Poezi nga Dritëro Agolli...

NATEN DUKE U MENDUAR

O njerez te lajthitur neper nate,
U vrate nen ballkonin tim per dokrra!
S'ka rendesi nga ishit ju te ngrate,
nga Mati, nga Tropoja, a nga Mokrra.

Tek pi duhan mes tymit flas menduar:
Sikur me shekuj rron nje fis i marre:
Perjetesisht ne urrejtje i bashkuar,
Cuditerisht ne dashuri i ndare!

BOTA E SHKRUAR


Me feshferijne fjalet qe kam shkruar,
Po c'thone ato, vertet s'e di as une.
Nje bote e madhe kaq e nderlikuar,
Sa duhet per ta cnderlikuar shume.

Te tjeret ndofta mund ta cnderlikojne,
Megjithse pak besoj e s'jam i bindur.
Tani pullazit turtujt po kendojne,
Asgje s'kuptoj dhe mbase kam lajthitur.

NUK KA CUDIRA


Vertet nuk cuditem ketu nga kjo jete,
Ku s'mburren aspak Muhameti me Krishtin,
S'habitem sikur dhe me sy ta shoh vete
Te shoqen e hoxhes te puthet me priftin.

Nje gje e zakonshme kjo puthje me duket
Tani kur cudirat po ndodhen te gjitha,
Kur shiten dhe behen ****** dhe nuset
Pa hequr kuroren nga kisha.

PASQYRA, MACJA DHE UNE


Mes meje dhe maces ne dhome
Pasqyra qendron mbi ca rraqe...
Vetveten ne bashke e veshtrojme
Dhe macja dhe une ne paqe.

Sa mire qe qenkemi une e nje mace
Dhe shihemi drejt ne fytyra,
Po te ishim dy njerez, betohem, se paqe
S'do kishte kjo dhome, do thyhej pasqyra...

UNE

Zili ma kane ata lavdine,
Ndaj peshperisin dhe me shajne;
As ndaj talentit tim ziline
S'e fshehin dot dhe s'e permbajne.

Me nemin miqte dhe armiqte,
Po tiger jam, s'leshoj pushtetin;
Lavdine e kam te dykuptimte,
Te njekuptimte e kam talentin.

ME VONE

Zakon e ka i riu te mburret,
Te beje zhurme e buje.
Dikur dhe une i tundja muret,
S'me mbytej ylli ne uje.

Po koha shkoi, m'u mbyt dhe ylli,
Madje m'u mbyt anija
Dhe pak me larg m'u dogj dhe pylli,
Per fat shpetoi shtepia.

NGA SKAJI NE SKAJ

Sa heshtnim dikur me plot verberi
Dhe duart i puthnim ne gjunje,
Aq shume bertasim tani
Dhe aq kafshojme me zhurme.
Nuk kemi as turp nga njeri
As ky,
As ai,
As ti
Dhe as une,
Cudi!...

ANTI-MONUMENT


I mbetur ne vetmi ne apartament
M'u shfaq ne gjume i vrenjtur nje skulptor,
Me la pa shpirt, me ktheu ne monument,
Ne shesh me beri zot e madheshtor.

Derguan nje polic me revolver
Te ruante mos me vinin dinamit...
U zgjova dhe me duar neper terr
E preka trupin. S'isha bronx, po mish.

Vertet u lehtesova krejt ne shpirt...

S'MË LANË ASGJË

Trishtimi im cdo mengjes eshte i madh
Dhe nervat te prishura;
Kerkoj corape te pastra te mbath,
I gjej te grisura.

Ka shume njerez shtepia ime ketu
Dhe dera sa mbyllet, aq hapet,
S'me lene asgje pa perdorur, ne lesh a ne dru,
Dhe vecanerisht corapet.

Ne djall te gjitha, s'me duhet asgje,
Jam plak dhe as ngrohem, as ftohem,
Ndaj hiqem menjane e s'bej ze,
Vec per corapet terbohem!...

FJALË PËR BARIN

Njeriu me vrasje nuk vritet,-
Nje gje e provuar prej kohesh.-
Por fjalen e kemi per barin qe rritet
Sado ta presesh e korresh.
Njeriu me shpate nuk pritet.

Por fjalen e kemi per barin.
Ta thash te gjithe, nuk thahet,
Me zjarr t'i vesh zjarrin
Nuk digjet, me vese vec lahet.
Njeriu me zjarrin s'ben varrin.

Po fjalen e kemi per barin qe s'vdes.
Nga dolet ju zogj vale-vale
Dhe ti madheshtori kendez,
Ti shterg e ti gale?
Njeriu ze rritet, ze sheh e mban vesh.

