Koktej me Poezi nga Poetet me te shquar Shqiptar...

Ervin Hatibi - NETE SHKURTI

Të shtëna
Nata shpohet e pikon
U mbush qyteti me ujë prej macesh
Të shtëna, të shtëna
Rrëzohet gjumi përmbi nënat
Rrjedh nëpër udhë qumështi i gjirit
Valiumi
Frika qytetare, meshë e mekur nën bankat e drunjta
Të shtëna të shtëna
Zhurmojnë nëpër qepalla këpucët e rënda
Me këmbë të mitura ushtarësh brenda

Albert Vataj - Ti dhe poezia...

Kur duhmën nëpër heshtje
Katikule egrash të frymës
Qiriu i ndezur në brinjë
Numëron mekjet
Me regëtimen e kataraktit të vajeve

Ditën që gogësima e ngopjes
Ma kris kafkën
Një Penelopë e nervit tim
Endte thinjën e amshimit të Itakës

Urata liliputësh
Lëshohen në orbitën e zërit tim
Në gjeometrinë e metaforave të ecjes
Spazmi i dhimbjes
Nenshkrun paktin e apogjesë sime

Ti dhe poezia
Gjinj ku pi amshimin.

Ibrahim Kodra - O Nene...

Nuk i ndiej më ledhatimet e tua të ëmbla
ashtu si era e prillit që përkëdhel lulet,
o nënë.
Ku je fshehur?
Nuk e shoh më buzëqeshjen tënde,
sytë e tu, sytë e tu gjithë vëmendje,
që asnjëherë nuk lodheshin
së ndjekuri ecjen time të pasigurt.
Ishe gjithçka për mua.
Fytyra jote: më e bukura
mes muzave.
Dhe flokët e tu
të gjatë e të zinj
mbulonin faqet e gëzueshme,
kur gjoksi ngjallte ngrohtësinë
nëpër venat fëminore.
Tani ku je fshehur?
E freskët në kujtesën time,
rikthehu, o nënë,
të përkëdhelësh fytyrën time të lodhur.

Julia Gjika - Malli yt

Ti ishe nëna më e bukur.
Clodheshe duke dëgjuar muzikë.
Pranë radios, vije veshin.
Ashtu në këmbë,
vetëm pesë minuta.
Ne femijët s’të jepnim kohë.
Unë të pyesja:
C’thonë ato fjalë , c’thotë ajo këngë
Të lutem perkthema mam.
Ti më ledhatoje duke thënë:
S’është për ty, je e vogël..
Tani që ti nuk je
të kuptoj nëna ime
Ti s’dëgjoje vec muzikën,
por gjuhën e nënës që të lindi.
Malli yt nga sytë e tu
në zemren time hyri,
për të mos harruar nga vije.

Vasil Tabaku - VENDLINDJA

Mbi krahët e zogjve
Ikën ëndrrat e para
…një tufë shumëngjyrëshe
Me cicërima

Atje
Mbi folezat e një lisi
Kam këngët e mia fëminore
Fletët
Gjithë vijëza lapsi
Dhe emrin
Që tashmë e kam harruar
Të një vajze..

Atje
Mbi pasqyrat e lëvizshme
Të krojeve
Është fytyra e bukur
E nënës sime
Ashtu, me dy gërsheta
Një vjollcë buzëqeshjeje
Dhe dy pika diell
Mes qerpikëve

Mbi krahët e zogjve
Kthen malli im
Mall shtegtar
Nga një lis
Tek një çerdhe
Nga një prag
Tek një rrugë
Nga një emër
Tek një gjeneratë e tërë...
.

Jorgo S. Telo - UJËVARA E FIKSIMEVE TË MOSHËS

Përherë më shkarrëzehet përsysh
një ujëvarë flokësh,
ujëvarë ndjenjash
e fjalësh.
Zbret ajo e papërmbajtur
si një adoleshente
prej shkallësh.
Herë ledhatare e ëmbëlshore
Herë e ngrysur dhe lënguese
Herë me ftohtësi bore…
Përmban ujëvara brenda rrymës
tërësinë e viteve të mia,
të papërfshira
nga ylberësia
Më së shpeshti sillet e pamotivuar
turret vrulltas
mbi vetullat
e qerpikët e mi
të moshuar.
Përmban ajo në vetvete
tërë torbën e plotuar me fiksime:
Mallin për vendlindje
Pasionin për dije,
Xhelozinë për rininë
e tejshkuar
përzier me dhimbjet
dhe cdo etje,
ku është endur dhe endet
Hyjnesha e mendimit dhe ndjenjave:
DASHURIA.

Agim Spahiu - DHIMBJET E ZEMRES SE LARGET

E dashura ime i harroi fjalet
si te mos ishin kurre...
U dashurua me heshtjen.

Nje molle e kuqe-gjak si faqja jote
midis shpatullave me ra,-
asnje plumb s'ka me m'dhimbte me shume
ne vdeksha pa te pare...

