Rubairat e Omar Khajamit... (Përkthyer nga: Hafiz Ali Korça)

246.
Me bindjen Mbretërin' un' a ta rrit?
Me fajet Madhështin' a ta çukit?
Mos më punit, po falm' - o Zot - se the
Q'i fal mëkatet shpejt - von' i punit.


247.
Me gryk' e zemër' - o Zot - kur më krijove
Dhe Ver' e Vajza ballazi më shtrove,
E dije pa dyshim që do t'u sulem:
S'kam faj! Kam bër' ashtu si e caktove!


248.
Fytyrën Vajzës ia stolis me gas,
Me Lule, Hën' e Diell ma përqas.
Pastaj më porosit të mos e ngas!
Tamam: përmbys Dollin' e mos e zbras!


249.
Me baltë më gatove: ç'faj të kam?
Me lesh e li m'arnove: ç'faj të kam?
Mbi ballë dhe të Mirën dhe të Ligën,
Me urtësi m'i shkrove: ç'faj të kam?


250.
Me Llomë, dhe me Pluhër kur na kreve
Të Mirën dhe të Ligën na përzjeve:
S'fëjejmë dot pa dijën tënd'e lejen;
Qysh nesër pra na ndjek në Ferr të Feve?

251.
Kur t'erren Tok' e Qiell nga Kijameti
Dhe të përmbyset Bota nga tërmeti,
E kap për rrobe Zotin e i thom:
"S'të kemi faj! S'na dbon dot nga Xheneti!"


252.
Vullnet përveç Vullnetit t'tij s'të ka,
Për vepërim Ay liri s'më la,
Si deshi Vetë, çdo gjë ësht' e bëhet:
Kundër s'i vete dot, - a bën shaka.


253.
Më la të verbër e më vuri ****
Në Labyrinth të Jetës në çdo çap:
Më shtyn të bie brenda dhe pastaj
Si mëkatar e si rebel më kap!


254.
Rebel t'u sulkam, pse s'më shtyp për dhe?
Në sterr' u ngulkam, Dritë pse s'më dhe?
Parajsën si një rrogë kur e çkulkam,
Mëshirën, Mirësinë ku m'i ke?


255.
O Ti, që me pusi dhe gracka thure
Greminën e përlotur ku na prure,
Që me predestinatën na mbërtheve,
Dënime për mëkate qysh na vure?

256.
O Ti, që njerëzit me Balt' i tore
Dhe me Parajsë Gjarpërin na nxore,
Për çdo mëkat që faqen po na nxin
Epna e merrna ndjesë njerëzore!


257.
Më dhe të mjerit mua sqojtësirë
Të mjaftë sa të mbytem n'errësirë:
Po sikur t'ishe Vet - o Zot - njeri,
A do ta deshe këtë tru të mpirë?


258.
Në nisje dorëhapur, buzëqeshur,
Me forc' e me shkëlqim më pate ngjeshur:
Tani më çjerr e më përmbys përdhe!
Përse? C'të bëra që më le të çveshur?


259.
Jetën këtej, Vdekjen andej më dhe,
E nesër do t'më shtypësh nënë Dhe:
Veprën e bukur, Zot, përse e prish?
Në qoft' e keqe, fajin Vet' e ke.


260.
Për Vetëdije miriade vjet
Më le në Botë. Si ma jep, ma pret:
Kur dije q'e merr prapë, ç'ma dhurove?
Përse më ngjalle, kur pastaj më vret?

261.
Zot, pse ma theve Poçen e skalisur?
Zot, pse ma thave Kopshtin e stolisur?
Tani më thuaj cili ësht' i dehur:
Un' apo Ti, që sillesh si i krisur?


262.
Kush rroi mbi Tok' e s'mëkatoj? Më thuaj!
Ay që s'mëkatoi a rroi? Më thuaj!
O Zot, kur keq për keq ma kthen një lloj,
Mos qënkemi të dy një soj? Më thuaj!


263.
Më linde pas dëshirës fuqiplote
Më le të mbytem nëpër llom' e lote;
Tani tregomë ç'është më e fortë:
Mëkati im, apo Mëshira jote?


264.
O Zot, barrën e Jetës lehtësoma
Nga syt' e turmës çdo kusur mbuloma:
Nem paqen sot dhe pas Mëshirës sate
Kësulën, kokën nesër rrotulloma.


265.
Ti, që sekretet na i di të gjithëve,
Që në shtrëngic' e zi na ndih të gjithëve,
Prit mbrojtjen dhe pendimin tim, o Perëndi,
Ti, që për hiç u fal Lavdi të gjithëve!

