60 Tregime Islame

Në këtë temë do keni mundësinë të lexoni
60 tregim (rrëfenja) të ndryshme me tematikë
nga bota dhe feja Islame.

Lexim të këndshëm.

1.
HAKU I NËNËS

Pejgamberi a.s i tha Selman Farisiut: O Selman eja tu bëjmë një vizitë të vetmuarve. Kush janë të vetmuarit o i Dërguar i All-llahut xh.sh? Të vetmuar janë ata të cilët janë shpërngulur nga kjo botë në botën tjetër, pra të vdekurit që nuk u ka mbetur kush mbrapa për ti kujtuar. Pastaj shkuan bashkë tek varrezat. Kur mbërritën tek koka e një varri Pejgamberi a.s qau aq shumë sa iu lagën rrobat.
Selmani r.a duke mos e kuptuar arsyen e qarjes e pyet të Dërguarin. O i Dërguar i All-llahut xh.shpërse po qani kaq shumë? O Selman në këtë varr është një djalë i ri që po vuan një dënim shumë të rëndë. Dënimi i rëndë këtij djali më bëri të qaj kaq shumë. Pas kësaj vazhdoi Pejgamberi a.s: më erdhi Xhebraili a.s dhe e pyta përse po i bëhet ky dënim kaq i rëndë këtij djali? Xhebraili a.s përgjigjet: Ky djali i ri kur ka qenë në këtë botë ka kundërshtuar nënën e tij dhe në momentin e vdekjes nuk i ka kërkuar hallallek nënës së vet, për këtë arsye ky djalë do ta vuaj këtë dënim të rëndë deri në ditën e gjykimit. Pas kësaj Pejgamberi a.s i thotë Selmanit r.a: O Selman tani shko në Medine thuaj Bilalit ta thërrasë të gjithë popullin e Medines të vijnë në varreza. Selmani r.a shkon menjëherë dhe ia bën të ditur Bilalit r.a urdhrin e Pejgamberit a.s. Bilali hip në një vend të lartë dhe thërret të gjithë popullin për në varreza. Kur vijnë të gjithë në varreza Pejgamberi a.s u thotë: Shkoni të gjithë në krye të varrezave të njerëzve të vet. Ndërsa vetë priste tek koka e të riut. Të gjithë shkuan tek varrezat e njerëzve të vet por tek varri që po qëndronte Pejgamberi a.s nuk po vinte njeri. Pas një kohe të shkurtër erdhi një grua plakë me shkop në dorë dhe qëndroi pranë varrit të djalit të ri. Pejgamberi a.s i tha plakës: Nënë çfarë e ke këtë që është në varr? Ёshtë biri im o i Dërguar. A ke qenë e zemëruar me të kur ka qenë gjallë? Po kam qenë e zemëruar dhe vazhdon ti tregojë Pejgamberit a.s: Një ditë erdhi vonë në shtëpi dhe i kishte rënë derës disa herë por nga që nuk e kisha dëgjuar e hapa pak me vonesë. Për këtë arsye ai më shtyu me duart e tij dhe më lëndoi shumë. Pas kësaj nuk kaloi shumë dhe vdiq. Për këtë arsye nuk ia bëra hallall hakun tim biri. Pejgamberi a.s i tha: nënë bëja hallall hakun djalit tënd sepse ai po vuan në varr. Plaka nga që ishte me zemër të thyer nuk pranoi. Pas kësaj Pejgamberi a.s i tha: nëse ti nuk do ia bësh hallall hakun djalit tënd ai do e vuaj këtë dënim deri në ditën e gjykimit pastaj do ta vuaj edhe në xhehenem hapi syrin e zemrës dhe i tregoi dënimin që po vuante i biri i sajë. Nëna filloi të shohë dënimin e të birit. I biri ishte rrethuar në të katër krahët nga zjarri që donte ta digjte. I biri thërriste me zë të lartë o nëna ime e dashur ku je eja më shpëto. Pasi plaka e pa të birin në këtë gjendje iu lut All-llahut xh.sh: O Zot fale birin tim nga ata që ka bërë unë ja bëj hallall hakun tim si nënë që jam. Pas kësaj All-llahu xh.sh ia bën varrin djalit të ri një bahçe nga bahçet e xhenetit. Pas kësaj Pejgamberi a.s u drejtua nga populli dhe u tha: çfarë kujtoni ju se është varri, varri është o një gropë nga gropat e xhehenemit ose një bahçe nga bahçet e xhenetit.

2.
NUK KA MË TË DASHUR SE NËNA.

Para shumë kohësh një nga vezirët e Padishahut i cili e dinte se padishahu nuk ia prish kurrë i shpreh një kërkesë: I nderuar padishah unë kam dy gra pre të dyjave kam nga tre fëmijë dua të mësoj se cila prej tyre është më e mëshirshme për fëmijët e sajë. E sipas kësaj do ndaj trashëgimin e pasurisë. Për këtë a mund ti provoni ju sipas metodës tuaj?
Padishahu nga që e donte vezirin nuk ia prishi dhe pas një kohe të shkurtër thërret njëren nga gratë e vezirit e i thotë: E nderuar veziri im pra burri yt ka nxjerrë nga trutë (shërbëtorja ka rënë në dashuri me të) njëren nga shërbëtoret e mia. Dënimi i kësaj është me vdekje por nga që e dua atë them nëse ti e fal do ta internoj në një vend tjetër bashkë me të dashurën pra me shërbëtoren.
Gruaja e nevrikosur dhe e gëzuar i ndriçojnë sytë dhe thotë jo më mirë vriteni pra vareni atë nuk dua që ta shoh duke dashur njeri, nuk dua të jetë as me mua e as me njeri tjetër. Litarin e varjes ma lini mua ta tërheq.
Pastaj padishahi thirri gruan tjetër të vezirit dhe i bëri të njëjtën pyetje.
Ajo i përgjigjet: Aman padishah unë mund të qëndoj pa burrë nuk ka problem por fëmijët nuk mund të qëndrojnë pa baba. Më mirë internojeni në mënyrë që fëmijët të rriten me shpresë se do e shohin përsëri babain e tyre një ditë.

3.
O BIRI IM…

O biri im, kjo këshillë e plagur e nënës të ngratë. E kam shkruar këtë letër, e turpëruar, duke u matur disa herë e duke menduar, duke e kapur lapsin disa herë, por lotët nuk më lanë, më pënguan lotët disa herë deri sa dhe zëmra më rënkonte.
O biri im, pas kësaj jetë të gjatë e kam parë se je njëri i drejtë, i mençur e i kujdesshëm. Kërkoj nga ti që ta lexosh këtë letër, e pasi ta lexosh, nëse deshiron, grise ashtu siç m’i ke grisur ndjenjat e zemrës time më herët!
O biri im, para 25 vitëve ishte një ditë e ndriçuar në jetën time, atëherë kur më lajmëroj motra medicionale së vërtetë unë isha shtatzënë. O biri im, të gjitha nënat këtë fjalë e kuptojnë mirë së ç’farë dua të them. Ajo ditë ishte e bashkuar më gëzim e lumturi, kur me to filluan dhimbjet e formimit të shpirtit dhe trupit tënd. Pas këtij përgëzimi të kam mbajtur nëntë muaj në barkun tim me gëzim e lumturi. Gjatë kësaj kohe jam ngritur më vështirësi, kam fjetur më vështirësi, kam ngrënë më vështirësi, kam marrë frymë më vështirësi… por mëgjitha këto vështirësi nuk u shuajt dashurija ime ndaj teje e as gezimi im ndaj teje. Por, dita ditës u shtua dashuria yte dhe malli për ty aq më shumë më merrte.
O biri im, të kam bartur lodhje mbi lodhje, dhimbje mbi dhimbje, u gëzosha me levizjet tua, me shtimin e peshes tënde, edhe pse kjo bartje ka qenë edhe më e rëndë për shkak të peshës tënde. Vërtetë, këto dhimbje kan qenë të gjata deri sa ka ardhur mëngjesi e unë nuk kisha fjetur tërë natën, e as sytë nuk më ishin mbyllur prej dhimbjeve dhe vështirësive, e prej frikës që nuk e përshkruan lapsi e që nuk mund t’a shpreh as gjuha. E kam parë shumë herë vdekjen më sytë e mi. Derisa erdh momenti të dalësh në këtë botë, dhe u përzien lotët e të qajturit tënd me lotët e gezimit tim, dhe këtu morën fund dhimbjet dhe plagët e mia.
O biri im, kanë kaluar shumë vite prej jetës tënde e unë të kam mbajtur në zemrën time, të kam pastruar me duart e mia, prehrin tim e bëra shtrat për ty, gjiri im ishte ushqimi yt. Natën nuk flejsha vetëm që ti të fleshë, kurse ditën u lodhësha që ti të gëzohesh. Pushimi im, çdo ditë ishtë të të shoh ty të buzëqeshur, e kënaqësia ime në çdo moment që të kërkosh nga unë ndonjë gjë të të pregadis, e kjo ishte kulmi i gëzimit tim.
Kaluan shumë net e dit e unë isha ne këtë gjëndje; shërbetore, pa të meta, gjidhënëse, pa u ndalur, punonjëse, pa pushuar… deri u rrite dhe u bëre djalosh. E kur tek ti filluan të dukën shenjat e burrërisë, fillova djathtas e majtas që të kërkoj një vajzë, të cilën e kërkojshe. Erdh koha e Martesës tënde, zemra ima gati sa nuk plasi dhe nga syri shpërthyen lotët; nga gëzimi për jetën tëndë të re dhe e pikëlluar për ndarjën tënde.
Filluan të kalojnë momente të rënda, tashmë sikur nuk je im bir, të cilin e njoh, më nuk me njeh dhe i ke harruar obligimet që i ke ndaj meje…!
Kalojnë ditët e unë nuk të shoh e as zërin nuk ta dëgjoj, e injorove atë që të ka rritur ty me të gjitha të mirat.
O biri im, une nuk kërkoj nga ti përveç diç simbolike, së paku me jep tek ti pozitën e shokëve të tu të largët, dhe pozitën e atyre që më së paku i rrespekton..
O biri im, shpejto në pendim të sinqertë para se të bëhët vonë!
E lus All-llahun subhane ve teala të na ruaj shoqërinë tonë nga mëkatët dhe gjunahet, të vazhdojë begatija e Tij ndaj neve, të na largon ndëshkimin prej neve, të na furnizojë me përkujtimin e Tij të shumtë dhe falënderim ndaj Tij, dhe adhurim të mirë, Ai, vërtetë ka fuqi mbi çdo send.

