Poezi nga poeti lirik, Xheladin Hamza.

DITË E ZYMTË

Dielli i zbehtë
shpalos ditën e tkurrur

Shpresa humbet në kujtimet
e iluzioneve të pavdekshme

Mes gishtrinjëve
shpalosi qiellin palë palë

Qetësia që këndon
lexon në ballin tim
këngët e plagëve

Në rrudhat e fytyrës
mbeti e shënuar ditë e zymtë
dhjetë shkurti dymijë e shtatë
e larë me gjakun e njomë

Mbi trungun tonë
djajtë edhe një herë
hodhën vallen e çmendurisë

ANI KOSOVË ANI...

Kosovë,
Dhembja ime
Gjaku im i fërguar
Nëntëqind e nëntëdhjetë e nëntë herë
Mbi zall të flaktë
Të kësaj bote të brishtë

Kosovë,
Dhembja ime
Xhani im i pasosur
Për Ty dhe dëshmorët
E ata janë bijtë tanë
Çdo pëllëmbë të kësaj toke të bekuar
Që e lagën me gjakun e njom
Në heshtje lutem çdo natë

Kosovë,
Dhembja ime
E zhveshur dhe e rrënuar
Në erërat më të frikshme
E larë me shirat e kuq si gjaku im...

Ani Kosovë ani...
Je jeta dhe vdekja ime
Ani Kosovë ani...
Je shpirti im
OH SA SHUMË TË DUA!

NE HESHTJE PËR TY QAJ

Në mendimet e mia
Të kristalta
Ti sërish shkëlqen
Në spektrin
E të gjitha ngjyrave
Të kësaj pranvere...

Ah,
Sikur të ishe e imja
E të të kem pranë
Në përqafimin tim
Të zjarrtë
Si dikur!

Në heshtje për ty qaj
Plagët dhembin kur ftohen
E unë kujt t’ia tregoj
Gjithë këtë boshllëk që kam?

EJA PLEQËRI EJA

Jo, jo
Nuk kam vështirë
Ta përqafoj pleqërinë...

Ajo mbi gjoksin tim
Çdo ditë pa u ndalë
Troket, troket e troket...

Jo, jo
Fare frikë s’kam
T’ia hapi parzmën time...

Le të vijë, le të vijë
T’më puthë përmallshëm në ballë
Mbi rrudhat ku rinia përjetësisht iku
Eja pleqëri eja, me ëndje të presë!

RRUGA PA KTHIM

Eh, ëndrrat dhe jeta na duket s’kanë të sosur
Përsëri vazhdojnë nga vendi ku pushuan
Ashtu të palodhur rrugëtojnë rrugëve të veta
Një nga një ditë ikën dhe s’kthen dot kurrë
Oh, sa e gjatë apo sa e shkurtër është kjo jetë
Heshtazi zemërhapur të gjithë e presim dhe e përqafojmë
Rrugëtimi shtigjeve të saj na duket ngadalë, por vrapojmë
Bash asaj rrugës që na e caktoi i Madhi Zot
Qoftë ajo e gjatë apo e shkurtër e që për ne është
.......................................... RRUGA PA KTHIM!

ZGJOHU KOSOVË ZGJOHU

Era e natës
Vërtit qiellin Kosovar
Dhe këndon këngë
Të tmerrshme...

Zogjtë nga frika
Moti kanë ikur...

Shqiponja të bardha gjakpirëse
Lirshëm shëtisin shesheve tua
Oj Kosovë...

Ah, Mitrovicë oj shpirt Kosove
Je shndërruar në ajsberg
Noton mbi ujëra të turbullta ndërkombëtare
E Ibri në shkumë gjëmon gjëmën e vdekjes...

Zgjohu Kosovë zgjohu
Se po të morri gjumi
Nën kthetrat e acarit
Nuk do të zgjohesh kurrë më!

ZGJOHU KOSOVË ZGJOHU

15. 12. 2010.

TY KOSOVA IME

Në Ty Kosova ime
U linda në kohën e tejdukshme
Kur ishe e lidhur me zinxhir
Të tjerët të ngrehnin zhig-zhag
Pamëshirshëm!

Ty Kosova ime
Të dëshirova diçka më të bukur
Se çdo gjë që mbështillet me bukurinë hyjnore
Desha të flisja me ty, Kosovë nëna ime
Ishte e kotshme të tjerët s’më lejuan!