266.
Vij në Xhami, po jo të të gënjej;
Kur jam atje dëfrim në zemër ndjej
Dhe iki shpresëplot; Vend më të mirë
Të lahem e të fle ku mund të gjej?


267.
O Zot, nga vetja ime Ti shpëtomë!
Te lartësia jote Ti afromë!
Esëll, të Mirën e të Ligën njih:
Dua t'i mbyt e dehem! - Mëshiromë!


268.
Khajam, me shpirt e zëmër plot mallkim,
Që digjesh në Skëterr' e në Vajtim,
Prej teje Zoti a kërkoi drejtim?
Cili je ti, që po m'i jep mësim?

269.
Kur Ramazani ish më të mbaruar
Dhe kur prisnim Hënën e gëzuar
Në Furrën e Poçarit isha shtruar
Prej Poçeve dhe Shtëmbave rrethuar.


270.
Cudi! Si njerëz, mbledhur në pazar,
Ca poçe bisedonin plot me zjarr;
Dhe befas një prej syresh pa durim:
"Kush është Poçe, tha, e kush Poçar?"

271.Një tjatër tha: "Ah, punën e dëfteu
Qëkur Ustaj nga Balta na zbërtheu:
Pra, duke qenë një Krijesë Dheu,
Andej na mori dhe andej na ktheu!"


272.
Një tjatër tha: "As foshnja pa gjykim
S'e thyen enën që i dha dëfrim:
Qysh pra Ay që na krijoi me mall
Po na dërmon, na çqyen me tërbim?"


273.
Kësaj nuk iu përgjeq askush; po shtoi
Një poçe e shëmtuar dhe pa soj:
"Më tallin si të shtrëmbër; mos i dridhej
Ustajt të vëngër dora, kur m'artoi?"


274.
Një tjatër tha: "Na trëmbin me kazan,
Me Ferr e furr; e Djall me katran,
Me Gjyqe, me vërdalla: jane profka!
Se Zoti ka Mëshir' e ka derman!"


275.
Një tjatër Poçe tha me psherëtim:
"Mua më latë fare në harrim;
Po lagmëni, vaditmëni me Verë,
Dhe ja, e mblodha veten pa vonim".

276.
Edhe kështu kur Poçet bisedonin,
Të gjitha Hënën prisnin e përgjonin;
Dhe thirrë pasandaj me brohori:
"Vjen një Saki!" dhe Verën lavdëronin.


277.
O Zot, O Drit' e Vetëm e Vërtetë,
Më lumtërofsh a më dënofsh përjetë,
Me Ty kungoj më mirë në Tavernë:
Se në Xhami s'të puth - e s'rri dot qetë.


278.
E gjeti dhe e çpalli Shënt-Elliu
Burimn' e Jetës q'ëndërroi njeriu
Dhe ma tregoi: tani s'i çkulem dot!
Ver' e Pavdekësisë më përpiu!


279.
Këtu paraja kallpe nukë shkon,
Se menjëherë fshesa e spastron;
Një Shenjt na thirri në Tavernë: "Pini!
S'ka Jetë tjatër! Vdekja na përgjon!"


280.
Në Jetë si mi Detin udhëtojmë
Dhe shpejt a vonë mbytemi dhe shkojmë:
Po kemi Zotin midis nesh sa herë
Me Verën e bekuar po kungojmë.

281.
S'do Trëndafili? - Gjëmbin prap' e kemi;
Parajsa s'qas? - Në Ferr të lirë vemi:
Cfryn Minareja - Ja, gjëmon Këmbana,
N'Alltar Kungata pret në re prej kemi!


282.
Më thoni që do t'digjem në Skëterrën,
Se adhurova Dashurin' e Verën:
Aspak! Ju kini vetëm një Ndërmjetës,
Unë kam dy: Kungatën edhe Verën.


283.
Një plak të shenjtë, t'urt' e mjekërgjatë
Kam parë që vraponte që menatë;
I thashë: "Ku po shkon kështu, Uratë?"
Më tha: "N'Alltar për Mesh' e për Kungatë".


284.
Shoqe të bukura, shokë të zgjedhur,
Me Këng' e Valle në Gërmadhen mbledhur,
Kungojm' e puthemi me Dashuri,
Përsipër Fes' e Qiellit jemi hedhur.


285.
Rreth Qelqit u afroni: merrni, pini!
Rrushkat me mall kujtoni: merrni, pini!
Se Vreshta tha: "Ky është Gjaku im,
Q'u derth për ju! Kungoni: merrni pini!"

