Dikur... ... ...

Dikur...

Dikur ishim prane njeri tjetrit.

Dikur te doja aq shume aq sa edhe nga vetja ime kisha hequr dore ... !!!

Dikur nuk e kisha menduar se do te te doja kaq shume o shqpirti im.

Dikur jeta ishte me primitive por akoma me e embel se sa sot.

Dikur nuk doja te qendroja as edhe nje cast larg teje, e ndersa sot nuk dua te te qendroj as edhe nje cast prane.

Dikur ishte ajo lumturi mes nesh.Dikur!

Dikur ishe bota per mua.

Dikur ose do jem ose zdo jem bashk!

dikur do të vij dikush këtej pari dhe do të zbuloj gjurmët tona të lëna në gjethet e vyshkura dhe lëvozhgat e drunjëve të vjetër. do të vij dikush këndej dhe do të shfletoj ditarin tim, paluar përmes fletëve të jetës dhe episodet e trishtimeve të mëdha.

Dikur isha 10 vjece:P

dikur mendoja se njeriu nuk mund të lodhet as nuk mund të mbush vite, as nuk mund të kërkojë ndihmë as nuk do të kërkojë shpëtim as nuk do të ndërtojë kulla iluzionesh, as nuk do të trazohet aq shumë për jetën, dikur dhe shumë herët dikur isha i gëzuar dhe shumë i ngazëllyer, dikur... shumë dikur nuk besoja se gjurmët e mia do të mbesin në pasqyrën e jetës sime...

Dikur endrrat me dukeshin realitet, ndersa sot, realiteti me duket enderr.

dikur harroja se erdhi mëngjesi dhe ora trokiste për të dalë nga kthetrat e dashurisë.. dikur më mundonte nata që duhej bërë gjumë dhe dita më dukej se ishte shumë më dinamike, dhe se drita e diellit ishte përplot dashuri që natën zbrazej nën dritën e hënës...

dikur kërkoja shumë kërkoja dhe kërkoja edhe vite të vinin edhe ditë të mbushen edhe netë të shterren ...dikur shumë dikur kërkoja të pamundshmën dhe nuk besoja se ka gjëra që nuk kërkohen por mund të vijnë pa trokitur në derën e jetës sime...dikur kërkoja të fusja botën në shtëpinë e vogël të dëshirave të mëdha...dikur më dukej se bota sillej rreth këmbëve të mia dhe unë shetisja me gjithë njerëzitë dhe me gjithë dashuritë e tyre...dikur sikur dikur isha aktor amator dhe luaja çdo rol pa frikë se do të pësojë kritika të mëvonshme...dikur e besoja se Hollywood është në çdo vend ku ka shkrepje blicash, dhe besoja se ata jetojnë larg nesh...dikur filmi dukej një fantazi e pandalshme...dikur shumë herët dikur dëgjoja muzikë fantastike nga DEEP PURPLE dhe LED ZEPPELI; e dikur edhe të JIMMY HENDRIX e pastaj të ELVIS PRISLEYT, ah dikur ngopesha me hot-doga dhe sendviç të një qyteti të madh...ah shumë dikur mbaj mend merrnim literaturë të shumtë duke u gëzuar me poezitë e Lorkës dhe Jeseninit, ah shumë herët lexoja JAKOV XOXE dhe Fatos Arapi e Dritëro Agolli, e Ismail Kadare...ahhhh shumë larg dikur në bebëzat e mia flinte një dashuri e madhe për jetën e pasosur...ah sa qenkam zgjuar as shumë paskam fjetur...vaj medet ku mbeti koha ku u shkreh dashuria.. vallë mbase krejt mbeti diku larg dhe a mund të rrëshqasë koha dhe të kthehet jeta...

Dikur, ... here pas here harroja te merrja edhe fryme kur ndjeja frymemarrjen tende ne kraharorin tim.

dikur kisha dëshirë të isha më i pjekur dhe më arsyeshëm por ndodhi që të mbetem i njëjti dhe kërkoja vazhdimisht të më linin rehat këto përpjekje perosnale. nuk mundesha vetëm dikur kërkoja miq dhe kërkoja ndihmë, vaj medet nëse ndodhesh në udhëkryqe të jetës, askush nuk ta zgjatë dorën as nuk të njeh as nuk do të meret me ty. është kataklizma e vetë jetës. personalisht dikur më dukej vehtja e tepërtë dhe koha shumë e gjatë për tu rikoperuar, por mos qofsha në atë lëkurë përsëri.

Dikur e nje kohe na jetonte nje Zane mali aq shume e bukur, sa qe...

dikur në p të njejtin vedn jetoja me një shpirt të ri dhe lufatrak, duke shpalosur tërë vrullin rinor me përballje të fuqishme duke shpartalluar edhe sfidat më të forta...ndërsa më vonë zuri vend lodhja dhe krijimi raporteve më të arsyeshme me jetën time, duke derdhur më pak energji për shfrenime,kurse avantuara rinore ishin një bagazh shumë rëndë që do duhej rikuperuar...ehhhh sa rëdnë ishtë të përmirësoheshin gabimet e bëra peronale e lere më ato të të tjerëve...mjaftonin brengat e mia të derdhej kupa e të puthnin çupa, gjersa u mbush kupa dhe jeta i tregoi dhëmbët e vet duke ma trazuar tërë jetën...bagazhi ishte aq i rëndë, sa edhe sot e hetoj se një ditë do të kërrusem për të bartë mbi vete tërë ato shpenzimet e kota të jetës sime...

Dikur me rrihte zysha se nuk beja detyrat.

dikur kisha dëshirë të isha princ me kalë të bardh
ë dhe një priceshë nga larg vinte duke u përvjedhur nëpër mal... e shikoja me djallëzi dhe shtojzovallet këndonin hymne të lumturisë...a u këndella kaq mote... dhe a u zgjova nga idila e lumturisë ...çfarë mbeti i shkunda puplat e mbledhuar nga çerdhet e hapura të foleve të dashurisë dhe shkrova një tatuazh të atëhershëm në një lis të moçëm, a të kthehet ndokush ndonjëherë në këtë vend...??? pres dhe dëgjoj me veshin e ahpur mos duket diku ofelia ime apo euridika e dashur...jam duke pritur por tani jam pa kalë dhe pa kurorë princi...medet kush do tvij këndej pari, dikur kishte shumë dahsnorë në mes të gjetheve, tani janë në mesin e kafiterive dhe shtëpive të natës...ende pres, edhe pse mali ëshët prerë dhe gjethet mungojnë...dikush do të vijë këndej pari, dhe ndoshat do të më njeh nga ajo kohë e imja...!!!!!

Dikur, nuk doja kurrsesi nata te merrte fund, ndersa tashme nuk me pritet ardhja e mengjezit.

dikur mendoja se do të mbetem shumë kohë i tillë, dhe i pandryshuar, por nuk e dija se edhe të tjerët mund të ndikojnë në rishqyrtimin e mendimeve dhe botëkuptimeve...

Dikur enderroja se si te ta fitoja zemren tende, ndersa tani mendoj se si mos ta humbas.

Dikur nuk e kisha haberin fare nga kjo jete.

Dikur isha atje pa ty, ndersa sot jam ketu me ty.