Zyhdi Morava - Vargjet e tij

Ne prage


Me hutojne bukurite e grave e te ndertesave,
vajzat me minifund ma gjelberojne veshtrimin.

Nje muzike here e blerte, her' e trishte
vazdimisht me gurgullon ne shpirt.

Nje lot i hidhur me rrejdh nga syte e shpirtit
dhe pikon mbi fytyren e uritur e te plakur
te vendit tim te larget,Shqiperise.

Do ta pi


Do e pi edhe nje dopio
helm le te jete,do ta pi.
Jo se jam un' tip sarhoshi
por mes pijes dukesh ti.


Do e pi dopion me fund
jo me fort se ma ka enda,
Por sepse moj bukuroshe
ti me shfaqesh atje brenda.

Sot jam shume i bukur


Sot jam shume i bukur, te thashe,
me i bukuri i gjithe kontinentit.

Pse keshtu? me pyete dhe qeshe
si jargavan i harlisur.

Se me puthe ti, u pergjigja,
me e bukura e gjithe kontinentit.

Mbreme


Kafazin qe e pate lene jashte dritares
E hapa une
Dhe bilbilin e rrembeu drit' e henes;


Gjith naten
Te thashe fjale dashurie
Eti s'kupton se te bilbili te pat ikur

Pa titull


Trokita ne dyer qe s'mu hapen
dhe fola ne veshe te shurdher.
Bisedova me mendje te verbera,
sy te verber me rrefyen udhen.


Veshja ime eshte telat me gjemba,
ma sfilisi me shpirt e me trup.
Jetoj nje kohe te mbarsur felliqesirash
pasardhsit prej saj do kene turp.

Me te tjeret


U rrefeva disave
trimerite e mia te pa qena
mi besuan.

U fola per para
qe kurre s'i kam patur
me shihnin me zili.

Kur u tregova per dashurine time
plot ndjenja e bukuri,
me kethyen shpinen.

Rrekelleva goten qe mbaja perpara
dhe zura prap te genjeja.
Me degjuan goje hapur.

Neteve


Drit e henes po te ndenj mbi buze
Mos e tremb
jam une;


E ne kopesht po kendoi bilbili
Mos e tremb jam une;

E dritares po te erdh nje flutur
Hapi xhamat prite,
Eshte zemra ime
Qe te do me vite

Terhanaja


Une jam poet,ne ndjenja aq i pasur,
ne jete kaq i varfer,s'kam s'te ha.
Ndersa shkruaj ca vjersha dashurie
ne zgjarr po zjen nje terhana.

Do i lexosh keto vjersha o i ngopur,
i kenaqur,shtrire prane asaj
dhe do thuash sa bukur,pa e ditur
se terhanaja ime s'kishte vaj.

Fletet e vjeshtesh


Ah,te ishin kaq te praruara
ditet e jetes time te thjeshte!
Te kishin kaq harmoni
sa renia e fleteve ne vjeshte.

Fletet e vjeshtesh shkundur nga era
biene,pikojne ngado.
Ju lutem njerez, mos i shkelni!
Jane dashurite tona ato.

Ka dite


Ka dite qe s'i laj duarte.

Ne to nuhas her' mbas here
aromen qe mbet prej trupit tend.

Kenga e popullit


Sketerra do ngopej me vojtjet qe hoqem
shkaktuar nga ju lubi qeveri.
Ne zgjarre na hodhet por dot nuk na dogjet
e dot nuk na bete as shkrumb e as hi.

Me ligj e te liq,kerbac e ofic,
ne bete sakate,na ndate , shpendate,
na quajtet armiq,hiq e perpiq
ne brengen e gjate,me buken e thate.

Kurrizeve tane ju ngrini dollira,
lepini e fshini turinjte me dhjame.
Femijet e vegjel me sye si hirra
na pyesin:-O babi,c'o hame?

Shushunja!Me kunja,pallavra e rrena
ne mendje e zemer na varet bezdite,
na late pa endrra e gjakun na pite,
ne mpite,na grite,na moret te rite.

Na shate,aq gjate,na zhytet ne nate,
ne burgun e ftohte te mjer' e te ngrate.
Me tmerr e me plumb, me shpifje e frike
na vrate,percate,na ndate nga grate.

Po ja me se fundi ky popull e shkundi
kaluar edhe zgjedhe e thrret me ze plot:
-Tani s'po durojme ne ferr te jetojme,
nga rrug' e shpetimit asgje s'na shkul dot!