286.
Mystikërisht me frikë iu afruam
Me Bes' e Shpres' e Dashuri kunguam:
Nga Vetja ikm' u tarm' u transformuam,
Në Vreshtën e Vërtet' u transplantuam.


287.
Te Shpell' e Shenjtë, natën, nga Alltari
Një Engjëll dolli me stoli prej ari,
Ngre lart Kungatën Vresht' e Xhevair,
Ma zgjat - fjesht Rrush! - Puth Qiellin mëkatari!


288.
Rrush, Ver' e kuqe, si rubin që rrjeth,
Që qesh nga gryk' e shishes kur të derth,
Je gjak i zemrës që kërkon Clirim,
Kristali, lot i syrit, rreth të ngjeth.


289.
Rrush, Rrush, që me Logjikë absolute
Të gjitha sektet nëpër vrima i fute,
Rrush alkemist, që pistën na e zbardhe
Dhe plumbin Jetës si flori ia zbute.


290.
Rrush, o Sulltan Muahmud, o Ngadhënuar,
Ti helmet e ti tmerret ke larguar
Nga shpirti yn' i ngrysur e i ndryshkur,
Me shpatën tënde ti na ke shpëtuar.

291.
Na fryn në zemër gas e ngrohtësi,
Na thurr mbi krye drit' e bukuri,
Na çkul nga dimr'i djeshm' e brym' e pritme,
Na thyen hekurit, na fal Liri.


292.
Sëlargu shtaz' e ndyrë u afërua,
Sytym, xhybekatran, as burr' as grua,
Na tha: "Vera prej Dinit u ndalua!"
Na theu Poçen dhe u shenjtërua!"


293.
Mor Hoxh' i egër, ma mbaro qërtimin,
Mos m'ulëri në dasmën dhe dëfrimin:
Kap me tespie Qiellin dhe Bekimin,
Lermë Hurinë, Poçen dhe mallkimin.


294.
Mor Hoxhë, një gjë vetëm më dhuro,
Beko pa folur, mos më prediko:
Un' ecij drejt, ti ecën fare shtrëmbër,
Se je i vëngër, sytë çap shëro!


295.
E ëmbël është Vera me Dolli,
E ëmbël është Harpa, Vallja me Huri:
I ëmbël është çdo besnik që s'pi
Kur lark një mijë parasanga rri.

296.
Me etjen Tavernarin e gëzoj
Dhe supet me mëkate i ngarkoj:
Kështu Mëshir' e Zotit hyn në punë,
Se myshterinjtë gjithënjë ia shtoj.


297.
Lus Verën, jam pijanik: po, ashtu jam!
Pagan e heretik: po, ashtu jam!
Të sajin më kujton çdo Fe: jo, s'jam!
I Vetes jam besnik: po, ashtu jam!


298.
Kam parë një heremit pa Ligj' e Fe,
Syrgjyn nga Qielli dhe nga çdo Atdhe;
E njoha dhe pyeta duke qarë:
Më trim se ky, o Zot, a pe?


299.
Të vjetrit shok' e miq më neveritnë,
Të rinjt' prapë të vjetrat përsëritnë:
Tani kam hequr dorë nga çdo mik;
Kurrë Besnikë miq mi Dhe s'u rritnë.


300.
Ky mik i zemrës, ku më var çdo shpresë,
Hap sytë! t'ësht' armiku m'i pabesë:
Miq mos kërko në turmën posht' e lart;
Të puthi kush? - Largohu pa vonesë!

301.
Miq mos kërko nëpër pazaret kurrë;
Vrerin që s'ka shërim e pi si burrë:
Më kot mos lyp nga miqtë ndihmë; hesht;
Prit buzëqeshur nga armiqtë gurë.


302.
Të lik të bëjnë, kur fiton lavdi,
Dhe intrigant, kur rron në vetëmi:
Qofsh pra Profet prej Qielli, Shënt-Elli,
Më mirë mos u njih, mos njih njeri.


303.
Mos qas veç shokë t'Urtë në shtëpi,
Largohu nga të marrët pa kufi:
Kur t'ep i marri mjaltë hidhe tej,
Kur t'ep i Urti vrer, e merr, e pi.


304.
Të marrët, të stolisur, syverbuar,
Që kurrë me kandilin e pashuar
S'kanë kërkuar natën Drit' e Shkencë,
Asnjë të Madh s'na lanë pa çnderuar.


