
qe benin dashuri.
Ndaj kjo nostalgji,
plakut na i ngjalli.
Nje te zjarrte dashuri,
porsi ajo, e nje djali.
Mbi trupin e plakes,
duart i leshon.
Por per fat te keq,
plaka nuk pranon.
Nuk eshte pune per ne,
thote plaka e rraskapitur.
Ne jemi shume te vjeter
dhe behet gati, per tu ngritur.
Plaku i kap doren,
dhe i thote, ku po shkon?
Vertet jemi te vjeter
por gjaku, po na valon.
Duke i thene keto fjale,
e puth ne buze lehte.
Duart me ngadale,
mbi gjokse ia mbeshtet.
Mos keshtu thote plaka,
se lame kokrren e namit.
Ketu ne mes te parkut,
ne rreze te akshamit.
Sa per kete pune,
ti mos u merzit fare.
Kete pune, thote plaku,
e bejne, burra me kollare.
Duart, ia heq nga gjokset,
tek kofshet ia leshon.
Plaku tashme i eksituar,
qe veten me se kontrollon.
Plaka e shkrete nuk do,
por c'fare ti beje plakut.
Qe i eshte mbushur mendja,
ta beje ne mes te parkut.
Mua po me vjen turp,
thote plaka e zene ngushte.
Turpin e kane ngrene me buke,
thote i shkreti plakush...