Vargje nga Robert Berns.

Ankimet e vajzes

Shpesh jam merzitur dhe penduar
dhe mbi jastek kam qare ,
qe fjalen tende kam besuar
dhe syte genjeshtare .

Ku shkoi , ku humbi ngjyre e purpurt
e faqeve te mia?
ku vajti shtati belkeputur ,
Ku mbeti vajzeria?

Degjoj te qeshuren e hidhur
te fqinjeve mbi mua .
Packa se vete jane te krimbur
Me turpe gjer ne thua!

Tim eti kur i shfaqem une
ul syte e s`me veshtron ,
dhe nene e mjere qan ne gjume
kur turpin tim kujton .

Sa ndjej nje hap te atit tim
i fshihem neper dere ,
dhe nenen time skam guxim
ta shoh ne syte e mjere .

E embel lule e dashurise
e hidhur qenka pema .
se syte e tu te djalerise
me lotin tim i bleva !

Mos paste kurre gaz ne jete
u shofte ne su shua
ai qe flaku ne kenete
Femijen e tij dhe mua ....

Me zuri nata rruges

Ne mal me zuri nata pus
Debora shfrynte , ish Janar
C´do porte ish kycur, s´dilte kush
Dhe s´gjeja vend te ndizja zjarr.

Papritur fati shpejt mu qas.
Nje vajze poqa per cudi!
Ajo me ftoi ta ndiqja pas.
Te gjeja vater e shtepi.

Ne gjunje u fala mu ne prag.
Qe s´ngriva akull e kallkan;
I thashe :-shtrome nje jatagan
I thashe :-hidhme nje jorgan.

Ajo me gjeti nje carcaf.
Ma shtroi dyshekun shpejt e shpejt.
Nje vere nxorri nga nje raft
Me tha te flija me shendet .

Te ndahesha me vinte keq ,
dhe mora zemer gjeta shkas.
- I kendshem qeka ky dyshek
por nje jastek une e kam pak .

Me solli ne ode nje jastek ,
ma vuri me kujdes nen vesh .
dhe une i dhashe fet e fet
nje puthje te embel si peshqesh .

Ju skuqen faqet si perri
i derdhi fjalet si mendafsh.
Nese ke nder e dashuri ,
me ler te paster , ahh me qafsh.

Mendafsh i bute ish flok i saj
dhe bar mbi shteg e monopat.
Ish trendafil i kuq ne maj ,
ajo qe shtroi ate krevat.

E kish te bukur kraheror
nje kraheror qe vetem zbardh,
si dy kodrina me debore
qe ngre mes eres dimri i madh.

E perqafova plot me mall
ate qe shtroi ate krevat.
E paster ish , o Zot me fal,
si ky tufan qe fryn ne shpat.

Ajo me mua nuk u sha
dhe nuk i hapi syt e zez.
Mes meje dhe mes murat ra
dhe s´fjeti dot gjer ne mengjes.

Dhe kur u zgjua prap mu qas
e perkedhela perseri.
Ma prishe jeten ,ah me qafsh
me foli e imja dashuri.

Dhe tek i puthja ata sy ,
me belbezonte : mos e mos
I thosha kur te jem me ty,
sa here shtratin do ma shtrosh?

Gjilperen mori ne mengjes,
u ul e heshtur ne minder.
Kemishen time me kujdes
e qepi plot me mall e nder.

Dhe ikin vitet nje nga nje ..
dhe lulja cel dhe fryn tufan.
Por se harroj ne jete ate,
qe shtroi dyshekun me jorgan.

Lamtumirë për Elizën

Nga ty, Eliza, duhet të iki
dhe nga bregu im amtar;
fati mizor mes nesh ngriti
oshëtimën e oqeanit të paanë:
Por oqeanet e paanë, që gjërë oshëtijnë,
mes dashurisë dhe meje,
kurrë, kurrë nuk mund të ndajnë
zemrën dhe shpirtin tim prej teje.

Lamtumirë, lamtumirë, e shtrenjtë Elizë,
vasha ime e adhuruar!
Në veshin tim një parandjenjë bën zë,
ne ndahemi, më, për të mos u takuar!
Por rrahja e fundit që del nga zemra,
Kur Vdekja pranë rri fitimtare,-
Ajo rrahje, Eliza, është tëndja,
tëndja dhe fryma e fundit fare!

VARFERIA E NDERSHME

Kujt i vjen turp nga akamja e vet
dhe s;njeh as nder,as vlera,
atij i them rob vertet,
bir robi e te tjera ...

