Poezi per Nenen, nga shkrimtare te ndryshem Shqiptare.

pershendetje dhe shume shume urime per temen dhe poezite e bukura kushtuar qenies me te mire te kesaj bote.
Me behet shume qejfi kur lexoj vargje te thurura kaq shume bukur per nenat, qe na kane rritur dhe na kane qendruar tek koka sa here qe kemi qare apo edhe thjesht kemi patur sadopak temperature, duke mos i permendur te gjitha vuajtjet qe heq nje nene per te rritur nje foshnje e per ta bere burre/grua...

Alma Papamihali - Nene

Çdo të thotë nënë vallë?
Të duash me zemër jo me fjalë.

Çdo të thotë nënë të jesh?
Në mbrëmje e fundit të biesh të flesh.

Çdo të thotë nënë të quhesh?
Asnjë lodhjeje mos i druhesh.

Çdo të thotë nënë të thërrasin?
Lumturinë e botës ndër duar të zgjasin.

Poezi për nënën nga Kozeta Zavalani

Mamasë Anika
Atë natë prush me yje,
vonoi ”Anek” lundrimin nga Pireu,
ndaj nuk sosa dot,
ndonëse më penguan,
e s’bëra prapakthehu..!
Shpejtoni, ju lutem, u thashë,
shpejtoni...!
Me sytë nga dera,
ajo mua më pret.
Mërguar e malluar,
në ishullin e lashtë me emrin Kretë,
ku përqafuar me diellin e detin,
Kazanzaqi përjetësisht fle.
Ah, moj mama!
Nëpër vapë fillimgushti
me dhimbje ngarkuar
dhe mallin që digjte diellin,
çava udhën maleve të Pindit,
si dikur mes drerëve kalonin veç komitë...
Dhe erdha...erdha atë ditë,
me erën e ndarjes, të të lagia buzën,
të të puthja sytë...!
Çdo fillim muaji jam si e hutuar:
Një lëmsh ne grykë, zemra e rënduar.
Gjithmonë për ty malluar:
O Nënë e bekuar!
Kur ndodhem shpirt trazuar,
si mes dallgësh në furtunë,
kurdoherë lyp një këshillë
prej teje, o nënë,
për të dalë tek bregu, a diku në anë.
Kthej kokën të kërkoj,
e mërmëris me vete,
dale, them padashur,
të pyes njëherë mamanë..!
Trageti “Anek” do të vonohet te Pireu.
Por, gjithmonë mua në liman më pret,
si amaneti i nënës sime të bekuar,
në anë të Mesdheut,
atje larg përmbi Kretë...!
Bie nga qielli Ylli Polar,
Ty të sjell mes nesh:
Dashurinë për njëri tjetrin,
dhe vendlindjen
e kemi amanet!

Poezi për nënën nga Kozeta Zavalani

Udhërrëfyesja ime

Nga eteri zëri yt ende vibron.
Thyen kafazin e heshtjes e më vjen pranë,
me shpirtin që veç qetëson
dhe eshtrat e frikës gozhdon.
Vdekja jote më shpon,
qelizave deri thellë
e shpirtin më lëndon.
Rrëketë e pikëllimit nuk rreshtin,
në detin e dhimbjes sosin,
luginat e shpirtit duke gërryer...
Buzëqeshja jote,
me butësinë e mëndafshit
më rrethon.
Si sfinks përjetësie
shpresën më zgjon.
Shpirti yt rreze ndritur,
si qerpik mbi hënë,
qiellit të natës më afrohet,
më ndriçon e diç më thotë...
Ti, e shtrenjta nënë mbetesh
Udhërrëfyesja ime,
përgjithmonë.

Pershendetje e nderuara Kozeta dhe mirse vjen mes nesh.
Gjithashtu urime edhe per dy poezite e bukura me lart qe ke ndare ketu me ne.
Suksese ne vazhdim, sepse shkruani mjaft bukur.

Sinqerisht:
Saimiri...

[quote="Tigri"][b]AGIM DOÇI - NËNËS[/b]

Puthi foshnjen dhe e riti
Puthi qiellin dhe e ndriti
Puthi plagen e sheroi
Vetem Nena

E puth ballin celin lule
E puth gushen me pekule
Puth ajo inati ulet
Vec nga Nena

Themi NENE kur na ther zemra
Dhe kur s'eshte buzeqesh nder endra
Se eshte Nene e dashurive
Mal nga dhembja

Nina nana na perkundi
Dore e saj e bardhe si pllumbi
Vec nga Zoti dhe nga nena
Celet jeta

Hap i saj i lehte si flutur
Kur ne dhembje vjen i pari
Zeri saj aq shume i bukur
Zgjon te vdekurin nga varri[/quote]