4.
PERFITOI NGA DUAJA E BABAIT.

Tregon një hoxhe:
E kujtoj një burrë te dobët dhe te varfër qe kujdesej shume për babain. Punonte dhe kur sillte paratë e fituara i linte ne tavoline ngase i vinte turp t’ia zgjaste babait dorën. Kur e pyeta për këtë me tha: Turpërohem ta zgjas dorën mbi dorën e babait e te behet fitimi im si bamirësi ndaj babait tim. Me tregon mua -ndera ai tani është dijetar i madh- se sa here qe e lija fitimin mbi tavoline babai lutej e thoshte: O Zoti im, furnizoje birin tim dhe dituri te Kur’anit dhe beje ithtar te tij!
Kaluan vite ndërsa unë isha neglizhent ndaj kësaj duaje derisa deshi Allahu dhe gjate rrugës për ne shtëpi e takova një dijetar te qytetit, i cili me tha:
Cfarë je duke bere o biri im?
Punoj për te fituar bukën.
A nuk do te vish tek unë një here ne jave për te mësuar?- me pyeti.
Po, me gjithë dëshirë,- ia ktheva.
Kaluan dite dhe erdhi koha edhe ta mbroja doktoratën ne shkencën e Tefsirit.
Kur prezantoi ne sallë, mësuesi u ngrit ne shenje respekti për te meqë -sipas tij ky student- jo vetëm qe kishte arritur dituri por kishte arritur edhe devotshmëri. Fillova te qaj ndërsa mësuesi me tha: Qan ndërsa ne te respektojmë ty. Nuk qaj për atë por po qaj për duanë e babait tim, Allahu e mëshiroftë!
Mesimet e tregimit:
Bamirësia ndaj prindërve prej shkaqeve qe te shpijnë ne lumturi ne këtë dhe boten tjetër,
Duaja e prindit për fëmijën pranohet, dhe
Me dituri njeriut i rritet fama.
Marre nga libri: Kisasun minel eshritati’n nafiah

5.
DONTE TË BËNTE ZINA.

Një ditë Pejgamberit a.s i erdhi një djalë i ri në pranin e tij. Djali ishte shumë i mërzitur. Djali i thotë Pejgamberit a.s “O i dërguarii All-llahut më jep leje të bëj zina. Tashmë nuk duroj dot. Ata që ishin të pranishëm u nevrikosën shumë nga fjalët që po fliste djali i ri dhe erdhën drejtë tij. Disa filluan ta qortojnë e disa i erdhën afër për ti mbylur gojën. Kishte dhe nga ata që donin ti gjuanin. Por shembulli i mëshirës Pejgamberi a.s jo vetëm që nuk lejoi asnjërin të bënte atë që donte por e dëgjoi djaloshin me vëmendje. Pastaj e thirri pranë tij e uli afër gjunjëve të vet dhe e pyeti: “ A do dëshiroje që një gjë të tillë ta bënin me nenën tënde?
Djaloshi: “Nëna dhe babai dhënshin jetën për ty sigurisht që nuk do doja” Pejgamberi a.s: “asnjë njeri nuk do që të bëhet një gjë e tillë me nënat e tyre. Por nëse do kishe nje vajzë a do të doje që dikush të bënte nje gjë të tillë me të? Djaloshi: “ O i dërguari i All-llahut dhënsha jetën per ty sigurisht që nuk do doja” Pejgamberi a.s: “asnjë njeri nuk do donte që një gjë të tillë tu bënte vajzave të tyre” Dakord po nëse ke hallë apo teze a do doje që dikush ta bënte një gjë të tillë më to? Jo o i dërguar. A do doje që të bëje zina me motrën e dikujt tjetër? Jo o i dërguari i All-llahut xh.sh nuk do doja. Dhe Pejgamberi a.s i mbaroi fjalët e tij kështu: “Asnjë njeri nuk do që dikush të bëjë një punë të tillë me hallën, tezen, motrën e tyre etj..” pastaj Pejgamberi a.s bëri dua për djaloshin e ri. •••
Disa transmetues thonë se ky djalosh ka qënë një djalë i quajtur Xhulejbib i cili nuk arriinta ta zotëronte veten përballë epshit të tij dhe midis shokëve ë pejgamberit a.s kishte një nam të keq. Por pas kësaj ngjarjeje që ndodhi me Pejgamberin a.s ai ndryshoi komplet. Atij nuk dëshironte askush ti jipte vajzë por me ndërmjetësimin e Pejgamberit a.s atë e martuan. Pak pasi u martua ra dëshmorë në një luftë. Në fund të luftës Pejgamberi a.s pyeti shokët e tij a keni ndonjë mangut? Ata u përgjigjën jo o i dërguar. Ju nuk keni asnjë mangut por unë kam një mangut tha Pejgamberi a.s dhe shkon tek koka e Xhulejbibit dhe tha: “Xhulejbibi është nga Unë e Unë jam nga Xhulejbibi”.

