Vargje qe rrjedhin nga zemra - Poezi te miat personale...

megan shkruajti:Ke botuar ndonje liber?Nqs jo shume keq sepse shkruan ne menyre perfekte

Jo, ende s'kam botuar asnje liber, por e kam ndermend nje gje te tille me vone.
Gjithsesi, ty te faleminderit per fjalet e bukura qe me thua.

Sinqerisht:
Saimiri...

Saimiri shkruajti:Mbylli sytë...

Mbylli sytë.
Lotin fshihe.
Atë mos t'a shohë njeri.
Mos e ler të pikojë në tokë.
Se bashkë me pluhurin, bëhet baltë.
Ruaje, sikurse dritën e syrit.
Sepse është më i pastër se kristali.
Mbylli sytë.
Sa herë që zemra.
Të të digjet flakë, nga malli.
Mbylli sytë.
Supozoje veten sikurse je në ëndërr.
Me mendimin se kjo ëndërr.
Për kundër, do të të dali...

© Saimiri... Prill - 2011

Shume shum e bukur kjo poezia. Komplimente dhe suksese Saimir.

Te faleminderit per komplimentet e tua e nderuar Armanda dhe me beher vertet qejfi qe te ka pelqyer, kjo poezi e imja.

Sinqerisht:
Saimiri...

Saimiri - Heshta...

Heshta sepse u lodha.
Duke thene fjale qe, askush s'mi degjon.
Heshta sepse e kuptova.
Qe sejcili kengen e hallit te tij, kendon.

Heshta dhe s'dua me te flas.
Tash e tutje vetem do te degjoje.
Heshta dhe kjo heshtje, do te zgjase.
Gjersa vdekja, heshtjen t'a mbuloje.

© Saimiri... Qershor - 2011

Saimiri - Kam mesuar...

Kam mesuar shume gjera.
Kush jam e kush je.
Kam mesuar se, ne zemeren time.
Ti me vend nuk ke.

Kam mesuar se jeta.
Eshte e mbushur me befasi.
Kam mesuar se enderrat.
Nuk me sjellin me tek ti.

Kam mesuar dhe ende do te mesoj.
Pasi jeta eshte, shkolle pa mbarim.
Kam mesuar se, si pa ty te jetoj.
Se kujt t'ja besoj, perjete dashurine.

© Saimiri... Qershor - 2011

Asnjehere, nuk kam dashur!

Asnjehere, nuk kam dashur.
Qe zemren te ta thyej,
apo te ma thyesh ti mua!
Asnjehere, nuk kam dashur.
Qe te jetoja i zhgenjyer,
te me thoje, me s'te dua!

Asnjehere, nuk kam dashur.
Ty kaq shume te te mallkoja,
ashtu sikurse, vete e meritove!
Asnjehere, nuk kam dashur.
Qe kaq shume te mekatoja!
Por ti ishe ajo qe, me detyrove!

© Saimiri... Qershor - 2011

Dua te qaj...

Dua te qaj.
Ta derdh lotin e nxehte.
Dua ta mbys me lote kete mall.
Qe me treti ketu larg, ne kurbet.

Dua te qaj.
Me lot malli e pendimi.
Ditet me te bukura te jetes sime.
Dite te cilat, mi rrembeu mergimi.

Dua te qaj.
Gjersa lotet te me shterojne.
Per dhimbjet dhe vuajtjet e pafundme.
Qe cdo skute te shpirtit, m'a pushtojne.

Dua te qaj.
A me kuptoni, o miq, dua te qaj.
Por vreri i hidhur me pengon.
Keshtu qe lotet, perbrenda shpirtit i mbaj.

© Saimiri... Qershor - 2011

Mendoj per ty...

Mendoj per ty, pa reshtur aspak.
Me tere forcat e mia qe kam.
Edhe perse, tashme e di fare mire.
Qe ne zemren tende me s'jam!

Edhe perse per mua, s'kishe qene!
Une mendoj vazhdimisht, per ty.
Jetoj si ai zogu qe, kerkon folene!
Ndaj asgje tjeter, nuk shoh me sy!

Mendoj per ty, duke e patur qe qarte.
Se per mua, paske qene thjesht mallkim!
Enderrat, vetem ti m'i pushton c'do nate!
Ndersa portreti yt, me behet diell ne agim.