Kjo ngre kandar,
kjo s'ngre kandar,
ne s'kemi pleng ne jete ;
i pasuri ka vulen ne ar,
po ar ne jemi vete.

Ne buke hame e pime leng,
pa rroba trupit e pa pleng !
R c't'ju tregoj te tjera !
Nderkaq nje batakci tuaf
pi vere e vishet me mendafsh,
e c't'ju tregoj te tjera !

Keshtu,ashtu
nuk ka qeder !
Nga qyrku s'duhen matur !
Ai qe rron me djerse e nder
per mua eshte i pasur.

Ja, ky palaco qenka lord
dhe dashka temenara !
Fodull,bilmes e kokebosh
do mbetet trung pa fara !

Keshtu , ashtu
na vjen drand-drung
i mbushur me merita ;
por trungu prape mbetet trung
me urdhra dhe shirita !

Servilit mbreti shpejt i jep
dhe grada gjenerali,
te varferit kurre nuk i qep
as kopsa kaporali !

Keshtu , ashtu,
nuk kam qeder !
Ofiqi, lajka "vlera" ,
nuk kane tru,
nuk kane nder,
e, c't'ju tregoj te tjera.

Po dita ndofta nuk vonon
ku nder djerselare
te zere vend qe meriton
te zere vend te pare,

Perkthehu : Dritero Agolli

Dashuria

Si trendafil cel dashuria
Ne mes te kopshtit tim
Dhe si nje kenge bukuria
S’me ndahet ne udhetim

Kjo bukuri mbi gjitha mbetet
Asgje mbi dhe s’e tund
Me mua ecen gjersa detet
Te thahen gjer ne fund

Nuk thahen detet zemra ime
Graniti nuk firon
Nuk ndalet rera ne udhetime
Se rera vec vrapon…

Mbec me shendet per ty ngre gotten
Mos u merzit o shpirt!
Sikur te bredh me kembe boten
Te gjej, por vetem prit

Dashuria dhe Varferia

Me ndoqi dashuria bashke
Me varferine e shkrete
Ne shteg te tyre heret rashe
Me zune shpejt ne rrjete

Por varferine e zboj e tremb
Dhe s’ka me varferi
Vec dashurine dot se shemb
Se mbetet dashuri

Pse dashurise si pengese
I del perpara ndarja?
Dhe pse te mbetet robereshe
Nga smira dhe nga paraja?

Dhe pasuria dhe hambari
Pak lumturi na japin
Por frikacaku dhe truthari
Pushtetin shpejt e kapin

Me flet me sy per dashurine
Kur humb mes perqafimit
Ndersa me buzet ftohtesine
Ma shfaq permes gjykimit

Me keshillon te jem i matur
Te kem dhe pak durim
Sic duket, pret nje oxhak te pasur
Dhe s’pret oxhakun tim!

Po si ta mbaj gjakftohtesine
Kur jemi prane e prane
Kur dy veshtrime dashurine
Burim te vetem kane?

Vec fukarai ka lumturi
Me vashezen e dashur
Ai s’ka smire e s’ka zili
Per dere e rang te pasur

Ah, dashurine c’e pengon
Ky fati i lig tiran!
Dhe gonxhe e saj pse s’lulezon
Pa pasuri dhe nam?

(perkthyer nga Dritero Agolli)

Meri Morisan

O Meri eja ne dritare
Eshte ora jone e deshiruar?
C’kushtojne mijera thesare
Perpara syve te adhuruar!
Mundim te madh do te duroja
Si skllavi qe duron i strukur
Kur zemren tende ta fitoja
Moj Meri Morisan e bukur!

Dje me muzike e me vjoli’
Nder djem e vajza kercimtare
Mendimi me shkoi tek ti
Une isha atje po s’ndjeja fare
Kish fort te bukura nder to
Kish plot me nur sa s’behet me
Po une thashe: “Nuk ka jo
si Meri Morisan asnje!”

O Meri do ti ta mundosh
Ate qe zbret per ty ne varr?
Dhe shpirt e zemer t’i coptosh
Per fajin se te do me zjarr?
Ne s’me pranon si dashuror
Trego per mua pak meshire!
Ti s’mund te kesh nje shpirt mizor
Moj Meri Morisan e mire.

(perktheu Lasgush Poradeci)

Puthja

Gjurme e njohjes se sivjetshme
Dhe premtim me fshehtesi,-
Puthja – lulebore e hershme,
Bore e bardhe e pasterti;

Nje lekundje: desha, s’deshe!
Miqesi e njome e re
Prej pellumbi, pellumbeshe,
Gazi i pare e plot hare;

Mall i ndarjes se trishtuar
Dhe dyshimi: “po me pas”?
S’e gjej fjalen e bekuar
Qe mendimin larg ta ngas!