6.
NJË BISEDË ME SHEJTANIN

Një burrë takua në varrezat e qytetit me shejtanin. Shejtani ishte shumë i gëzuar.
Burri: Ç`është kjo gjëndje kështu pse je kaq i gëzuar? Shejtani ia ktheu duke i thënë: “po përjetoj pereiudhen e lumturisë”Burri bën gjoja sikur nuk e kupton dhe e pyet shejtanin: Çfarë do tëthuash me këtë? Shejtani: Edhe ti e di shumë mirë se unë kam ndenjur duke thënë “koha e fundit” “koha e fundit” më në fund ja erdhi dhe koha e fundit prandaj jam shumë i lumtur.
Nuk e di asnjëri se çkam hequr në kohën e Muhamedit. Në atë kohë cilin nga sahabet që të shihja mu prente takati i gjunjëve. Sidomos kur shihja Omerin mu dridhte i gjithë trupi ndërroja rrugën me një herë dhe shikoja ku në cilën vrimë të fshihem. Edhe pas kësaj kohe nuk mund të them se kam kaluar një kohë të rehatshme ose të lumtur. Pas kohës së Muhamedit erdhi koha e ndjekësve më të afërt të tij dhe të shokëve të tij, erdhi koha e Tabiinëve. Pra ikën Sahabet pastaj erdhën Muxhtehidët (studiuesit), pastaj çdo shekull nga një përtrirës, dijetarë, të dashur të Allahut etj etj… E si të isha i lumtur unë kur ata ishin në këtë faqe dheu? Iku Abdul Kadir Xhejlani erdhi imam Gazali, iku imam Gazali erdhi imam Rabbani (Serhendi), iku imam Rabbani erdhën të tjerë. Pas rënies së qeverive islame Arabe thash se do rehatohem pak por jo erdhi shteti Oaman që mi prishi përsëri të gjitha planet. E si kujton ti se unë kam mundur të jetoj ashtu si dua në këto kohë? Jo jo as mos të shkojë mendja këto kohë kanë qenë kohët më të vështira për mua, tani erdhi koha ime e art. Tani unë jam mbreti i kësaj kohe. Pastaj u hodh përpjet shejtani duke thënë kjo është koha ime kjo është perandoria ime.
Burri e pyeti shejtanin me kureshtje. “si i mashtron njerëzit ti, me çfarë force i mashtron, si i devijon nga rruga e drejtë këta miljona, miljarda njerëz”? Shejtani qeshi me të madhe dhe i tha me forcën që u ka dhënë Allahu atyre i mashtroj. Burri: si ka mundësi, si e bën këtë? Ja ta tregoj i thotë shejtani. “ të gjitha gjymtyrët, ndjenjat, dhe çdo gjë që gjindet në tokë janë mirësitë që i ka dhënë Allahu njeriut. Unë e bëj atë njeri që ta harrojë Zotin. Atij i fus në tru dyshime e i bëj çfarë më duhet për ta devijuar. I kurdisi kurthe, lojra e plane të ndryshme. Nëse pas gjithë këtyre mundimeve që bëj ai fillon të më dëgjojë mua, atëhere e bëj që këta mirësi të cilat ia ka dhënë Allahu ti përdori aty ku dua dhe ashtu si dua unë. Ja pra kjo punë kaq e lehtë është. Pas gjithë këtyre burri I thotë shejtanit: “ Dmth ti e dike Allahun duke shfaqur habinë e tij”. Shejtani qesh me një buzëqeshje të hidhur dhe thotë: “ po flet në një mënyrë që edhe unë po habitem”. Burri: Atëhere si mund të kundërshtosh një krijues që e di dhe ti se është? Shejtani: pse a ka ndo një gjë që nuk e di Atë? Por një pjesë e njerëzve më ndjekin mua dhe kundërshtojnë krjuesin e tyre e një pjesë e njerëzve ndjekin kuranin dhe zbatojnë urdhërat e Tij. Pra kjo është një çeshtje tjetër. Burri: sa armë ke për të mashtruar njerëzit? Shejtani: nuk të mjafton kapaciteti I mendjes që ke për ti mësuar të gjitha. Por po të them ato që përdor më tepër. Dashuria e kësaj bote, uni (egoizmi), epshet, nervozizmi, lakmia, zilia, dhe hipokrizia. Të gjitha këto ua jap njerëzve sipas kapacitetit të tyre. Nëse nuk mashtrohen me njëren atëhere mundohem ti mashtroj me tjetrën. Nuk i lë të jetojnë të qetë deri sa të më binden mua. Nëse e arrij këtë gjë atëhere puna ime lehtësohet. Pas kësaj nuk shkoj më pas atij që më është bindur sepse ai më vjen mua pas. Edhe nëse dua ta lë atë nuk më le ai mua sepse mendon se nuk mund të jetojë më pa mua. Arsyeja është se mendja e tij është asgjësuar dhe ai mendon vetëm me anë të mendjes pra mashtreimeve të mia. Pastaj shejtani I merr burrin dhe e çon tek një varr. Shejtani pasi shkojnë aty I thotë shikoje mirë këtë varr. Burri arrinte ta shihte varrin brenda ashtu siç e shihte nga jashtë. Shejtani: He si thua ti ky njeri është mashkull apo femër? Burri: Ku ta di unë se çfarë është. Kohë përpara këto kocka kanë qënë të nje femre dhe ato aty pak më larg kanë qenë të një djaloshi të ri që ishin të bashkuar bashkë. Që të dy i sillja me gisht ashtu si doja unë. I bëra që të harronin mirësitë e kësaj bote, bukuritë e gjithësisë shkurtimisht i bëra të harojnë çdo gjë që ekziston mbi tokë dhe nënn tokë gjithashtu dhe në qiell. I bëra që të mos mendojnë gjë tjetër përveç epshit të tyre. Jetuan si kafsha një jetë të tërë. Dhe tani si përfundim i asaj jete që ata jetuan po vuajnë denimin e varrit. Vazhduan duke ecur në varreza. Shejtani: pa shikoi këto kocka a mund ta gjesh janë kockat e një të pasuri apo të varfëri? Burri: Ç`është kjo pyetje nga kockat nuk kuptohet asgjë. Por u kuptonte nga pllaka e varrit se ky njeri kur kishte qenë në jetë kishte qenë i pasur. Po thotë shejtani në të vërtetë ky njeri ka qenë i pasur dhe unë këtë e bëra që të mburret me pasurinë e tij që kishte. Dashuria për pasurinë bëri shumë vend në zemër sa që pa lënë mirë njëren punë vraponte për të berë punën tjetër kjo dashuri aq shumë u shtua sa ky njeri edhe në ëndërr u merrte me para. Këtë njeri nuk lash që të jetojë rehat asnjë moment. E bëra që të vraponte pas punëve të pista, e bëra të dhunshëm, e bëra të vjedhë dhe të pa ngopur me mendje madhësi. Këto mjaftuan për ta shkatërruar këtë njeri dhe tani po mundohet të jape llogarinë e parë ne varr. E shikon atë që është pak më tej, ai ka qenë një i varfër. Atij I mbolla në zemër farën e zilisë dhe të urrejtjes. Nuk mjaftova vetëm me kaq e shtyva në kriza shpirtërore. Dhe së fundi o çova në vetvrasje e tani po vuan dënimin që meriton. Ja pra kjo është ti biesh dy zogjëve me një gurë. Njërin e mburra me pasuri tjetrin e shtyva në kriza shpirtërore dhe në zili për pasurinë që kishte tjetri. Shejtani përsëri flet me një zë të ndrydhur. Ah këto shtetet islame nuk më kanë lënë rehat por unë u hakmora ndaj tyre. Burri: si u hakmore? Shejtani: Ja ta tregoj i thotë duke u mburrur dhe duke fryer gjoksin dhe duke mbajtur kokën lart. Ato i shërbyen islamit për shekuj me rradhë dhe zgjëruan kufijtë e tyre. Më shkatërruan shumë e shume planë që kisha për njerëzimin. Bën shumë njerëz që ti bien në sexhde Allahut. Por tani çfarë ndodhi? Nipat e tyre ku janë sigurisht që janë pas meje. U grisa perdet e turpit që kishin dhe tani kujtojë se është shkathtësi ose burrëri të shikojnë të tjerët me sy të keq. Kjo panoramë mua më bën të hidhem përpjet nga lumturia. Nëse flasim për Osmanllinjtë deri dje Europa kishte frikë dhe u dridhte ndaj sajë kurse sot futet si të dojë dhe ku të dojë në trojet ish shtetit Osman. Shkojnë nëpër pijetoret e tyre dhe pijnë nga të gjitha llojet e pijeve të ndaluara të cilat i servirin vajzat e muslimanëve. Gjatë këtyre bisedave të shejtanit burri ishte mërzitur dhe kuptoi se shejtani donte ta çonte drejt humbjes së shpresës. Prandaj burri nuk e la të flasë më tepër duke I thënë. E kuptoj se sa shumë ke punuar por mos harro se kjo botë nuk mbaron me kaq. Ti me të vërtetë ke mashtruar shumë njerëz por mos harro se ka akoma njerëz që derdhin lotë në sexhde dhe përmendin Allahun pa ndërpreje. Këto njerëz janë duke u shtuar aq shpejt sa dhe ti nuk di çfarë të bësh, nuk di si ti ndalosh e si tu presh rrugën. Por ti prapë merresh me to. A është ashtu apo jo? Shejtani kthen kurrizin dhe duke dhënë përgjigjen “po ashtu është, jam marr me to dhe do merrem përsëri deri në ditën e fundit. Pas kësaj zhduket me një herë.