Do te mendoj per ty, o shpirt mekatar!
Gjer ne diten e fundit, te jetes sime!
Packa se shpirtin shume, m'a ke vrare!
Ti do te mbetesh e vetme, ne zemren time!

© Saimiri... Korrik - 2011

Jeta ime...

Jeta ime...
E ç'farë t’ju them, për të?!
Herë herë, plot hidhërime!
Herë herë e qetë, pa zë!

Jetën time...
E dua edhe përse, më zhgënjenë!
Fundja e fundit, kështu deshi fati!
Që të këtillë jetë, unë të kemë!

Jeta ime...
Lundron nëpër lumenjë, largësishë!
Mërguar larg, vendlindjes time!
Mërguar larg, prindërve dhe shtëpisë!

Jeta ime...
Ah sa e padrejtë, me mua u tregua!
Por gjithsesi, kjo është jeta ime.
Ndaj sërish unë, atë shumë e dua.

© Saimiri... Qershor - 2011

Eh qa te them me shum se komplimente me verte vargjet e tuaja jan shum domethense ..

Klea@Love shkruajti:Eh qa te them me shum se komplimente me verte vargjet e tuaja jan shum domethense ..

Te faleminderit mikja ime per komplimentet dhe mbi se gjithash per kohen qe ven ne dispozicion per ti lexuar te miat vargje.

Sinqerisht:
Saimiri...

Miqve të vargut...
(Me rrespekt...)

Me këtë thurje të radhës, tani.
I'u drejtohem miqve të vargut.
Që me shpirtë e ndjenjë i thurin poezi.
Vuajtjes, lumturisë, zemrës dhe gjakut.
E tërë jetës vetë, në përgjithësi.

Të gjithë poetëve dhe poeteshave, pa përjashtim.
Ëmbëlsis së fjalëve të tyre, në ç'do përshkrim.

Veprave të tyre, mirnjohjen ju dedikoj.
Argjendin që përsipër, ç'do fjale e derdhin.
Rimën e bukur në vargje, sa herë që e lexoj.
Gurrën e ndjenjave krijuese që, kurrë s'ka shterim.
U jam përjetë mirnjohës dhe j'u rrespektoj.
Të gjithë ju miqt e vargut që, thurni me përkushtim.

© Saimiri... Korrik - 2011

Fshatit tim të lindjes...
(Dedikim për fshatin ku u linda,
Gurin e Bardhë...)

Andej nga e nis rrjedhën, Lumi i Matit.
Nga malet e larta, ku bora në dimër zbardhë.
Si vigan mbështetet, kurrizi i tërë fshatit.
I cili ndër shekuj me radhë, quhet Guri Bardhë.

Atje ku era e freskët, dikur ballin m’a freskoi.
Dhe uji i ftohtë, etjen në gurmaz m’a shuajti.
Për ato shpate, mua malli ditë e natë më përvëloi.
Ndërsa gjaku më është ndezur, sikurse baruti.

Guri i Bardhë është fshati ku, u linda dhe u rrita.
Fshati ku në djep si foshnje, nëna më përkundi.
Vatra e trashëguar, nga stërgjyshërit ndër breza.
Vedlindja e poetit të madh e të paharruar, Pjetër Budi.

© S. Murati... Gusht - 2011

Të ndjej...

Të ndjej, sepse ti je ndjenja me të cilën jetoj.
Edhe kur pranë s'të kam, vetëm për ty mendoj.
Te ndjej, sepse ti më bëre te ndjeshëm kaq shumë.
Jo vetëm gjatë ditës por edhe natën kur jam në gjumë.

© S. Murati... Shkurt - 2011

Kam kohë që pres...

Kam kohë që e pres një ditë të bardhë.
Atë ditë kur do të lindem për së dyti herë.
Kam thurur shumë ëndërra që i ruaj me mall.
Ditën kur do të kthehem sërishtë ne vendlindje.
Porsi zogu shtegtar që, kthehet në Pranverë.

© S. Murati... Shkurt - 2011

Trishtim…

Treten shpresat, ëndërrat thyhen p’a pritur.
Rrënohen të drejtat, prangoset ç’do kujtim.
I hapen rrugët leht, ç’do realiteti të hidhur.
SHpirtrat zhyten befas, thell në dëshpërim.
Trishtimi merr pushtetin, jeta luftën humbet.
I përulet në heshtje, të mallkuarit mjerim.
Me sy të përlotur, veç ardhjen e vdekjes pret.

© S. Murati... Shtator - 2010

Mbi së gjithash, je Shqiptar...