Sa here mollet te piqen si kesaj dite
hidhi kokrrat udhes nga shkova,
dhe une do te ndiej dhimbje ku shitove,
e miro.

Ne u martofsh, molle mos paste kund ne bote!...

Ti me lot do t'i qash se here t'i shikosh,
une dhimbje do ndiej sa here ti prek, pse ta fsheh

Dhe ne diell te dyte s'te harroj, e miro!

Dritero Agolli - Nje mendim vetetimthi

I humba te gjitha, po lypes s'u ktheva,
S'ia zgjata doren askujt dhe veten e mbajta.
C'u bene vajzat me te bukura Drita, Maria dhe Eva?
Atyre doren me gaz mund t'ua mbaja.
Po te gjitha ato u plaken si une
Dhe bukurine e dikurshme s'e kane,
Megjithate drejt tyre synoj nganjehere me shume
Sesa drejt guhakerve me qyrk e fame.
I humba te gjitha, me mbeten vetem kujtimet dhe kockat,
Me mbeti lekura dhe bebja e syrit tok me shkendijat.
Tani perballe shtepise sime kendojne bretkosat,
Gezohem se jane te gjitha te mijat

Suzana Kuqi - Kur do të vish...

Kur do të vish ti
tek unë
më thuaj
sa kohë duhet
të pres
mos vallë
ëngjëjt xhelozë
janë bërë
për atë që
për ty, unë ndjej...
tek shoh detin
pasqyrë të hënës
së plotë
diçka më thotë
se ashtu më është
shpirti,
kur mendimi për ty
e ndriçon...
... pafundësisht...
ngadalë
pa kushte
pa çmim
...përjetësisht....

Suzana Zisi - Për ty

I tera lotët.
S’i kreh më flokët,
pa ty, bota, duket e mjerë...
Për të të parë edhe një herë,
zogun e fundit,
të shpresës, e ther...!

Ismali Kadare - Ti dhe Hena

Kesaj nate me hene te vjeshtes
Dola fushes te bredh kuturu.
Rete shtohen me vrap pa reshtur,
Hena duket aty-ketu.

Porsi vete mendimet e mia
Po me shtyhen nder mend me shpesh
dhe pas tyre gjithnje gjendesh ti
si kjo hene qe duket mes resh.

Hena shpejt do te zhduket dhe netet
do te mbeten pa te, kurse ti
ne enderrimet e mia pa jete
perendim s'do te kesh kurrsesi.

Drita Como - Vetmia...

Vetmia eshte zilja e telefonit
Dhe nje ze i huaj qe kerkon dike tjeter
Vetmia eshet e diela e zbrazet
Me biseda boshe dhe pa diell

Vetmia eshte te shikosh pas xhamit
Njerez qe nxitojne ne mbremje
Merzia e gjate para gjumit
Dhe vapa ne netet pa hene

Vetmia eshte te duash shume
Dhe te mos kesh cfare te duash
Te mos kesh kujt t'i falesh dy lule
Dy fjale te mira te mos kesh kujt tia thuash

Te jesh kudo i tepert, i huaj
Mik i paftuar ne bote , hije
Pa nje kujtim qe te beje te vuash
Pa nje shprese per ate qe do vije

Po ankthi i diteve te mia pa ty
Ankthi im i perhershem
Per te gjitha ato qe i di dhe s'i di
-Kjo eshte dicka tjeter

Minutat qe ikin ngadale-ngadale
renduar nga ajo qe quhet pritje
Renduar nga ai qe quhet mall
Dhe qe nuk llogaritet...

Zhuliana Jorganxhi - Eterit...

Etërit na ikën…
Në ditëvite të ndryshme.
Me vdekje të thjeshta,
si jeta e tyre.

Na ikën…
Cdo ditë e më shumë
ua numërojmë të mirat…
Ku ishim më parë
ne bijtë, ne bijat?!

Tani, që s’i kemi,
ah, dhe një çast t’i kthenim!
Të bëjmë ca rrugë
andej nga Liqeni,
t’iu japim një kafe,
që s’ua dhamë te “Rinia”
dhe tutje më shumë
t’iu bëjë pleqeria…
Rradhëve mos t’i lodhim
në asnjë lloj dyqani,
Mbrëmja mos heshtojë
me sy tek ekrani.
Të nisim udhë bisedash
për botën anembanë,
një gotë, çdo mbrëmje
ta pimë me etërit tanë…

Cfarë s’japim,
t’iu jepnim,
ato, që dot s’ua dhamë!
Të urtëve,
të pafjalëve,
të mirëve,
etërve tanë!