7.
NJË FËMIJË I VOGËL

Ishte ulur në breg të detit dhe sytë i kishte ngulur në një pikë larg në hapësirë të detit. Këtë gjë e pa një i vjetër që po priste anijen që silte peshkun për ta shitur. Plaku iu afrua fëmijës dhe e përshëndeti.
Përshëndetje djalosh, deti shumë i bukur sot apo jo?Fëmija pa kthyer koken fare nga plaku i tha i bukur është por fryen erë. Më ra topi në det dhe deti e mori atë me vete larg. Plaku u ul pranë fëmijës dhe i tha po të isha i ri do notoja dhe do ta sillja topin. Por me këtë gjëndje që jam tani dhe hapin me zor e hedh.
Fëmija nuk i kthej përgjigje. Fëmija hipi në bregun që ishte aty pranë në mënyrë që ta shihte topin më mirë. Plaku i foli me një zë të ulët. Mos e humb shpresën asnjë herë, për mendimin tim lutju Zotit se bën mirë. Fëmija me nje gëzim të madh: nëse lutem a do më vijë topi përsëri? A e di topi vendin se ku ka rënë? Nëse do All-llahu edhe atë ia mëson. Por edhe nëse topi nuk të vjen sevapet (shpërblimet) që do marrësh ty do të mjaftojnë. Fëmija filloi të këndonte lutjet që i këndonte për të marrë dhurata nga gjyshi i tij. Ai i rrjeshtoi të gjitha lutjet që dinte përmendësh dhe kërkoi nduhmë nga Zoti që ti sillte topin përsëri por akoma ishte i mërzitur.
Fëmija kishte harxhuar një shumë parash për ta blerë atë top aty në ato para kishte futur dhe parat që kishte marrë nga të mëdhenjtë për bajram. Tani ai shpresonte vetëm tek kthimi i erës në krah të kundërt në mënyrë që topin tia kthente por deti eshtë shumë i madh dhe topi është shumë i vogël. Afër perëndimit të diellit koha u freskua pak më tepër ku në atë kohë u kthyen dhe peshkarexhat. Fëmija nuk donte të shkonte në shtëpi prandaj qëndronte bashkë me plakun. Plaku gjithmonë e blente peshkun tek një peshkatar.
Pasi e kërkoi pak më në fund e gjeti. Shpresoj tu ket kaluar gjahu mirë. Nëse ke mund të marr pak. Peshkatari tregoi kovën që kishte në dorë dhe i thotë plakut ja këto janë gjahu ynë për sot. Këto kohët e fundit ka humbur gjahu fare nuk ka më gjah si më parë.
Fëmija që po dëgjonte bisedën u hodh më një herë: a e keni provuar të luteni? Mos e humbni shpresën asnjë herë shton fëmija. Për peshkatarin cdo gjë ishte rastësi deri në atë moment por me fjalët e fëmijës së vogël iu kujtua ajo gjë që kishte vitë të cilën nuk e bënte.
Peshkatari duke i ledhatuar faqet fëmijës i thotë me gjysëm zëri, ti thua të lutem hë, po atëherë do të kap si thua ti? Fëmija i thotë edhe nëse nuk do kapni sevapet e lutjes juve do tu mjaftojnë. Këtë sa e mësova. Peshkatari këtë fjalë po e dëgjonte për herë të parë. Duke tundur kokën i thotë fëmijës edhe unë tani e mësova nga një mësues i vogël. Fëmijës këto fjalë pëlqyen shumë. Fëmija e harroi topin e humbur. Peshkatari u fut prapë në peshkarexhë dhe ngriti mbulesën e vjetër që kishte në anije. Aty kishte një top futbolli nga që ishte akoma i lagur shkëlqente. Atë ia zgjati fëmijës dhe i tha merre haku i mësuesit nuk shlyhet ndonjë herë por kaq mundem. Këtë e gjeta në det kur po u ktheja. Fëmija u shtang në vend dhe filloi të shohi anash kujtonte se ishte në ëndërr. Por çdo gjë ishte e vërtetë. Dhe topi tani ishte në duart e tij. Nga gëzimi iu kthye topit dhe i tha: edhe një herë pa leje ske për të ikur, nëse unë nuk do isha lutur çfarë do të ndodhte pastaj? Po ju a e keni provuar ndonjë herë të luteni në momentet e vështira?
Ndoshta atyre lutje nuk do u jepet përgjigje por mos harroni si tha fëmija sevapet e tyre të mjaftojnë. Edhe unë tani e mësova. Duaja për ne është një thesar.

8.
ÇFARË E SHTYRI KËTË FËMIJË TË FALET NATËN?

Ebu Jezid el Bestami u ngrit të falë namaz nate kur ja e pa fëmijën e tij te vogël pranë. Meqë ishte i vogël, nata ishte e ftohte dhe pagjumësia ishte e vështirë, e mëshiroi dhe i tha:
O biri i babait, fle ngase nata është e gjate.
E perse ti u ngrite te falesh- ia ktheu djaloshi.
O biri im, mua me duhet te ngrihem ngase kështu ka kërkuar preje meje Allahu- shtoi Ebu Jezidi.
Kam mbajtur mend një ajet kur’anor -u arsyetua fëmija- ku Allahu thotë:
20. Zoti yt e di se ti dhe një grup i atyre që janë me ty, kaloni në adhurim më pak se dy të tretat e natës ose gjysmën e saj, a një të tretën e saj.”. (el Muzzemmil, 20)
…tash po të pyes: Kush janë ata qe u falen me Muhammedin, alejhi’s selam?- pyeti fëmija.
Janë shokët e tij – iu përgjigj Ebu Jezidi.
Nëse kështu qenka puna atëherë mos me privo nga nderi i shoqërimit tënd për adhurimin për Allahun.
Ebu Jezidi i mahnitur tha: O biri im, ti je ende fëmijë dhe nuk ke arritur moshën madhore?!
O babai im, unë e kam pare nene time kur donte ta ndezte zjarrin fillonte me drunjte e vegjël ne mënyrë qe te ndezën edhe te mëdhenjtë- u justifikua fëmija. Kam frike se ndoshta Allahu ne Ditën e Llogarisë do te filloj se pari prej neve te vegjëlve nëse ne nuk e adhurojmë Atë.
Babait iu mbushen sytë lot nga frika prej Allahut, e lejoi te birin te falej me te dhe i tha: Ngrihu o biri im e falu ngase ti ke me shume merita tek Allahu se sa unë.
***
?ështja e namazit te natës është duke përjetuar një kurbet te vërtetë tek muslimanët. Të rrallë dhe te pakte janë ata qe e falin namazin e natës ndërsa i dashuri jone, Muhammedi, alejhi’s selam na ka porositur:
Faleni namazin e nates ngase ai ehte tradite e njerëzve te mire para jush, ehte afrim tek Allahu, ndalese nga mëkatet, shlyerje e te këqijave dhe largues i sëmundjes nga trupi”. (Hadithin e transmeton Tirmidhiu ndërsa Shejh Albani hadithin e ka cilësuar autentik)
Pejgamberi, alejhi’s selam, edhe pse i ishin falur te gjitha mëkatet, falej tere natën saqë edhe këmbët nga qëndrimi i gjate ne namaz i ishin ënjtur. Falej madje edhe kur ishte i sëmure. Kjo jo për tjetër por për rëndësinë dhe shpërblimin e madh që ka falja e namazit te natës. Ndërsa ne; te forte, te shëndoshë, por prape namazin e natës e kemi lënë anash dhe përtojmë, edhe pse kemi mëkate te shumta.
Pejgamberi, alejhi’s selam nxiste dhe stimulonte shokët e vet për faljen e namazit te natës. Abdullah b. Umeri, Allahu qofte i kënaqur me të dy, transmeton se Pejgamberi, alejhi’s selam i kishte thënë:
Njeri i mirë është Abdullahu sikur të falej edhe natën”. (Transmetim unanim) Ebu Malik el Esh’arijj transmeton se Muhammedi, alejhi’s selam ka thënë:
Në Xhennet ka dhoma, brendësia e të cilave duke nga jashtë dhe anasjelltas, të cilat i ka përgatitur Allahu per ata që japin ushqim, flasin butë, përcjellin agjërimin dhe falen natën kur njerëzit janë fjetur”.
Vëlla musliman!
Dije se namazi i natës ka një kënaqësi te madhe, për hire të së cilës të parët tanë gëzoheshin kur vinte nata për te falur namaz dhe pikëlloheshin kur shkonte ajo e humbnin lezetin dhe kënaqësinë e atij adhurimi. Ali b. Bekari ka thënë: Ka dyzet vite që përveç lindjes së diellit asgjë nuk më pikëllon.
Ebu Hazimi ka thënë: Asnjë natë nuk kam mundur të ngopem me kënaqësinë e namazit të natës.
E lusim Allahun që të na bëjë neve dhe juve prej atyre që falin namaz nate dhe shijojnë kënaqësinë e tij.