Fluturova si zogu shtegtar që, ndjen dimrin tek afrofet.
Kalova shtigjet fshehurazi si, tradhtarët e atdheut, dikur.
Jetoj në tokë të huaj ku, shpirti veç më coptohet.
Por i them vehtes, mbahu, qëndro, se do të shembet ky mur.
Se ato shtigje që, atë kohë i kalove fshehtas, pa u parë.
Do ti kalosh sërish, sëshpejti, vetëm mos u dorëzo.
Mbaje kokën lart se, mbi së gjithash, je Shqiptar.

© S. Murati... Prill – 2011

Fshatit tim të lindjes...
(Dedikim për fshatin ku u linda,
Gurin e Bardhë...)

Andej nga e nis rrjedhën, Lumi i Matit.
Nga malet e larta, ku bora në dimër zbardhë.
Si vigan mbështetet, kurrizi i tërë fshatit.
I cili ndër shekuj me radhë, quhet Guri Bardhë.

Atje ku era e freskët, dikur ballin m’a freskoi.
Dhe uji i ftohtë, etjen në gurmaz m’a shuajti.
Për ato shpate, mua malli ditë e natë më përvëloi.
Ndërsa gjaku më është ndezur, sikurse baruti.

Guri i Bardhë është fshati ku, u linda dhe u rrita.
Fshati ku në djep si foshnje, nëna më përkundi.
Vatra e trashëguar, nga stërgjyshërit ndër breza.
Vedlindja e poetit të madh e të paharruar, Pjetër Budi.

© S. Murati.... Gusht - 2011

S'ME GJEN DOT...

Mos me kerko
Ne apresen e vjeter
Ku me gjeje gjithmone.

Mos pyet njeri tjeter
Per vendndodhjen, time
Sepse askush, s'te tregon.

Mos u mundo, te zbulosh
Se ku ndodhem, tani
Jam larg, apo afer
Kete, ti nuk e di.

Mos u lodh, me kot
Te mesosh, te verteten
Per rrjedhen e jetes sime
I gjalle, apo i vdekur
Ti nuk je me, ne zemren time!!!...

© S. Murati...

DREJT TEJE...

Vargje lotesh te panumurta,
neper faqet e mia gershetohen!
Vuajtjet dhe stermundimet e shumta,
ne zemren e plagosur me shtohen!

E ndersa neper pluhurin e kujtimeve,
mundohem te shoh te tendin portret.
Mjergulla e dendur e mendimeve,
shikimin e syve ma tret!

Nen heshtjen dhe erresiren e nates,
gjumi dhe qetesia me braktisen!
Per flatra bene rrahjet e zemres,
dhe drejt teje u nisen......


© S. Murati...

NEN PUTHJEN E FUNDIT...

E ndersa une vuaja nga kujtimet e mia,
fjala lamtumire zemren ma therrmoi!
Si nje qiri i sosur u shua dashuria,
me shpirte mallkova jeten qe kete fat me dhuroi!

Prej syve te pafjetur loti me pikoi,
enderrrat u shnderruan moren teme trishtimesh!
Dashuria vdiq e cdo gje ndryshoi,
ndersa shpirti u kthye ne fole pikellimesh!

Nen qiellin e erret yjet me s'shkelqejne,
vargjet e loteve neper faqe me pershkojne!
Nen puthjen e fundit lamtumiren shkembejme,
por zemrat njera tjetren kurre s'do ta harrojne!!!...


© S. Murati...

PO PLAKEM

Perpara pasqyres
Kam qendruar tani
dhe pamjen e fytyres
Veshtroj me shume habi.

Shume rrudha, po dalloj
Ne ballin tim te drejte
Syve, s'po mundem t'ju besoj
Por qenkan me te vertete.

Fije te bardha floku
Ne koken time, shoh
Mendimi, se jam i ri
Tani me, nuk me ngroh.

Sa shume qe kam ndryshuar
Pa e kuptuar aspak
Vitet, shpejte paskan kaluar
Dale ngadale, po behem plak!!!...

© S. Murati...

VETMI NE MERGIM

Jam nje djale Shqipetar,
qe po jetoj, ketu ne mergim.
Ne zemer kam shume mall,
dhe teper pikellim!

Ndjej mall per prinderit,
per te afermit dhe shoket e mi.
Po me mungojne pa mase,
ketu larg, ku ndodhem tani!