(perkthyer nga Dritero Agolli)

Male me shkrepa

O male me shkrepa, ku rete dremitin,
Ku valet e lumit mes endrrash me ndritin,
Kur shkurta ne shkurret nga skaji ne skaj
I merr t’i mekoje perdite zogjte e saj

Ju dua me shume, gungace me mjeker,
Me shume se brigjet e detit te gjelber,
Ju dua se thelle, ku rrjedh nje burim,
Jeton nje sorkadhe qe ngroh shpirtin tim!

Hyjneshe ajo s’eshte dhe s’ka ar e prike,
Por s’ka me te mire, ta themi pa frike!
Qe diten e pare me dogji me sy
E dogja dhe une, u ndezem te dy

Dhe para dy syve, dy faqeve prush
Nuk mund te qendroje padjegur askush!
Sikur te kish pasur dhe pak mend me shume
Betohem se globin e linte pa gjume!

Elmazet dhe perlat s’i dua, s’i mbaj
Kur kam ngrohtesine e syve te saj
Permes perqafimesh ne shkrijme te gjalle
Gjemon dashuria mes gjakut te vale

Tek une, i dashur, mund te vish...

-Oborri naten pa njeri
Vec muzg e s'ka gje fare
E dashur, valle a mund te vij
Nga muri ne dritare?

-Vertet, te falemnderit, shpirt
E shoh, s'e ke me hile
Por afer meje mund te vish
Permes Gjendjes Civile!...

(perkthyer nga Dritero Agolli)

Shendetin tend te pime

Te lashe lamtumiren, shpirt
Shendetin tend te pime!
S'te sillem pas e s'te merzit
Aspak me dashurine

Mbec me shendet! Dhe une shpejt
Me ndarjen do lidh paqen
Ti fat te kesh, nje mik te gjesh
T'i japesh doren, faqen

Me thua: - "Dale, ca nga ca
Te piqem per martesen."-
Pergjigjem: "S'jam aq budalla
Ta bej terkuze shpresen."

E di farefisi yt
Kerkon nje lloz te pasur
Po une litarin s’kam ne fyt
Pac fat te mire, e dashur!

Ky fis me quan leckaman
Pa toke e pa shkelqime!
Asgje s’me duhet, bukur jam
Kur kam lirine time!

Kam koke e duar dhe fuqi
Me shpatulla caj detin
Dhe djalli vete behet hi
Kur ke ne trup shendetin!

Dhe une e di, ka zog vertet
Qe lart mbi rete cohet
Por ndodh qe zogun gjate e pret
E pret e nuk afrohet…

Haj, lamtumire, ja po shkoj
Mes shtigjeve ne ugare
Por s’dihet, vij dhe te pergjoj

Lerme????
Me fle moj mike
Pa zgjohu, hap nje kanate
Se yje s'ka, ka vetem nate
Ndaj lerme shtepine.

Lejome vetem sonte naten
Lejome strehen, zjarrin, vatren,
Vec per meshire sonte naten
Me ler si murg ta gdhij.

Jam lodhur keq, s'qendroj ne kembe
Kapitur jam, me shpirt nder dhembe
Kam bredhur vendin me pellembe,
Dhe dua...dhe dua pak te rri.

Ashtu si shiu i madh ben sulm
Dhe rreh dritareve me zhurrm'
Ne xhamin tend trokas edhe une
Se dridhem dhe mberdhij.

Lejome vetem sonte naten,
Lejome strehen, zjarrin, vatren,
Vec per meshire sonte naten
Me ler si murg ta gdhij.

Dhe i pergjigjet ajo:

Ty s'te ndaloj' asnje rrebesh
Kur erdhe strehen te ma gjesh,
Prandaj dhe shpinen mund ta kthesh
Te shkosh serish ne mal.

Vertitet mureve shtrengata,
Dhe eshte e erret streha, vatra,
Dhe eshte e shurdhet sonte nata,
Dhe-s'te lejoj-me fal!

Dhe dhente zoti, dhente, dhente
Ty asnje vajze mos te te lente,
Ti hysh ne prag, tja prishesh mente,
Ta zhytesh ne c'nderim.

Ne kopsht nje lule kishte celur,
Pastaj me kembe e kishin shkelur,
Ndaj fati i lules na ka ngelur,
Per vajzat, si mesim!