9.
BIJA IME!

Në përgjithësi vajzat marrin shembull nënat e tyre në të sjellur të folur etj… Për këtë arsye nëna duhet të jetë shumë e kujdesshme në veprimet që bën. Këtu do ju paraqesim një letër të shkruar para disa shekujsh nga një nënë e cila ishte e pasur dhe e njohur shumë për të bijën e vet që e kishte në moshën e martesës.
E dashur bija ime!
Nëse nuk do të ishte nevojë për tu martuar ata femra që kishin familjet e pasura dhe të famshme unë dhe ti nuk do u martonim kurrë. Por kjo nuk është kështu.
Bijë!Tani do të jap disa këshilla duke u bazuar në dyzet vjet përvojë në martesën time. Nëse këto këshilla i mëson mirë dhe i vepron atëherë jeta jote do të jetë e lumtur dhe nuk do u prishen marrëdhëniet me burrin tënd asnjë herë. Siç do të jetosh në këtë botë e lumtur ashtu dhe në botën tjetër do jetosh e lumtur.
1- Bëhu e gjerë! Pra pranoji me kënaqësi ato gjëra që të sjell burri si ushqime, veshje apo diçka tjetër. Sepse gjerësia të lumturon zemrën.
2- Gjithmonë dëgjoi mirë fjalët që të thuhen dhe përdor gjithmonë fjalët që i pëlqejnë burrit tënd. Mos harro asnjë herë ta respektosh e ti bindesh atij. Mos e kundërshto atë por mundohu të jesh gjithmonë pranë tij. Në të njëjtën kohë me këto veprime do fitosh dhe kënaqësinë e All-llahutxh.sh.
3- Ki kujdes për çdo vend që i bie në sy burrit. Ruaju që të mos i bie në sy ndo një gjë që nuk mund ti pëlqejë. Sepse pamja e jashtme pasqyron edhe zemrën e njeriut prandaj duhet të jesh shumë e kujdesshme në paraqitje. Shtëpinë mbaje gjithmonë të pastër dhe të ajrosur mundësisht dhe të parfumosur.
4- Duhet të kesh kujdes orën e ushqimit dhe të gjumit të burrit. Gjellën duhet t`ia përgatisësh ashtu siç e ka zakonin ai. Mbaroi punët në kohë në mënyrë që të flini në kohën e duhur kur e ka zakon burri. Sepse uria njeriun e bën të pa përmbajtshim dhe pagjumësia bëhet shkak për tu nevrikosur.
5- Ruaji mirë gjërat e shtëpisë. Ruajtja dhe kujdesia jote ndaj pasurisë së shtëpisë tregon fisnikërinë tënde. Mos i trego të mirat që bën. Nëse i tregon dhe mburresh në vend që të sjellin dobi të sjellin dëm.
6- Sillu mirë me të afërmit e burrit sepse duke u sjellë mirë ti me të afërmit e tij edhe ai do t sillet mirë me të afërmit e tu. Ai që do lulen duhet ta duroj edhe gjembin. Që ta dish në këtë botë bukuritë gjenden gjithmonë bashkë me vështirësitë. Ki kujdes mos bëj ndo një veprim ose mos fol ndonjë fjalë që i ulë autoritetin burrit tënd kur në shtëpi jeni me fëmijët ose me ndo një tjetër.
7- Mos ia trego askujt të fshehtat e burrit. Nëse i tregon të fshehtat të tjerëve zemërohet me ty. Kjo bëhet shkak në dobësimin e dashurisë.
8- Mos hezito në respektimin e tij dhe në kryerjen e kërkesave të tij. Mos u bëj kundërshtare duke i kthyer përgjigje me fjalë të kundërta. Nëse sillesh në këtë mënyrë bëhesh shkaktare për tu sjellë egër dhe në mënyrë armiqësore me ty. Kur burri të jetë i mërzitur edhe ti qëndro në atë mënyrë pra pajtoje mërzinë me të. Kur është i lumtur edhe ti sillu ashtu pajtoje lumturinë me të.
9- Sa më shumë ta respektosh burrin aq më shumë bëhesh shkak që të dojë ai ty. Sa më shumë të sillesh mirë me të aq më shumë i shtohet dashuria për ty.
10- Mos kërko nga burri ato gjëra që nuk ka mundësi ti marrë ose ato gjëra që e venë në pozitë të vështirë. Kjo gjë bëhet shkak edhe për ty edhe për atë që të humbisni. Sepse Pejgamberi a.s ka thënë: “ Ka për të ardhur një kohë që burri ka për ta gjetur shkatërrimin nga gruaja, fëmijët e prindërit e tij sepse kanë për ta qeshur ose tallur me varfërinë e tij dhe kanë për ti kërkuar gjëra që nuk do ti marrë dot. Për këtë arsye burri për të dalë nga kjo gjendje shkon në rrugë ku mund të humbi dhe besimin. Dhe kështu humbet.
11- Gruaja me sjellje të mira dhe me edukatë të mirë është begati nga xheneti për burrin. Ti bëhu begati prej xhenetit për burrin tënd mos u bëj shkak dhune. Këtë gjë mund ta bësh vetëm duke zgjedhur dëshirat dhe pëlqimin e tij në vend të dëshirave dhe të pëlqimeve tua. Nëse do nxjerrësh në plan të parë dëshirat e tua atëherë këto këshilla nuk mund ti zbatosh dhe nuk të bëjnë dobi.
Në çdo vend, shtet, punë apo shtëpi duhet të jetë një që flet nëse del nga çdo kokë një fjalë atëherë në atë vend nuk ka qetësi e harmoni. Në shtëpi All-llahu xh.sh ia ka dhënë të drejtën e fjalës burrit. All-llahu xh.sh në kur`an thotë: “Meshkujt kanë autoritet mbi gratë, meqë All-llahu u ka dhënë disa cilësi mbi ato dhe, meqë ata shpenzojnë për mbajtjen e tyre. Gra të mira janë ato të dëgjueshmet, që ruajnë fshehtësitë që ka urdhëruar All-llahu xh.sh. sa i përket grave që ju i druheni mosbindjes dhe sjelljes së keqe nga ana e tyre, këshillojini (e kjo nëse nuk bën dobi) mos i pranoni në krevat dhe (në fund) i rrihni ato (lehtas). Por nëse ato ju binden atëherë mos i ndëshkoni më. All-llahu me të vërtetë është i Lartësuar dhe i Madhëruar. (Nisa/34)
Për këtë arsye gruaja duhet ta shprehi mendimin por nuk duhet të ngulë këmbë në të sepse e drejta e fjalës së fundit është e burrit. Burri edhe nëse bën ndo një gjë gabim nëse është në pajtim me fenë All-llahu xh.sh e kthen atë veprim në të mirë. Nëse në shtëpi fillon ngatërresa jo jam unë i pari jo jam unë e para All-llahu xh.sh në atë shtëpi nuk jep harmoni. Sikur mashkulli që mundohet ta kënaq pronarin e tij me punë e sjellje ashtu dhe gruaja duhet ta kënaq burrin e vet me punë e me sjellje. Sepse nëse burri është i qetë dhe i kënaqur edhe gruaja jeton e qetë dhe e kënaqur. Nëse këto këshilla nuk pranohen dhe nuk veprohen nga një grua atëherë në atë shtëpi nuk ka harmoni e qetësi.