Per vite te tera me radhe,
ne vetmi po jetoj.
Ne zemer jam teper i vrare,
e jeten nuk po e shijoj!

Sa here dua te gezoj,
e qetesoj shpirtin me ngushullime.
Por prape ai fluturon,
atje per ne vendlindjen time.

Atje, ne ate te vogel shtepi,
ku kalova femijerine.
Atje ku kurre, nuk pata rastin,
te perjetoja njehere vetmine.


E dija qe vetmia egzistonte,
e qe ishte pjese e jetes.
Por s'e dija qe po te te kaplonte,
t'i shtonte plaget e zemres!

Tani qe me te po jetoj,
me detyron te vuaj gjate!
Ndjenjat dhe enderrat po m'i copeton,
pameshire, dite e nate!

Ndaj perjete qofsh e mallkuar
ti vetmi qe zemra vret!
Djemt e ri, i ke larguar,
neper rruget e mergimit te errte!

C'do mergimtar e ka provuar,
sa vuan shpirti ne kurbet!
Ku kurre, nuk eshte gezuar,
me njerez te huaj perreth!

Mallkuar qofte edhe kjo jete,
qe po kaloj ne mergim!
Mallkuar qofsh edhe ti vetmi,
qe me vrave shpirtin tim!!!...

© S. Murati...

NE KURBET, ME SHKOI RINIA !

Tere keto vite, qe qendrova
Larg vendlindjes, i merguar
Jetes, asgje nuk i shijova
Se zemren e kisha, te plaguar.

Qenkan plage, shume te renda
Te cilat, i shkakton vetmia
Kurre, s'me kishte shkuar mendja
Se do te me kalonte keshtu, Rinia.

Rinia, pjesa me e bukur e jetes
Aq e shtrenjte, per c'do njeri
Mu vyshk si lulja, ne stinen e vjeshtes
Me kaloi vetem, e ne shume merzi.

Sa shume mua, me munduan
Vitet e erreta, te kurbetit
Rinine time, ma copetuan
Pa meshire, mua te shkretit.

Nje rini te vetme, qe pata
Si c'do kush, ne kete bote
Me kaloi, neper rruge te gjata
Ku e lava, me shume lot.

Medaljonin e kesaj jete
Ma rrembeu, i ziu mergim
Me iken, me te bukurat vite
Qe per mua, s'kane me kthim.

Zemra ime, e plagosur
Fatin tim, te erret e mallkon
Qe ne rini, ishte e brengosur
E tani, pa pushim vajton.

Mallkuar qofte,kjo vetmia
Qe rinine, mua ma treti
Mallkuar qofte edhe jeta
Neper keto rruge, kurbeti.

Ja keshtu, me shkoi rinia
Aspak, pa e shijuar
Dhe sa here, do te me kujtohet
Shume gjate, kam per te vajtuar!!!...


© S. Murati...

VAJTON NENA, DJALIN.

Me dhimbje e me malle
Ate dite, u largove
Ne nje rruge te gjate
Ti u nise, te shkoje.

Me zemer te plagosur
Te percolli, nena ty
Ishte shume e merakosur
Lotet, i shendrisnin ne sy.

Mirupafshim, o bire
Te qofte udha e mbare
Ne fytyre e mpire
Ti tha nena, keto fjale.

Ajo rruge e larget
E mbushur, plot trishtim
Qe per ty te mjerin
Nuk pati, kurre me kthim.

Detit, mes per mes
Ate nate, iu fute
Por per fat te keq
Ne thellesite e tij, u zhduke.

Ne brendesite e veta
Dallget, te perpine
Me ze te qau, nene shkreta
Kur mesoi, per tragjedine.

E tronditur, thelle ne shpirte
Fotografine tende, shikonte
Me lote qe i rridhnin, nga syte
Dallget e detit, mallkonte.

Nje shami te zeze, ne koke
Nena, tani po mbane
Vajton pa reshtur e derdh lote
Per te birin qe se ka me prane.

Zemra e nenes tretet
Ne heshtje, si nje qiri
Per djalin e saj, te vetem
Qe iku, e nuk u kthy.

As kufomen, s'ta pa me sy
Pasi trupi yt, nuk u gjete
Ndaj varri, ku prehesh ti
Eshte i madhi dete.

Dridhet zeri i nenes
Kur emrin tend, therret
Plot dhimbje, i tregon henes
Per humbjen e djalit te vete!...

© S. Murati...