Ty Kosova ime
Desha të të flisja me gjuhën që ti na e la
Buzët mi qepën me gjilpëra të gjata
Bash me ato tek vargonin gjethe të duhanit
Ata të pashpirt dhe të pangopur
Dhe tani më unë s’jam unë!

Në heshtje do të zhdukem
Nga kjo botë e kalbur dhe e fëlliqur
Sikur të mos kisha jetuar kurrë
Në ty e me ty Kosova ime
NËNA IME!

TI, SHPIRT

Kur t’më vije koha
E gjumit që t’më merr përjetësisht
Frymëmarrjen e lehtë
Si flladi i verës
Dhe gjëmimet
E rënda të ëndrrave të mija
Do ti lë në këtë botë të brishtë
Jo, jo me veti s’i marr
Se janë shumë të rënda!

Ti, shpirt
Nga trupi im
Largohu i qetë
Me shikimin tënd
Më të butë se mëndafshi
Më shiko edhe njëherë
Më përkëdhelë butësisht edhe njëherë
Dhe ik, ik merr rrugën tënde
Drejtë ku të drejtojnë engjëjt
Mbi krahët e tyre e që është rruga pa kthim...

NË RRUGËN E JETËS

Në rrugën e jetës
Furtunë deri në kupë të qiellit
Përsëri ditë e plagosur...

Zogjtë pa krih fluturojnë me mua
Apo unë jam vetëm një leckë
E shkëputur nga ngjyra jete...

Me krahët e saj të tërbuar
Pamëshirshëm era më valëvitë
Unë i heshtur presë errësirën e natës
Ndjenjat e kohës të varrosen në qiell...

NASIHAT

Me gjuhe keputur nga gabzherri
Mbi supe te lodhura bartim
Ne horizontin e cmendurise
Hajnat e hajnise qe s'ngopen kurre...

Mos kerkoni buzeqeshjen time
Mbi kete kohe te kalbur
Ne qelbesiren
Verberisht ne cdo hap shkelim...

Pertej shtate brigje te thepisur
Drita hyjnore ne vaj iku perjetesisht
Ardhmerise duke ua lene amanet
Vetem nje nasihat, crrenjoseni hajnin!

15. 03. 2007.

PEIZAZHET E QIELLIT

Ndjenjat bashkohen ne kupe te qiellit
Vallezim i kodrave pa mbarim
Brigjet e qytetit derdhen si dallge
Ne luginen e heshtjes se vdekur

Peizazhet qe kujtojne
Bukurine e diellit ne agim
Zhduken nga piktura e qiellit

Megalomania e perbuzur
Ne gjume te thelle fle
cmenduria e kohes
Kafshon ditet ne ikje


05. 03. 2007.

NE SATENIN BLU

endrrat hidhen ne humnere
Shkelqimi zhduket
Syte mjegullohen

Sonte mendimet
Do ti mbeshtjelli
Vec me ty

Shnderrohesh ne ere
Floke mi ledhaton
Balli me rrudhet
Mendja tek ti me shkon

Syte e mi
Deti do te behen
Te lahesh ne lot e mi

Perqafimin tend
Do ta mbeshtjelli
Me yjet qe shkelqejne
Ne satenin blu

LOTI MBI QERPIK MU NGRI

Brigjeve te gjelberuara pameshirshem
Lulet me te bukura u thane
E une vajtoj, vajtoj mbi petalet e tyre
Te gjitha portat e jetes mbyllen
Andej me krah te lehta kah fluturoj

Perseri pas mortit lindje
Ura nga shpirti ne shpirt
Neper tehun e shpates kalon
eee sa e veshtire eshte ringjallja
Te duket se me nuk je ti
O shpirt qe zjarr digjesh
Rend neper shtresat e xhehenemit
E loti mbi qerpik mu ngri...

22. 01. 2006.

VDEKJEN E PRES

Ne muzgun e jetes
Pleqeria fuqishem
Eshtrat e mekura
Mi shtrengon

Ditet i numeroj me pertese
Shpirti lendimet vajton

I shtrengoj duart
I shtrydhi kujtimet
Si ngjyrat e mjerimit
Radhazi nje nga nje...

Ne qetesine e kesaj nate
Me duar te hapura
Vdekjen e pres ne vetmi...