10.
HALLALLI DHE HARAMI

Një djalë i ri gjithmonë thonte në Qabe: O All-llah ndihmësi i të drejtave…O Ndihmësi i atyre që mbrohen nga haramet. O Zot të falenderoj dhe të lavdëroj Ty.Kjo gjë I tërhoqi vëmendjen njërit dhe e pyeti të riun. Përse bën gjithmonë të njëjtën lutje, nuk di lutje tjetër?Djali nisi ti tregojë: para 7-8 vitesh isha përsëri në Qabe dhe gjeta një qese plot me flori.Brenda në të kishte plot një mijë flori. Nga brenda një me thoshte: me këto flori bën këtë e këtë.Thash me vete jo, kjo qese nuk është e imja, kjo është e dikujt tjetër nëse e përdor është haram”.Në këtë kohë njëri po thonte: “A ka gjetur ndo njëri një qese?”E thirra atë dhe e pyeta: “ Si është ajo qesja? Brenda në të çfarë ka?Ma tregoi se si ishte qesja dhe tha që brenda në qese ka një mijë florinj. Unë iu thashë ja qesen e ke këtu.
Burri hapi qesen dhe më dha tridhjet florinj.Shkova në treg , aty pashë se po shisnin një shërbëtor të vogël ishte me fytyrë të pastër. Pastërtia e këtij fëmije më bëri përshtypje u shkova pranë.I pyeta sa doni për këtë shërbëtor? Më thanë tridhjetë florinj.Tridhjetë florinjtë që më dha burri ua dhashë atyre dhe mora fëmijën.Fëmija ishte një djalë shumë i sjellshëm dhe i mirë. U gëzova shumë që e mora.Djali më tregoi historinë e jetës së vet:Më tha unë jam djali i udhëheqësit të Fasit. Paska qenë e shkruar për tu bërë shërbetor.Pas disa muajsh dolëm bashkë me shërbëtorin tim në treg.Në treg pamë tre burra të pa njohur. Shëbëtori më tha këta janë njerëzit e babait.Taniata më gjetën mua do kërkojnë që të më shitësh tek ata. Ti je njeri i mirë mos prano të më shesësh nën tridhjetë mijë florinj.Ata erdhën pranë meje dhe më thanë a na e shet këtë shërbëtorin neve duam ta blejmë? U thash po.Thanë të japim gjashtëdhjetë mijë florinj. I thash nuk bën.Shkuan duke e shtuar deri ne njëzet mijë florinj. I thashë mos u lodhni kot nën tridhjetë mijë florinj sbëhet.Unë me ato tridhjetë mijë florinj hapa vend pune. Bëra tregti u bëra më ipasur.Një ditë më thanë shokët është një vajzë e mirë e një familjes shumë të mirë dhe të pasur.I ati i ka vdekur tani shpejt. A pranon që të martojmë me të?Unë pranova. Pa vonuar u lidh kurora dhe filloi të vinte paja me deve të mbushura plot.Mes të gjithash në pajë më vrau syrin një qese, pyeta gruan çfarë është kjo qese?Më tha brenda në të ka 970 florinj, babai këte qese e kishte humbur në Haxh.Tridhjet prej tyre ia ka dhënë të riut që e kishte gjetur qesen e të tjerat mi bëri mua dhuratë dhe më tha bijë këtë qese e vë në pajë.Thash me vete pra këto florinj që paskam gjetur në Qabe paskan qenë të miat. Nëse nuk do ia kisha dhënë të zotit do më kishin ardhur nga një rrugë haram mua.Ndërsa tani më erdhën nga një rrugë hallall.
E falenderova dhe e lavdërova shumë Atë që më ruajti mua nga haramet dhe më dha shumë të mira.
RRISKU I NJERIUT PER TE GJITHE JETEN E TIJ ESHTE CAKTUAR DHE VJEN NGA ALL-LLAHU XH.SH. POR MENYREN E MARRJES SE TIJ NGA HARAMI OSE NGA HALLALLI E ZGJIDHNI VETE JU.

11.
DREJTËSIA E ALL-LLAHUT

Nje dite Musai alejhis-selam e pa nje njeri shume te varfer. Ngaqe nuk ksihte rroba se cfare te vishte, ai ishte futur ne rere. Njeriu i varfer sapo e pa Musain alejhis-selam i tha: “Bej dua per mua, lutju All-llahut qe te me jape gjera te nevojshme per te jetuar ne kete bote, se po mbaroj nga skamja”.
Me duane e hazreti Musait, All-llahu i dha atij njeriu gjera per te cilat kishte nevoje. Pas disa ditesh Musai alejhis-selam pa se nje turme e madhe njerezish e kishin kapur ate njeri dhe i ishin mbledhur siper kokes.
Kur pyeti per arsyen, i thane:
– Ky njeri ka pire alkool, ka bere sherr dhe ka vrare nje njeri. Tani po e cojne per ta denuar.
Musai alejhis-selam u bind edhe njehere tjeter per drejtesine e All-llahut dhe tha:
“Ne qofte se All-llahu do t’i jepte rrisk njerezve me shume sesa kane nevoje, sa te keqija do te benin ne kete bote”
Krijuesi i kesaj bote, All-llahu teala i ka dhene cdo njeriu ate qe merriton. Ai qe nuk te ka bere ty te pasur, e din se cfare merriton ti, me mire se ti.
Po te ishte krijuar macja me krahe, do t’i kishte zhdukur fare, te gjithe zogjte.

12.
A ËSHTË MIRË TË DISH ÇDO GJË?

Në kohën e Musait a.s një njeri pyet Musanë a.s: O Musa unë dua ti kuptoj të gjitha gjuhët e kafshëve a mund ti lutesh All-llahut xh.sh për këtë gjë? Musaja a.s iu drejtua duke i thënë që nuk është mirë të dish çdo gjë. Për ty është më mirë të mos e kuptosh gjuhën e kafshëve sepse kjo mund të sjellë dëm në vend të dobisë. Me gjithë mundimin që bëri Musai a.s njeriu nuk e dëgjoi por nguli këmbë në dëshirën e tij. Pasi ngul këmbë njeriu Musaja a.s pranon. Një ditë Musaja a.s shkon të flasë me All-llahun xh.sh pasi flet në momentin e kthimit All-llahu xh.sh i thotë o Musa i thuaj robit Tim që ia kam pranuar lutjen. Kur kthehet Musaja i thotë njeriut që All-llahu xh. Ia ka pranuar lutjen. Tani e tutje do të arrish ti kuptosh të gjitha çfarë flasin kafshët.
Por duhet të kesh kujdes mos u kushto rëndësi të gjithave çfarë flasin ato. Njeriu pasi merr lajmin e shumë pritur hyn në vathin e bagëtive për tu dhënë ushqim në atë kohë dëgjon gomarin duke folur me kaun. Kau i thoshte gomarit: Gomar o vëlla puna jote sa punë e mirë është nuk lodhesh shumë, shiko mua dal çdo ditë në mëngjes herët e shkoj në fushë për të lëvruar tokën ndërsa ti pothuajse rri gjithë ditën pushim. Gomari i thotë kaut shiko vëlla i dashur të gjitha këto ndodhin nga marria jote. Nëse do të shpëtosh nga ky hall atëherë nesër në mëngjes bëj sikur je i sëmurë. Kur të sjellin ushqimin zotëria mos e ha dhe mos u ngre në këmbë që ta besojnë me të vërtetë se je i sëmurë. Nëse vepron kështu atëherë ai nuk do të fusë në punë për të lëruar tokën dhe kështu. Kaut i pëlqeu mendimi i gomarit dhe me të vërtetë bëri ashtu si i tha gomari nuk e hëngri barin deri në mëngjes. Gomari nuk u mbante nga gëzimi sepse kishte ngrënë dhe ushqimin e kaut. Pasi ndodhen gjithë këto gjëra i zoti i bagëtive del nga stalla duke qeshur sepse i kuptonte të gjitha çfarë flisnin. I zoti kur shkon në mëngjes e gjen kaun të shtrirë i bie disa herë për ta ngritur por kau nuk lëviz bën sikur të ishte i sëmurë. Pasi i bie disa herë kaut e shikon se nuk po ngrehet atëherë merr gomarin në vend të tij për të lëruar tokën. Gomari lodhet gjithë ditën duke punuar kur vjen në stallë i lodhur e i rraskapitur shikon kaun duke u përtypur me qetësi. Kau thoshte me vete sa lojë e bukur paska qenë kjo. Gomari e pa se ishte punë shumë e lodhshme dhe tha me vete më duhet ti bëj një lojë tjetër. Kur hyn në stallë i thotë kaut: Ka o vëlla sot kur më panë mua fshatarët duke lëvruar tokën pyetën zotërinë tonë i thanë ku e ke kaun. Atë e dëgjova duke u thënë se kau është shumë dembel prandaj do ta çoj tek kasapi për ta shitur sepse nuk më bën më punë. Pra vëlla i dashur dije mirë se nëse bën dhe nesër kështu do ta shikosh veten në thikë shumë shpejt. Me ti dëgjuar këto fjalë kau të nesërmen u ngrit në këmbë me një herë dhe u n[s për në arë që tu tregonte njerëzve se ai është punëtor e kështu gomari shpëtoi nga ky hall i madh. I zoti i bagëtive thotë me vete sa gjë e bukur është ta kuptosh gjuhën e kafshëve. Të nesërmen dëgjon gjelin duke i thënë qenit se nesër ka festë për ty. Qeni i thotë pse? Sepse do i ngordhi kau zotërisë kështu që t[ nesër do hash mish sa të duash. Zotëria sa dëgjon këtë gjë e merr kaun e çon në pazar dhe shet. Qeni i thotë gjelit pse më gënjeve e shikon ai e shiti kaun. Gjeli i thotë qenit mos u bëj merak se tani do i vdesë shërbëtori. Sa e dëgjon këtë i zoti i shtëpisë e merr me një herë shërbëtorin e shet dhe atë. Kur shikon qeni se përsëri u zhgënjye i thotë gjelit ku e ke gostinë e shikon ai e shiti dhe shërbëtorin. Gjeli i thotë qenit nëse të kam thënë që ka gosti do ketë pa tjetër, zotëria i shiti të dy por mos harro se nesër do vdesë vetë ai. Kështu që nesër do bëhet një gosti më e madhe se ajo që të kam thënë. Kur dëgjoi këto fjalë i zoti i shtëpisë u tmerrua dhe shkoi me një herë tek Muasi a.s e tregoi ngjarjen se çfarë i kishte ndodhur. Burri i thoshte Musait a.s a me të vërtetë do vdes nesër a nuk ka ndo një rrugë dalje? Musai a.s i thotë: a të thashë që të mos i kushtoje rëndësi çdo gjëje? Nëse nuk do ti kishe vënë rëndësi fjalëve të tyre do kishte ngordhur kau dhe do kishte mbaruar kjo punë. Por ti e shite kaun që ti ngordhte dikujt tjetër e jo ty. Gjithashtu dhe shërbëtorin e shite që ti vdiste dikujt tjetër e jo ty pra nëse mendon vetëm për vete All-llahu xh.sh kështu ta shpërblen. Pas kësaj bisede Musai a.s e la të lirë në caktimin e All-llahutxh.sh.