Por fjalen e kemi per barin e gjalle.

TA MBURRIM NJËRI TJETRIN

Pa ejani ta mburrim njeri-tjetrin
Dhe mos kursejme as fjale lavderimi,
T'ia bejme shoku-shokut komplimentin
Ne caste dashurie dhe pendimi.

Pa ejani dhe cilterisht te qajme
Kur vec e vec dhe ku me shoqerine,
Meri per fjalet sharese mos mbajme,
Se dashuria fqinje ka merine.

Pa ejani, dhe gjysme fjale qofte
Per ne pendim, pajtim dhe marreveshje:
Qe kush gaboi, me tutje mos gabofte,
Nese kupton se jeta ka nje vdekje.

NË PYLL ME KAFSHËT E EGRA

Nese deshiron te shpetosh nga kafshet e egra,
Mes pyllit kalo lakuriq, pa kemishe e pa breke,
Dhe bishat do binden qe s'ke synime te rrepta,

S'ke arme me vete, hanxhare e dyfeke
Dhe je i sinqerte si ujku, cakalli dhe dhelpra,
I zhveshur sic jane ata ne pyje dhe bjeshke.

MAJTAS DREQËR, DJATHTAS DJAJ

Me gjurmon dikush patjeter
Dhe vertet s'di nga t'ia mbaj;
Majtas vrap me dalin dreqer,
Djathtas vijne e presin djaj.

Nga dollapi nxjerr nje pjeper,
Thela-thela nis ta caj:
Gjysme e pjeprit plot me dreqer,
Gjysma tjeter mbushur djaj.

Mbreh nje laps e hap nje leter,
Syte e mi nga letra s'ndaj:
Siper letres shtrihen dreqer,
Permbi lapsin hipen djaj.

Ku te futem, s'gjej vend tjeter,
Ku te qesh e ku te qaj?
Majtas vrap me dalin dreqer,
Djathtas vijne e presin djaj...

QYTETI ME SHUMË QEN


Ky qytet ka ndofta mijera qen,-
Vec rrugica ime ka dyzet!-
Po merzitem shume e keq me vjen,
Se ka qen dhe s'ka asnje poet.

Ah, sikur nga qente vec nje qen
Per cudi te kthehej ne poet,
Sinqerisht, o miqte e mi, ju them
S'do ta kishte shokun ky qytet!

NGA FSHATI

O fshat,
Asgje s'me ka mbetur prej teje,
As dhe kepucet qe shkela me to ne shkembenj,
As dhe xhaketa me leshin e trashe prej dele,
Qe shpinen ma mbronte nga era ne male e lumenj,
As nje embleme e rralle kapele.
Madje s'me kane mbetur as dhembet,
Qe i kisha te bardhe e mjaft te medhenj.
Po c'eshte e verteta, bart nje kujtim ne dy kembet:
Dy shenja plage te lena dikur nga nje qen,
Te tjerat kujtime jane te fshehta ne zemer,
Po une ketu per gjerat konkrete pak fjale them.

U Ç'MEND NJË PLAK

Pardje u cmend nje plak ne mehalle
Dhe mund t'ju thosha se s'paska me keq!
Vertet kjo ngjarje s'eshte aq e rralle,
Ne bote cmenden me mijera pleq.

Ah, ndofta era e diteve qe vijne
Te shkretet i tund dhe i cmend,
A mbase cmenden se mbajne merzine
Te lodhur nga mbetja ne vend.

Kali i tim eti u cmend dhe vdic se nuk ecte,
Vdic diten qe pela polli nje mez.
C't'i thuash kesaj? te flasesh me vete?
C'te besh?...

KËNDON E VAJTON GJONI

Ne gusht pernate i shkreti Gjon
S'e di, kendon apo vajton.

Dhe pas mesnate hesht ai,
Pastaj ngre zerin perseri.

Ky ze te ndjell e pas te merr
Atje ku mplekset nje mister,

Ku s'gjen te prekesh hic asgje,
Asgje vec zbrazesire e ze,

Ku rere e yjeve nga lart
Thermohet poshte e mbillet ne ankth.

Ku fshihet Gjoni, s'mirret vesh:
Ne lartesire, a breg, a shesh.

Po une e di, dicka kerkon,
Dicka te fshehte, i shkreti gjon,

Dicka qe s'mund t'ia japim dot
As ti as une, as sot as mot.

Po ndofta fshehur tek nje pyll
Nje kokerr rere pret nga nje yll,

Se kokrrat qe thermohen lart,
I mbledh dikush e na sperkat.