TRËNDAFILI I KËPUTUR

Flladi i verës lehtas puhitë sonte mbi mua
përmallshëm ledhaton trupin tim të njomë
si gishtërinjtë e tua ama bash ashtu si dikur
djersitem e ankthi i kapluar s’më le të qetë
aromën e lëkurës tënde ndjej tek frymoj
trëndafilit të bukur i ngjanë që e këputa dikur
të mbaja të përqafuar me dashuri mbi gjoksin tim
ti flije dhe ëndërroje ëndrrat më të bukura...

Tani gurgullima e lumit mi këndon këngë elegjie
në kopshtin të gjitha trëndafilat nga dhembja u thanë
shikimi mbi re të bardha më humbet diku lartë
i kërkoj sërish të gjitha ëndrrat që dikur i pata
.................................................e tani më s’janë!

BRIGJE TË JETËS

Qerpikët e syve të mi
Me peshë të rënd
Sa toka
Hapen si dyert e kohës

Shikoj shpirtin tim
Tek vrapon mbi urrën
Që lidhë dy brigje të jetës
Atë të dritës dhe errësirës

Dëgjoj zhurmën e zemrës
Copëtohet në njëmijë e një copë
.............................nga frika
Ku ta gjejë shpëtimin e saj?

PIKTURAT E MËNGJESIT

Çdo natë
Më vije në ëndërr
E heshtur dhe e vetmuar
Tamam si shpirti im...

Ëndrrat mbesin të virgjër
Sërish mëngjeset zbardhen
Bosh bash si ëndrrat e mia
Pa mbarim...

Për ty
Çdo ditë
Ndjej boshllëk shpirti...

Askush s’mi pikturon më
Mëngjeset me fjalë të arta
Si ti...

TË KËRKOJË

Të kërkojë
Mes yjeve
Dhe burimeve të ëndrrave

Të kërkoj
Në vetminë e mjegullës
Dhe në sytë e kalimtarëve

Të kërkoj
Në syrin
Të cilin me lot e lagi

E di që kjo është
E kot
Por unë të kërkoj

FOL ATËHERË

Fol atëherë
Kur vuan
Se vetëm atëherë
Fjalët kanë vlerë
Por shuaj
Atëherë kur je e lumtur
Dhe mos ia trego lumturinë
Atij që vuan për ty
Nga se atij
Ajo do t’i dhemb

JETO

Jeto edhe me lot
Me engjëjt
Në terrin e natës

Këndo
Se vajin e mbytë kënga
Edhe në qiell
Në botën tënde
Ka dashuri

TË SHOH TY

Vështroj në qiell kah engjëjt
Sa herë të kërkoja në mes tyre
Të shoh ty

Në krahët
E erës më bartë
Nëpër ëndrrat që lulëzuan
Në fushën e dashurisë sime.

FALMA MËKATIN

Botën tënde
E gjejë në sytë e mi

Falma mëkatin
Në ëmbëlsinë e buzëve të mija
Ato të ëmbëlsojnë
Dy shpirtra

ZEMRA IME

Zemra ime
Ka qenë e dehur
Ka dashuruar
Është penduar
Ka dhënë
Dhe ka marr dashuri
Ka qenë e lumtur
Dhe ka humbur
Ka lënë
Dhe ka qenë e lënë
e lënë e lënë e lënë

AJSHE

Sikur të isha pika
E lotit tënd
Në çdo kohë
Isha rrokullisur

Faqja e jote është
Ylber i kësaj bote
Qiell i bukurisë
O lot i dashurisë
Që m’i lagë buzët e thara

Ajshe!

KU IKEN VITET E MIA

Kohen ne ikje
Me renkim te shpirtit
E shikoj si ik
Dhe e qaj me lot ne sy...

Koha pameshirshem
Shkel mbi vitet e mia
Ne ujevaren ku takohen
Lindja dhe vdekja...

Mes brigjeve
Ne luginen e vdekjes
Mbi krah te bardha
Engjejt jeten time bartin...

Dielli i zbehte
Muzgun e nates puth!

Ne heshtje shikoj
Bukurine e lindjes se henes
Ne nuserine e saj
Njoha veten time...

Me dritherimen e zerit
Shpirtin tim te tretur pyes
Pse floket me jane zbardhe?
Ku iken vitet e mia?