305.
Rrëmbyen mall, memuriet e ar
Dhe t'Urtin plak e t'urët shkencëtar
E quajnë Gjaur, se s'beson prralla,
Se s'qas mi supet, si ata, samar.

306.
Cudi, që parësi e titulluar,
Nga skllavëria kalbur, shtazëruar,
Kur shohin një të varfër po të lirë,
E quajn' a t'marr' a të mallkuar.


307.
Nga Bot' e Lartë një Myster m'u zgjidh;
Me ty, Njeri, Krijes' e tër' u thith:
Je djall a ëngjëll, shtaz' a lule e pisë;
Je ç'dukesh; pamja me çdo gjë të lith.


308.
Njeriu qënka thelb'i Gjithësisë
Dhe drit' e syrit t'madh të Perëndisë:
Qarku i Qënies qënka si Unazë
Me vulë xhevair; e Njerëzisë!


309.
Kemi në Qiell një Ka me yj të shkruar
Dhe nënë Dhe një tjatër të mbuluar:
Kështu në syt' e Perëndisë jemi
Kope gomarësh prej dy Qesh rrethuar.


310.
Te Bot' e murme dhe e trumbulluar
Dy farë shtazësh janë lulëzuar;
Ata që paskan çdo gjësent zbuluar
Dhe sa s'të kanë asgjësent mësuar.

311.
Ari s'lint Mënt, po Mënt që bukë s'kanë
Në Kopsht të Dheut qajnë si n'hapsanë:
Qesh Trëndafili se ka qesen plot,
Kur Vjollc' e vafër kokën var mënjanë.


312.
A dini pse Zambakun dhe Selvinë
I quajmë symbole për Lirinë?
Kjo një qint duar ka, po s'vret e s'vjeth,
Ay me dhjetë gjuhë, s'e kafshon njerinë.


313.
Më mirë bukëthat' e rrobëçquer
Me ujë rro, i lirë, poçethyer,
Se sa tiran prej skllevësh gjakpërlyer
A skllaf në zgjedhë shtypëse mbërthyer.


314.
Mos e përdor për shtypje zgjuarsinë,
Mbaj veten, zotëro me fre mërinë:
Në daç të shkosh në Paqen e përfuntme,
Goditje prit, po mos godit njerinë.


315.
Lakmim' i Trupit ngjan me qen të lik,
Që leh pa funt e gjumin na e fik:
Si dhelpër shket, si ljepur fle syhapur,
Na çjerr, na copëton si ujk armik.

316.
Në leqet e ambicjes mos u zir,
Nga thonjt' e avaricjes mos u çirr;
I mprehtë zjarr, rrëke i shpejt' u prir,
Si pluhër n'erë mos u drith, u tir.


317.
Sa kohë nerva, gjallësi gëzoni
Me burrëri dhe dinjitet qëndroni:
Përballni dhe armiq si Rustem Zalli,
Nga miq si Taj dhurata mos pranoni.


318.
Harxhova jetën kot nëpër këneta
Dhe asnjë pikë lumturie s'gjeta:
Tani kam frikë se u mplaka, shkoj,
E s'provoj dot si duhet rrojtur jeta.


319.
Ah, nesër Botën plot shamat' e lashë,
Nga qindra xhevahire njëz' i dhashë:
Pa folur kanë mbetur qindra fjalë,
Se nuk' i merrte vesh kjo Bot' e trashë.


320.
Ah, nesër ndahem mga e murmja Botë
Ku shkova një Jetesë krejt të Kotë;
Asnjë s'kam zgjidhur prej Enigmave;
Dyshimi më ka shtypur nënë rrotë.

321.
Ah, nesër Fati do të na gremisë
Dhe çdukemi nga Kopsht'i Dashurisë:
O Vajzë, sillmë Ver' e lagm' e puthmë,
Dhe prapë nem gëzimn' e djalërisë.


322.
O Hën' e shpirtit tim e pavenitur,
Ja, Hën' e Qiellit del nga ret' e ndritur:
Sa herë do të dal' ajo si sot -
E kot në kopsht për ne ka për të pritur!


323.
Tavern' e Shenjtë na u çthur me vrima,
Veriu vërshëllen, na grin thëllima:
Ma bëni baltën tulla e m'i mbyllni
Të mos më ngrijnë Verë shokët trima.


324.
Për Vdekjen s'dridhem as derth fare lot;
M'e mirë gjë në Botë s'gjendet dot:
Trëmbem nga Jeta që i Madhi Zot
Më kot ma dha - e un' ia kthej më kot.