13.
PUNËTORI QË FALTE NAMAZ

Aliu ibn el-Me’mun el-Abbasi – i biri i kalifit – banonte ne nje pallat te larte. ne te kishte gjithcka qe deshironte. Nje dite duke shikuar nga dritarja e pallatit pa nje punetor qe punonte tere diten dhe ne mbarim te dites merrte abdes dhe falte dy reqat namaz. Kete e bente cdo dite, keshtu qe Aliu nje dite i doli para dhe e pyeti per gjendjen e tij. Punetori i tha:
– Une kam gruan, dy motra dhe nenen time qe kujdesem per ta. Tere diten punoj dhe agjeroj qe ne mbremje darken ta ha bashke me familjen time.
Aliu e pyeti: A te mungon ndonje gje? Tha: Jo, jetoj i lumtur dhe shume i kenaqur, falenderoj All-llahun, Zotin e boterave, per te mirat qe me dha.
Ne kete rast Aliu vendosi ta lere pallatin e kalifit, ku jetonte me te gjitha te mirat dhe doli te jetoje jashte, vetem e vetem qe te arrinte lumturine, qe s’e gjeti ne pallat.
Pas disa vitesh e gjeten te vdekur ne nje shtepi afer Horosanit, ku kishte punuar si zdrukthtar, por gjithnje i lumtur me punen e tij.
“Kurse ata qe e gjeten rrugen e drejte, Ai atyre ua shton edhe me udhezimin ne rrugen e drejte dhe u ofron mundesi te jene edhe me te matur” (Kur’an 47:17)
Kjo ngjarje na kujton tregimin e “shokeve te shpelles”, te cilet ishin ne pallatin mbreteror dhe aty gjeten vetem ngushtesi e shqetesim, sepse ne pallat sundonte mosbesimi. Keshtu vendosen te dalin dhe te jetojne ne shpelle. Kur’ani i pershkruan ne kete menyre:
“Derisa te jeni te izoluar prej tyre dhe prej asaj qe adhurojne ata, pos All-llahut, atehere strehohuni ne shpelle, e Zoti juaj iu dhuron nga meshira e Tij e gjere dhe iu lehteson ne ceshtjen tuaj, ate qe eshte ne dobine tuaj”
(Kur’an 18:16)
Pra, vendi i ngushte me dashuri dhe Iman, zgjerohet dhe bashkon shume njerez.

14.
PRANUAN ISLAMIN
(nga Abdul Kadir Gejlani)

I nderuari Sejjid Abdulkadir Gejlani eshte nje nga dijetaret dhe nga evlijate me te medhenj te Islamit. Edhe nga ana e nenes edhe nga ana e babait eshte nga fisi i Pejgamberit sal-lall-llahu alejhi ue sel-lem. Ka qene muxhtehid i Fikhut dhe hadithit.
Kur ishte i vogel i mori leje nenes te shkonte te studijonte dhe u nis me nje karvan per ne Bagdad.
Gjate rruges i prene udhen kusaret dhe filluan t’i vidhnin.
Nje nga ata shkoi tek Abdulkadir Gejlani dhe e pyeti nese kishte gje me vlere me vete.
– Po kam, 40 florinj te cilet jane te qepur nen kolltuk.
Kusari u largua. Pas tij shkoi edhe nje i dyte, i cili i beri te njejten pyetje dhe morri po ate pergjigje qe kishte marre shoku i tij.
Te cuditur nga kjo pergjigje, i cuan fjale komandantit te tyre. Ky e therriti dhe e pyeti vet dhe e morri po te njejten pergjigje. Pasi i nxorri florinjte nga aty ku ishin, e pyeti djalin:
– Perse tregove vendin e florinjeve?
Ai u pergjigj:
– Sepse i kam dhene fjalen nenes time qe nuk do te them kurre asnje genjeshter. Nuk e thyej dot fjalen e dhene.
Komandanti i kusareve, filloi te qante dhe tha: “Kam kaq vjet qe nuk po e mbaj fjalen qe i kam dhene All-llahut” dhe beri teube. Edhe shoket e tij, kusaret e tjere, te cilet ishin rreth 60 vete, ndoqen rrugen e komandantit te tyre dhe bene edhe ata teube. I kthyen pas te gjitha mallrat e plackitura.

15.
KURTHI I EBU XHEHLIT

Nje dite Ebu Xhehili i pergatiti nje kurth Pejgamberit alejhis-selam.
Hapi nje grope perpara shtepise se vet dhe e theriti Pejgamberin per vizite ne shtepine e tij. Kur Pejgamberi po shkonte drejte shtepise se Ebu Xhehilit, vjen Xhebraili alejhis-selam dhe i tregon per gropen.
Kur e morri vesh kete gje, Pejgamberi u kthye ne shtepine e tij. Ebu Xhehili kur e pa te kthehej mbrapsht, u nis t’i shkonte nga pas per t’a pyetur per arsyen, por e haroi gropen qe kishte hapur dhe ra ne gropen qe hapi vete. Per ta nxjerre qe aty i zgjaten nje litar, por nuk e arrinte dot litarin. Sa me shume qe ia zgjatnin litarin aq me teper thellohej gropa. Ne kete gjendje Ebu Xhehili gati sa nuk po cmendej brenda gropes se erret.
I dergon fjale Pejgamberit dhe i lutet qe ta nxjerre nga gropa. Kur vjen Pejgamberi prane gropes i thote:
– Po te nxorra nga gropa a do te besosh (behesh besimtar)?
– Po me nxorre nga gropa do te besoj.
Pejgamberi alejhis-selam i zgjati doren e tij dhe e nxorri qe aty.
Kur doli, Ebu Xhehili tha:
– “Nuk kam pare kurre magjistar kaq te fuqishem sa ti ne jeten time” Dhe NUK BESOI!

