Poezi nga Rudina Madani...

TANI

Qaj shpirt...
pa drojën se s’duhet
pa drojën se të sheh njeri
jetoje të qarët si një proçes çlirimi
të ngjashëm me të bërit dashuri.
Sepse të qash
në vetvete do të thotë të kesh parë
të kesh parë thellë
e thellë të kesh kuptuar
në grafik të intimës eshtë ajo ngritja e saktë
që ndjek rrëzimin tënd të deklaruar..
Duket
proçes i shkapërdredhur
i artifictë
i bërë enkas për të pafortët,
për ata
që gjetën pak kërkimeve të shumta
për ata...
që gjysmë bosh e panë gotën.
Mirëpo të qash
do të thotë të kesh kuptuar
koklavitjen e nyjës
vendin ku...
shkakun,
pasojën..
do të thotë të çbirosh përtej mjegullës e murit
e vetes t’ia prekësh me duar nevojën,
që të shtyu të klikosh ne taste të paduhura
në taste që nxiruan të qartën në ty
tani
pa shiun e nje qarjeje të vërtetë
e ke te vështirë të marrësh botën në sy.
Ndaj tundu o shpirt bukur e dënesshëm
intensivisht e deri në shfrim
të qarët s’ështe turp
është firma jote prej njeriu
të qarët
....është fillim.

ZHVISHEM

Zhvishem,
nga gjithshka qe e zgjodha
e që e vesha me dëshirë
nga gjithshka që ma imponuan
a që ma veshen me zor
kam nevoje të njihem me relievet e mia
ti nuhas,
ti shijoj,
ti prek me dorë...
zhvishem...
e i shkel me këmbë lëkurët e vjetra
që më prezantuan
siç mu desh e siç më deshët
në këtë lakuriqësi ndjehem e shpaguar
prej gishtit të këmbës
tek veshët.
Dhe shoh
se në këtë hartë të pashfaqur brendësore
paska shumë të heqësh,
paska shumë të shtosh
aty
ku janë tepricat
bëhet fjale për dhënie,
siç bëhet fjalë për marrje
aty
ku ndjehem bosh...

ULET

Eja
mos u tremb
do fluturojmë krejt ulët
rrafshnajave ku dëbora
si qumësht i paskremuar shtrohet
profileve qytezore të njëjta ku vjen era dimër,
ku historive të thjeshta ju anashkalohet...

Do fluturojmë ulët,
rrafsh me gjërat e njohura e me konturet e pasforcuara
se të dyshimta më janë dukur gjithnjë
hapësirat e spërkatura me hënë,
ulët,
krejt ulët duhet fluturuar
që të gjejmë një vend kur forcat të na lënë.
Besomë,
është më mirë ulët,
ulët e kujdesshëm
këtij dimri që ditë të bardha shkund
mbi oxhaqet ku djegja e shpirtrave tymoset
tymoset e humb.
Mbi rrugët ku fryjnë erëra të thata
rrafshnaltave që mbulohen me dëborë të paskremuar
krejt ulët do fluturoj me ty, besomë
ulët e shtruar...
Dhe lartësitë
falë iu qofshin guximtarëve
me të dyja duart iua jap
nuk më duhen më, s’më hyjnë më në punë ...
kam zgjedhur të fluturoj ulët e rrafshazi
ashtu siç bëjnë shumë...
Pa thyerje rekordesh
synime të synuara ,
përhumbje,
pa ikje-ardhje rrëzimesh në pikiatë..
sepse shpirt me ty
nuk pretendoj arritjen
pretendoj
veç një vazhdim të gjatë..

NDRYSHE

Unë propozohem si mundem
dhe e frikësuar nga mospranimet tërhiqem...
por e tunduar nga bashkimi dhe rigjetja
afrohem sërish..
Kësaj here
kam hedhur në lojë të sotmen
mbi tryezën e përgjakur të tjetërsimit,
të cilën
duar të shkathëta ,
që menaxhojnë instrumenta të brishtë të preçizionit...
ma operojnë...
ma transformojnë...
ma riformojnë...
nën planimetrinë e një mentaliteti te ri
që të mos kënaqem më, me “pak më shumë se asgjë”,
që të mos i shoh më gjërat “bardhë e zi”,
Por mos...
më sfilit kaq shumë përshtatja në emër të koherencës
sa siguritë mi lodh, mi ndrydh,
mi shthur...
sepse unë që adhurova dikur lulet e pjeshkës
kthehem
të adhuroj një gur..
Unë,
që u kënaqa me pak më shumë se asgjë...
dje kur bota ishte ende bardhë e zi,
sforcohem ti jap dum udhëkryqit të fundit
sipas steriotipit të një personazhi të ri
Por ah...
më sfilit kaq shumë tjetërsimi...
ai që më sjell rrotull e s’më lëshon në vend
sepse ende në thellësi adhuroj lulet e pjeshkës,
dhe historitë popullore
me “hapy end”.

DEA DHE MACJA


-Dea e vogel peshperin:
Te gjithe e duam
macen ton,
si pjesetare te shtepise.

-Eshte e bukur
me topa kafe dhe te zinj,
e but ,e ngrohte si pellush.
nga gezimi bishtin ngre.

-Hidhet neper shtepi,
ne shtrat ne kolltuk,
hidhet e perdridhet
me gezim te papare.

-Kotelja ne gjum
gerhet ndonjeher ,
syte si shkendija ,
bukur mjaullin.

-Dea bukuroshe
nga deshira mendon :
Kotelja ime
eshte motra jone?

- Dea e vogel
e mbledhur ne shtrat,
macja vetem nuk e le
i lepin doren me gjuhen e saj.

-I jap qumesht me biberon
te rritet sa me shpejt,
te luaj me top,
t'ja hedh dhe ta prese.

-Mami :une nuk dua
moter, as vlla tjeter,
kam kotelen bukuroshe,
me pellush qe i shkelqen.