Bardhyl Londo - Tetor Tiranas

Na jane mbaruar fjalet.
Buzeqeshja ka mbetur ne mes te udhes.
C’te bejme?
te shkojme a te mos shkojme per nje kafe
ne pallat te Kultures?
Tavoline e zakonshme
tej dritares qyteti vishet ne muzg.
nje gote uje per te dy,
kafja jote mbetur pergjysme,
imja pire me fund.
pergjysme, pergjysme, pergjysme,
fjala,
buzeqeshja,
ledhatimi,
si dy shina paralele perjetesisht te privuara nga ndarja,
perjetesisht nga takimi.
Sa here t’i puthja syte e bukur,
papritur binte briri i kushtrimit.
Kohe e ashper :
Ne qe ishim aq te etur per njeri-tjetrin
te ndare na duhej te vdisnim

Faik Konica - Flamuri

Skenderbeu kur jetonte
Shqipëria lulëzonte.

Ishe e fortë, ish e zonjë
Kish në flamur një shqiponjë

Një shiponjë me dy krerë
Ai lirisht hapej në erë.

Kur armiku na vërvitej
Flamuri i kombit ngrihej

Gjëmonin një mij trumbeta
Suleshin treqind mij veta.

Derdhjin gjakun si të marrë
Që të mbaheshin Shqipëtarë.

Derdhjin gjakun pa peshuar
Për flamunrin e bekuar.

Po trimat shkuan përjetë,
Shqipëria mbet e shkretë

Trimat shkuan edhe vanë
Kordhët po ndryshken mënjanë.

Kordhët ndryshkën e në baltë
Na ra flamuri i naltë!

Na ra flamuri i naltë
Mbeti e u kalb në baltë!

Sot kan dalë ca zuzarë
Që ulërtinë shqipëtarë,

Po këtë emër e lanë
U bashkuan me aganë

E punojnë nat’ e ditë
Që të mebtemi pa dritë,

O zuzar, o tradhëtorë
Ne na bëjtit shërbëtorë,

Na e vuatlitë lirinë
E na shkeltë Shqipërinë.

Rrëmbyet e po rrëmbeni
Gjith se ç’patmë e se ç’kemi!

Po mjaft! Koha ësht afër,
Kur të ndizet luft’e ashpër,

Lufta tri her’e bekuar
Që na ka pët të shpëtuar,

Jo luftë kundrë Turqisë,
Jo kundrë mbretit Shqipërisë,

Po luftë për ca zuzarë
Që u lindnë shqipëtarë

E, armiq të Shqipërisë,
I fryjnë dritës së lirisë,

S’na lënë dhe ne të tjerët,
T’dalim nga gjum’i errët,

Po ç’dëgjojnë ven’ e thonë,
E ç’shohin e tradhëtojnë

Eshtë turp prej kësi krimbash
Të mundohet një komb trimash!

Ngrehuni, o shqipëtarë,
T’i shtypim këta zuzarë!

Dritero Agolli - Kur një mëngjes...

Do te jete mengjes e une do te vi patjeter.
Mbi xhaketen time do te kene rene petale
Nga lulet e kumbulles se vjeter,
Nga lulet e thanes se tharet.

Ahere ti s'do te jesh zgjuar akoma.
Une do te them emrin tend ne xhame
Dhe do te vershellej te dashuren kengen tone:
"Ti cele heret, moj bajame!"

Do vershellej ngadale-ngadale
E s'do prish gjumin tend te bukur.
Do bien mbi mua petale
E do ulet ne sup nje flutur...

E, kur syte te hapesh, do te shohesh
Romantikun e perjetshem ne xhame
Dhe kengen e dashur do njohe.

ASDRENI - DASHURO!

Shëko lisi si me flet
Fjale t'embla si me ushton,
Deget unj e me therret
Dashuro, se koha shkon!

Maj' e plepit gjithënje,
Kur tunt kryet me qorton,
Perpjek flete me çon ze
Djale ç'pret e s'dashuron!

Er' e malit me nje ushtim
Dhe mburimi qe kullon,
Gjithe me thone plot gezim:
Dashuro, se koha shkon!

Kopeshtit vasha qe po pret
Si zog pylli qe kendon,
Buzeqeshur me therret,
Djale ç'pret e s'dashuron!

Mua zemera gjith me rreh
Brenda gjaku me valon
Ma ndes mallin me ve re
Dashuro, se koha shkon!

Çdo gje rrotull me pyet
Djale ç'pret e s'dashuron
Ditet shkojn, jeta shket
Dashuro, se koha shkon!

është vërtet kënaqësi dhe nostalgji të takohesh me vargjet e këtyre poetëve shumë të mëdhenj. Këta të bëjnë të ndjehsh shumë krenar dhe i lumtur edhe shpirtërisht.këta janë ikona të poezisë dhe letërsisë sonë poetike

Janë këto vërtetë kristale dhe petale të hijshme të gjuhës sonë. Jam shumë i ngazëllyer nga këto përmbledhje të bukura..Shumë margitarë i kemi të varura në zemrën tonë dhe shpirti na gumëzhin dhe në drithëron kur mednojmë dhe lëvizim lirshëm. Atdheu ynë është shqipja e bukur.

jam shumë i ngazëllyer edua shqipn time dhe atdheun tim

kaqe bukur është kjo dashuria e thënë në gjuhën shqipe

shumë lirikë të stërholluar dhe embrionesh të xhveshura të dashurisë së përditshme