16.
SHËRIMI I SHPIRTIT

Një njeri shkon te Ibrahim ibn Ed-hemi, i cili ishte mjek i zemrave dhe i thotë: “Unë po e teproj me veten time, më trego si të shërohem. Ibrahimi i thotë: Nëse i përvetëson katër cilësi, nuk do të jesh mëkatar i madh. Njeriu, i cili kishte nevojë për këshilla tha: “Më këshillo cilat janë, o Ibrahim. I Thotë: “Nëse dëshiron për të mos e dëgjuar (respektuar) Allahun, atëherë mos ha prej furnizimeve të Tij”. Ai njeriu u habit dhe tha me hamendje: “Po çka po thua kështu o Ibrahim, po të gjitha furnizimet janë prej Allahut!? – “Pasi që është ashtu e ti po e di, atëherë nuk është e drejtë ta shijosh furnizimin e Tij e të mos e dëgjosh, pra të mëkatosh?!” – (Ai përgjigjet) Jo.
– O Ibrahim a më jep këshillën e dytë?
Ibrahimi i thotë: “Nëse nuk dëshiron ta dëgjosh Allahun, mos jeto në vendbanimin e Tij”. Ai njeriu u habit më shumë se herën e parë, e tha: Çka po thua kështu o Ibrahim?! Të gjitha vendbanimet janë të Allahut. Ai i thotë: “Pasi që është ashtu, e ti po e di, – a është e drejtë edhe të jetosh në vendbanimit e Tij edhe të mos e dëgjosh, pra mos të mos mëkatosh?!”. – Jo.
– O Ibrahim më jep këshillën e tretë:
Ibrahimi i thotë: Nëse dëshiron të bësh mëkat, shko në ndonjë vend ku nuk të sheh askush.
– Po si po thua kështu o Ibrahim?! Po Allahu i di të gjitha të fshehtat (e sheh të fshehtën e të hapurën), e dëgjon të ecurit e buburrecit në mes të shkretëtirës, në errësirën më të thellë të natës!
Ibrahimi i thotë: “Pasi që është ashtu, atëherë pse bën mëkat?” Ai thotë: “Nuk do të bëj”.
– O Ibrahim më jep këshillën e katërt:
Ibrahimi i thotë: “Kur të vijë meleku i vdekjes për të ta marrë shpirtin thuaj: “Më jep edhe më afat”.
Njeriu i thotë: “Po çka po thua kështu o Ibrahim, kurse Zoti i Lartmadhëruar ka thënë: “Dhe kur ti vjen (njeriut) çasti i vdekjes, nuk mund ta shtyjë fare, e as nuk mund ta shpejtojë farë”. Atëherë i thotë: “Pasi puna është ashtu, atëherë si shpreson për të shpëtuar?!”. Thotë: “Po”.
– Më jep këshillën e pestë, o Ibrahim .
Ibrahimi i thotë: “Kur të vijnë melekët e xhehenemit të quajtur Zebanije, për të të marrë dhe për të të dërguar në xhehenem, ti mos shko”. Deri sa njeriu dëgjoi këtë të fundit filloi të qajë dhe t’i thotë: “Mjaftë më o Ibrahim, unë kërkoj falje prej Allahut dhe pendohem te Ai, dhe do ta adhuroj deri ne vdekje”.

Disa pyetje elementare:

 Çka jemi ne?
o Ne jemi musliman elhamdulilah

 Prej kur jemi musliman?
o Musliman jemi prej Kalu bela.

 Kalu bela çka është?
o Pasiqë Zoti i krijoi shpirtat, na pyeti: A jam unë Zoti i juaj, ne i tham: PO (bela).

 Kush është Zoti ynë
o Zoti ynë është All-llahu xh.sh. (xhel-le shanuhu)

 Cila është feja e jonë?
o Feja jonë është Islami

 Cili është libri ynë?
o Libri ynë është Kur'ani a.sh. (adhimush-shan)

 Cila është kibla e jonë?
o Kibla jonë është Qabja

 Kush është baba i njerzimit?
o Hazreti Ademi

 Kush është nëna e njerëzimit?
o Hazreti Hava

 Çfar dhurijeti jemi? (Pasardhës)
o Dhurijeti Adem

 Çfar mileti jemi? (Në këtë kohë u formuan popujt)
o Mileti Ibrahim a.s.

 Çfar ymeti jemi?
o Ymeti Muhammed alejhi selam

 Kush është pejgamberi ynë?
o Hz.Muhammed Mustafa salallahu alejhi ve selem.

 Ku dhe në cilin vit lindi pejgamberi?
o Në Meke Mukerreme në vitin 570

 Ku ndëroi jetë pejgamberi?
o Në Medine Munevere në vitin 633

 Si quhej babai i Tij?
o Abdullah

 Si quhej nëna e Tij?
o Emine

 Si quhej nëna e qumshtit e Profetit?
o Hz. Halime

 Si quhej gjyshi i Tij?
o Abdulmutalib

 Çfar medh’hebi jemi
o Medh’hebi Hanefi

 Kush është imami ynë
o Imamu Adham Ebu Hanife – Numan ibn Thabit


Feja jonë islame ka 33 kushte bazë e ato janë:
6 të imanit (besimit),
5 të islamit,
4 të abdesit,
3 të guslit,
3 të tejemmumit, dhe
12 të namazit.

6 kushtet e imanit (besimit):

1. Amentu bilahi - Besimi në All-llahun Një
2. Ve Melaiketihi - Besimi në engjujt e All-llahut
3. Ve Kutubihi - Besimi në librat e All-llahut
4. Ve Rusulihi - Besimi në pejgamberët e All-llahut
5. Vel-l jewmil ahiri - Besimi në ringjalljen pas vdekjes
6. Ve bil kaderi hajrihi ve sherrihi minallahi teala, hakun Esh’hedu en la il-lahe il-lallah, ve esh’hedu enne Muhammeden abduhu ve resuluhu
- Besimi në kadan dhe kaderin (vendimin dhe caktimin) e All-llahut.

5 kushtet e islamit:

1. Shqiptimi i shehadetit
2. Falja e namazit
3. Agjërimi i Ramazanit
4. Dhënia e zekatit
5. Shkuarja në haxh.

4 kushtet e abdesit:

1. Larja e fytyrës
2. Larja e krahëve deri mbi bërryl
3. Fërkimi i kokës (mes'h)
4. Larja e këmbëve deri mbi nyje.

3 kushtet e guslit:

1. Shpëlarja e gojës deri në gargara
2. Shpëlarja e hundës duke e kreh ujin në thellsin e saj
3. Larja e tërë trupit deri në çdo pjesë të saj

3 kushtet e tejemmumit:

1. Vendosja (bërja e nijetit)
2. Lëshimi i shuplakave në dhe të pastër dhe fërkimi i fytyrës
3. Përsëri lëshimi i duarve në dhe të pastër dhe me dorën e majtë e fërkojmë krahun e djathtë, kurse me të djathtën krahun e majtë (1 herë).

12 kushtet e namazit:

6 para namazit:

1. Marrja e abdestit
2. Të jetë i pastër trupi, rrobat dhe vendi ku do të falemi
3. Të mbulohet aureti (për meshkujt prej kërthize e deri nën gjunjë, ndërsa për femrat tërë trupi përveç fytyrës dhe duarve)
4. Drejtimi kah Kibla
5. Namazi të kryhet në kohën e caktuar
6. Vendosja për faljen e namazit.

6 pasi të hymë në namaz:

1. Tekbiri fillestar - Tekbirul iftitah
2. Qëndrimi në këmbë - Kijjam
3. Leximi i Kur'anit - Kira’et
4. Përkulja në ruku - Ruku
5. Lëshimi në sexhde - Sexhde (suxhud)
6. Qëndrimi ulur në fund të namazit. - Kadehi ahire

5 namazet e ditës dhe rekatet e tyre:

1. Sabahut ka 4 rekate: 2 sunnet dhe 2 farz
2. Dreka ka 10 rekate: 4 sunnet, 4 farz dhe 2 sunnet të fundit
3. Ikindija ka 8 rekate: 4 sunnet dhe 4 farz
4. Akshami ka 5 rekate: 3 farz dhe 2 sunnet
5. Jacia ka 13 rekate: 4 sunnet, 4 farz, 2 sunnet të fundit dhe 3 vaxhib vitr.


4 melekët e mëdhenj:

- Xhibrili - sjell shpalljet
- Mikaili - sjell rizkun
- Azraili - merr shpirtërat
- Israfili - i frynë "surit" Ditën e Kijametit dhe të Ringjalljes


4 librat e mëdhenj dhe 100 fletushka:

- Tevrati: i zbriti Musait a.s.
- Zeburi: i zbriti Davudit a.s.
- Inxhili: i zbriti Isait a.s.
- Kur'ani: i zbriti Muhammedit a.s.

100 fletushka (suhufe): Hz. Ademi 10, Hz. Shiti a.s. 50, Hz. Ibrahimi a.s. 10, Hz. Idrisi as. 30;