325.
Pas Vdekjes nukë dua veç pushim;
Se sy e shpirt m'u tretnë me vajtim:
Më keq se sa kam vojtur në Ferr s'ka;
S'dua Parajsë! S'dua veç harrim!

326.
Miq, shpresa, Qiell' e Tok' e Djaj më lanë,
Zi brënda, lart' e posht' e anembanë:
Veç Verës s'më ka mbetur tjatër mik,
Dhe dua dhe në Varr ta kem pranë.


327.
Me Verë, kur t'ap shpirt, kungomëni,
Në Verë lamëni, bekomëni,
Me fletë Pjergulle pështillmëni,
Në kopsht me Këng' e Rrush mbulomëni.


328.
Me Pemë, Trëndafij, e me Hardhi
Varrin stolismani, qëndismani:
Rreth meje buzëqeshur shtrihuni
Spërkatmëni me Ver' e pihuni!


329.
Te Varri im me Ver' e Rrush të shirë
Tym, afshe të lëshojë si një Tirë
Sa kur të shkojë Mysliman' i mirë
Si në pusi të dehet i papirë.


330.
Dhe kur të shkosh, moj Dor' e këmb' argjënde
Për të gostitur miqtë në ato vënde,
Ku pinim bashkë, e t'arrish ku rri,
Mos psherëti! - po zbrasmë Kupën tënde.


331.
Dhe kur të shuhem nënë Dhe të zi
Dhe kur të bëhem prapë Balt' e Hi,
Mbrumëni Poçe, mbushmëni Dolli -
Dhe shihni po s'u ngjalla përsëri!

vishu me pare pastaj fol per Khajamin e te tjere

zonjushe, Zotni Hafiz Ali Korça eshte personazh historik qe meriton respekt e jo te perdhoset me vargje te perkthyera nga zotni Fishta. Ato qe ti ke sjelle ne kete forum jan te perkthyera nga Fishta dhe jo nga Hafiz Ali Korça.
Informohu mire para se te shitesh.

bajram shkruajti:vishu me pare pastaj fol per Khajamin e te tjere

Perse nuk te dukem e veshur une ty apo si ke vene akoma syzet, dhe nuk sheh mire?!

bajram shkruajti:zonjushe, Zotni Hafiz Ali Korça eshte personazh historik qe meriton respekt e jo te perdhoset me vargje te perkthyera nga zotni Fishta. Ato qe ti ke sjelle ne kete forum jan te perkthyera nga Fishta dhe jo nga Hafiz Ali Korça.
Informohu mire para se te shitesh.

More zotni:
Une nuk i kam vendosur vargjet e mesiperme ketu as per tu shitur se di dhe as per te per***sur ndonje personazh historik, qe thua ti !!!
E dyta, vargjet qe kam sjelle une ketu, mi dergoi dikush me email, dhe ne fund shkruante nga H. Ali Korca, keshtu qe une i postova vargjet ketu ashtu sikurse m'i kishin derguar.
As nuk kam bere kerkime se kush i ka perkthyer dhe as qe kam nder mend qe te bej nje gje te tille, per vete faktin se nuk me interson aspak!

Meqe ti qenke i sigurte se vargjet i ka perkthyer GJ. Fishta, mund te korrigjoje thjeshte si njeri gabimin, dhe jo te hiqesh si i ditur, duke fyer me fjale vend e pa vend, qe nuk jane aspak te hijshme, po qe se do te ishe me te vertete aq i mencur sa hiqesh...

Shpresoj te me kesh kuptuar qarte.

E nderuar Odeta shkak i regjistrimit tim ktu u be kjo replike qe ju keni bere me zotni Bajramin ktu..une te pergezoj per pune qe ke ba duke vendos ne kete forum ..per mendimin tim..shum te sinqerte dhe me shum kuptim Guri i Bardhe..zotnija ne fjale as nuk ja paska haberin se kus e ka perkthy kete veper madheshtore te Omer Khajamit...ashtu si the edhe ti me lart ashtu ta kane derguar dhe ashtu e ke postu..por ne fakt kjo veper ketu nuk eshte perkthy nga Hafiz Ali Korca..por eshte shqiperu nga Rushit Bilbil Gramshi (pseudonim i Fan Nolit). Hafiz Ali Korca ka nje version tjeter perkthimi une e kam te fotokopjuar dhe nuk e di se si tju'a dergoj apo ka ktu ndonje version qe mund ta vendos ne pdf...duke pergzu per pune qe ke ba..ju pershendet Marsida nga Shkodra