NJE CAST I PAGJUME

Cdo gje ngarkohet-shkarkohet ne jete,
Ngarkohet-shkarkohet toka e madhe
Mbushet qielli nga rete e shkarkohet nga rete,
Mbushen pemet me flete e shkarkohen ne vjeshte.

Ngarkohen me bore malet e larte
E bora shkrihet ne vere,
Ngarkohet ajri me tym e me vape
E vapa shkarkohet ne dimer prape.

Ngarkohen lumenjte me uje nga shirat,
Lumenjte zbrazen ne motin e thate,
Ngarkohen arat me grure e vijne shirat
Dhe zbrazen e mbeten te lira.

E prape ngarkohen te gjitha, te gjitha,
Te gjitha c'jane mbi toke
Shkarkohen me gaz, me dhimbje e britma,
nga rrapi e madh e deri te hithra.

Ngarkohet njeriu me dhimbjen e rralle,
Nga dhimbja e rralle shkarkohet,
Por ndryshe cdo gjeje, mundohet, mundohet
Por ndryshe cdo gjeje shkarkohet ngadale
Dhe mbeten rrudhat e thella ne balle.

SHOK I DASHUR

Ti more pergjegjesira, i dashur shok,
Gezohem aq shume, gezohemaq shume!
Ne jemi rritur ne lagje tok,
Ti dhe une.
I dashur shok, i miri vella,
Eterit tane mbathnin opinga...
S'dua te flas me fjale te medha,
vetem, te lutem, mos me bej te liga!

DEBORA

Gjyshin kujtoj kur me thoshte nje fjale,
Kur bores i binim permes:
Debora hesht kur eshte gjalle,
Debora flet atehere kur des.

NE HIRIN E GJYSHERVE TE MI


Ne hirin e gjysherve do ngreme shtepi te re.
Do therim nje dash ne themelet.
Te dy do shkojme te rrojme e te degjojme atje.
Zerat e gjysherve kur era te fryje zabelet.

Dhe do te mplakemi nen te njeten cati.
Pastaj do vdesim ne shtrat ne krah a ne shpine...
Ne vater do leme pak hi.
Ta gjejne ata qe pas nesh do vijne.

NATE NE BREGDET

Une i vetmuar endem ne qytet
Si shkretetires tyte e nje dyfeku.
Tek-tuk feneret derdhen permbi det
Dhe nen feneret deti me vaj peshku.

Une endem tek vjen ere peshk e jod
Mes nates dhe mes gjembave te yjeve.
Dhe bej te dal nga nata e s'dal dot
Si nje femije i humbur thelle pyjeve.

Dhe enderroj te shfaqet nje vapor.
I bardhe e me te bardhe marinare.
Vapori si shtepia me oborr.
Te zgjate shkallet naten te me marre.

Po une e di, asnje vapor s'te nxjerr.
Nga nata, kur i hapur mbetet shtegu.
Ajo te ben me shenja me fener,
Tek nen fener vlon deti me vaj peshku.

PLOGESHTIA

C'thua plakush.
Te pime e te thurrim varg?
Pija e shtrenjte, vargu i lire!
Sukir t'i zbonim mendimet me larg
Mos ishte me mire?

C'thua plakush?
Vargjet s'na ftohjne, rakia s'na deh!
Me goje te hapura clodhen kepucet.
I fundit qen rrugicave s'leh.
u majmen fjalet, u trashen gjuhet...

ME NDERSHMERI

Nese njeriu nuk ndien as kenaqesi as dhimbje,
Nuk ndien as gaz, as hidherim, as shprese...
Nje gje po jua them me ndershmeri dhe bindje,
Lereni te vdese...

PULEBARDHA

Pulebardhen ne reren e lagur e gjetem,
E kishte thyer kemben nen gjurin e brishte
E kishin lene shoqet ne bregun e detit vetem
E kishin lene e askush nuk e priste.

Pulebardhen ne dhomen tone e shpume
E u mesua me ne si njeriu i shtepise,
Vec nga dritarja shikonte detin me shkume
Dhe valen qe ngrihej mes shiut e stuhise.

Jetoi pulebardha shume ne dhome,
Po humbi papritur nje dite,
Nje dite kur deti hidhej mbi reren e njome,
Nje dite kur vinin stuhite...

Dhe shkuam ne det ta kerkonim,
Kur vala me valen si deshet kokat kishin perpjekur,
Kur era dhe rete renkonin,
Dhe gjeten pulebardhen te vdekur...

E pame!
Kishte hapur krahet e bardhe ne reren e njome,
E pame!
Ndofta nuk donte te vdiste ne dhome.